En toen was het ineens september! Waar is augustus gebleven? We weten het zelf niet. We hebben het gevoel door een soort orkaan te zijn overreden. Vandaag laten we alles vallen en zijn erg verstrooid. Na een enorm lange periode van doorhollen was het vandaag iets rustiger, en dan komt meteen de vermoeidheid eruit. Ik ben er niet trots op, maar heb vandaag voor het eerst in jaren een blad met glazen bier laten vallen. Gast was een beetje nat, ik helemaal doorweekt. Pepijn heeft het gebroken glas opgeruimd, de gast kwam niet meer bij van het lachen, en ik moest een andere jurk aan en snel even mezelf wassen. Ik liep te soppen in mijn schoenen, en tot op mijn onderbroek rook alles naar bier. We hebben de gast en zijn vrouw een nieuw rondje bier van het huis gegeven, ze waren helemaal niet boos.
Pepijn loopt al lange tijd te kwakkelen met een ontsteking aan zijn grote teen, en ik heb al een tijd last van een pijnlijk verrekt spiertje onder mijn voet. Het gevolg van veel te veel lopen..... Pepijn mocht van de dokter geen dichte schoenen meer aan, dus had ik maar even een goedkoop paar outdoor-sandalen voor hem gekocht bij de Deichmann (zeg maar van Haren). Erg flateus, hij heeft zich de eerste dagen enorm lopen schamen dat het toch niet representatief was, totdat hij zich erbij neer gelegd heeft dat het nou eenmaal niet anders kon. We dachten dat het voor een paar weken was, maar het is nu al bijna 2 maanden. Volgens de huisarts gaat het nog wel even duren, de ontsteking moet samen met de nagel uitgroeien. Pepijn had dringend nog een extra paar schoenen nodig om te kunnen afwisselen. We hebben dus 2 weken geleden op onze Ruhetag bij onze favoriete schoenenwinkel in Deggendorf 2 paar leren duitse sandalen gekocht, zeg maar een soort Birkenstocks. Het enige wat nog ontbreekt bij de integratie zijn de witte of geitenharen sokken.
Diezelfde avond liep Pepijn op blote voeten bij ons in de huiskamer, en toen heeft hij de zere voet erg hard tegen de kast gestoten. 's Nachts werd de pijn ondragelijk, dus heb ik hem de volgende ochtend na een doorwaakte nacht naar de huisarts gereden. Diens diagnose: gebroken.... Daar zit je echt midden in het hoogseizoen op te wachten.... Het was niet te gipsen, dus het werd gespalkt en getaped en gewapend met krukken gingen we naar huis. Goed.... wat nu...? Ik heb verschillende familieleden en vrienden gebeld of iemand kon komen helpen met dingen die Pepijn altijd doet (zoals gras maaien), maar iedereen was ofwel zelf op vakantie, ofwel was aan het oppassen op de kinderen/ huisdieren/ planten van mensen die op vakantie waren, ofwel kon geen vakantiedagen opnemen vanwege vakantie van collega's, ofwel kwam net terug van vakantie en had geen vakantiedagen meer. Ik heb mijzelf dus dagenlang een slag in de rondte gerend, want nu moest ik alles wat niet zittend gedaan kon worden voor mijn rekening nemen. Na een paar dagen was ik he-le-maal total loss. Gelukkig kon Pepijn wel computer- en telefoonwerk doen, en kon ik Pepijn wel voor het fornuis parkeren zodat hij tenminste het vlees kon omdraaien en in de pannen kon roeren. Bij dat roeren is hij een paar dagen later per ongeluk op die voet gaan staan, en hoorde toen een enorm harde krak. De volgende ochtend was de zwelling bijna helemaal weg, en kon hij op zijn voet staan zonder de ondragelijke pijn van eerst. Ofwel het was niet goed gezet, ofwel het is nooit gebroken geweest en was er alleen een botje vreselijk uit de kom. Hoe dan ook, door de crunch zit alles weer op z'n plaats. Inmiddels doet Pepijn weer redelijk mee in het bedrijf, al is bijvoorbeeld gras maaien nog een beetje een brug te ver. Dinsdag wilde Pepijn mee naar de groothandel, maar daar heb ik hem toch op een stoel in de kantine gezet totdat ik klaar was met inkopen.
Gelukkig was het pootje de week ervoor nog niet gebroken tijdens de Kulinari-Musi-Summa, het kulinaire feest van de Lamer Wirtegemeinschaft op het marktplein. We hadden dit jaar saucijzenbroodjes en quiche gebakken, andere collega's hadden alles van taart tot speenvarken aan het spit, van gepofte aardappels tot gewokte bami, van hamburgers en gulash tot oliebollen. Er was een vuurshow, verschillende muziekoptredens, een complete braderie, een kindercircus, een volksdansgroep, en ga zo maar door. We hebben veel lol gehad, maar het was keihard werken, niet alleen op de dag zelf, maar ook alle voorbereidingen in de dagen en weken ervoor. Omdat het vrij vroeg op de avond begon te regenen, hebben we allemaal maar een mini-winstje gedraaid, maar qua PR en gezelligheid was het voor herhaling vatbaar. Inmiddels hebben we de eindbalans met z'n allen opgemaakt, en over verbeterpunten gesproken, en we gaan het volgend jaar weer doen. Van het mini-winstje gaan we samen met de collega's in december gezellig een dagje wat leuks doen.
Tot slot even lachen: een vrouw belt Pepijn op over een kamer voor een bepaalde datum. Ze moest reserveren via een bepaalde reisorganisatie omdat ze daar nog een tegoed had (komt wel vaker voor). Pepijn heeft gezegd dat de desbetreffende dag in orde was, en dat ze het kon gaan regelen met het reisburo. Vervolgens krijgen we van het reisburo een boekingsaanvraag voor een dag later, en dát kon niet meer. Pepijn mailt dus het reisburo terug "Dit is niet met de gast afgesproken. Jammer dat ze van gedachte veranderd is, want die nieuwe dag kan het niet". De dag erna belt de vrouw boos op dat ze niet begreep waarom we de aanvraag hadden afgewezen: "Ik wilde de kamer vanaf maandag reserveren, maar het online systeem van de reisorganisatie zei dat we zo kort van te voren niet meer voor die maandag konden reserveren, dus heb ik dinsdag ingetypt. We dachten dat u dan wel zou begrijpen dat we toch op maandag komen".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.