Raar weekje

Het was een rare week. Pepijn moest (weer) naar Nederland vanwege een uitvaart van een familielid, en ik zou het fort hier bewaken maar ik had een zware griep. Zo kom je nooit in Nederland, en zo was Pepijn er 2 keer in 2 weken. Hier was het gelukkig ondertussen rustig, want ik was toch wel behoorlijk uitgeschakeld. In totaal ben ik 4 dagen mijn bed bijna helemaal niet uitgekomen, en heb 2 dagen daarna nog enorm lopen kwakkelen. Dan merk je weer wat voor toppersoneel je hebt, geweldig gewoon. Zonder mijn toppertjes, die mij gewoon echt naar bed hebben gestuurd, had ik het niet gered. De dinsdag hebben we altijd Ruhetag, en de woensdag heb ik het restaurant ook dicht gehouden. In mijn eentje 's avonds koken en bedienen had met de weinige gasten best gekund onder normale omstandigheden, maar ik kon niet op mijn benen staan van de koorts. De gasten hadden er over het algemeen wel begip voor. We hadden deze week ook een aantal repeaters, die hebben mij natuurlijk wel eens actiever en gezonder gezien bij vorige gelegenheden.

Vanaf donderdag ging het gelukkig beter met mij, de grieperigheid is nog steeds niet helemaal weg. Pepijn heeft best wel moeite gehad om vrijdag weer naar huis te komen, gisteren was het zwaar rijden met sneeuwval, vakantieverkeer en overal ongelukken. Hij heeft er uren langer over gedaan dan normaal. Ik was blij dat hij weer veilig thuis was. 

We zitten hier ondertussen in een winterwonderland. De pistes zijn allemaal open, en de langlaufloipes zijn allemaal geprepareerd. De boekingen voor februari lopen best aardig, maar gezien het ideale wintersportweer zouden we eigenlijk meer verwachten.

Dan nog even de lacher van deze week. Een gast zegt bij het uitchecken tegen mij: "Als het een gast zijn verjaardag is tijdens zijn verblijf in het hotel, mag hij toch verwachten dat het hotel een kado voor hem koopt". Oh ja joh? Ja, we wisten het wel niet dat er iemand jarig was, en hij had ook zelf een week lang niets gezegd, maar hij verwachtte wel dat we telepathisch zijn.