De operatie die toch niet doorging

Gisteren was D-Day. Operatiedag voor mijn kaak. Maar ja, ik heb altijd wat bijzonders, dus dat ging niet helemaal volgens plan.

Ik was 2 weken geleden bij de kaakchirurg-praktijk geweest als spoedgeval en de kaakchirurg die mij onderzocht (ze zijn met z'n drieen daar) oordeelde dat ik een operatie moest om te kijken wat er aan de hand was. Besproken was dat hij ook niet wist waar het probleem precies zat, maar dat ze het tandvlees van de kaak zouden openen en naar aanleiding daarvan een beslissing zouden nemen of er in de kaak gezaagd of geboord moest worden of niet, en wat het dan zou kunnen zijn. Het zou namelijk ook gewoon een cyste, botsplinter, tandvlees- of klierontsteking of weet-ik-wat kunnen zijn wat aan het irriteren was. Dat zou ook verklaren waarom er niets te zien was op de foto. De besproken procedure leek mij een prima idee. Hij had alleen geen geschikte operatiedatum vrij, dat ging allemaal te lang duren, maar de professor (waar ik normaal altijd ben) had op 2 februari nog een gaatje. Hij zou hem vertellen hoe en wat. Ik kreeg papieren mee om te lezen, en de eigen tandarts werd gevraagd een paar dagen ervoor de wortelkanalen van een tand in die kaak goed schoon te maken en te vullen.

Afgelopen donderdag was ik dus bij mijn tandarts en die heeft de kanalen van de tand gevuld. Geen ontsteking, geen rommel in die tand, niks. Hij had weer een foto gemaakt, weer niets te zien, en weer twijfel wat het dan zou kunnen zijn. De kaakchirurg had hem gebeld en hem hetzelfde verteld wat hij mij verteld had: we openen het tandvlees, en misschien de kaak en kijken dan wat het zou kunnen zijn. Dat leek hem ook het beste idee. De foto kreeg ik mee voor de professor.

De avond voor de operatie las ik nog eens goed de papieren die ik had meegekregen door. Ik kwam erachter dat het "Aufklärungsblatt" (waarop genoteerd wordt wat er gedaan gaat worden en wat er besproken is met de patient) leeg was. Heel raar..... Wel had ik een standaard formulier meegekregen voor een apex-resectie: het afzagen van wortelpunten via een groot gat in de kaak. Een werkelijk áfschúwelijke en barbaarse operatie, die zo gruwelijk en ondragelijk pijnlijk is dat ik er kotsmisselijk van word als ik aan de vorige keer terug denk. Volgens mijn vorige tandarts mislukt die ingreep ook in 80% van de gevallen, en dat is precies wat er in het verleden bij mij gebeurd is. Ik was na het lezen van de papieren compleet van de kaart. Sorry, maar dat hadden we niet als zodanig besproken. Het kón zijn dat als ze alles open zouden maken, ze een wortelpuntontsteking zouden vinden, en dat we dan samen gingen besluiten of we een apex-resectie zouden doen. Ik belde dus gisterochtend naar de praktijk met de vraag wat ze gingen doen. Volgens de assistente stond er een apex gepland en verder niets. Ik heb dus aangekondigd dat ik eerst even met de professor wilde praten voor de operatie, want dat had ik met zijn collega definitief niet besproken.

De professor was duidelijk geirriteerd, ofwel omdat ik moeilijk deed, ofwel omdat hij ook niet blij was dat de informatie van zijn collega niet duidelijk was, ofwel omdat de assistente een verkeerde operatie had ingepland. In eerste instantie wilde hij mij niet eens aan het woord laten, typisch duitse doktoren die denken alwetend en almachtig te zijn. Ik kreeg een heel college over de voordelen van wortelkanaalbehandelingen en apex-resecties, en waarom dat echt gedaan moest worden. Gelukkig was Pepijn erbij, anders had ik iets bijzonder onvriendelijks gezegd of gedaan. Ik was al opgestaan om weg te lopen, toen ik eindelijk de vraag kon stellen wat hij dacht wat we gingen doen, en of dat gezien de omstandigheden wel zinvol was. De kaakchirurg had alleen maar iets over een apex gehoord. Hij keek op de foto van de tandarts en zei meteen "Maar mevrouw, op basis van deze foto ga ik toch geen apex-resectie doen? Er is geen ontsteking te zien in de hele kaak, de bult op het tandvlees is zo goed als weg, en ik heb geen idee waar ik het zou moeten zoeken. Ik kan toch niet op goed geluk maar een beetje gaan rondboren en zagen in een kaak, dat weiger ik echt".

Tien minuten later zaten we in een tearoom met een taartje. Mijn wang is dik, en tintelt af en toe, maar niemand weet waar het van komt. De professor wil het graag een paar maanden aankijken. Ofwel er openbaart zich iets, ofwel het gaat vanzelf weg. Waarom heb ik nou zo'n idee dat er een "wordt vervolgd" komt?