Grote wasjes...kleine wasjes...

We zijn op zoek naar een nieuwe leverancier van huurwas. Onze huidige leverancier heeft de prijs gigantisch omhoog gegooid en daar gaan wij niet mee accoord. We hadden dus een aantal concurrenten gevraagd langs te komen met een aanbieding. Natuurlijk is het dan normaal dat je een info-map of folder, een prijslijst en een selectie van de te leveren was meebrengt. Een goede vertegenwoordiger gaat ook nog met je mee naar je hotelkamer met het wasgoed, hij/zij bekijkt de bedden/dekbedden/kussens en samen beslis je over de meest ideale kleur en maat voor op het bed.
Vorige week was er hier eentje die ik het liefste direct naar buiten had geschopt, en ik heb die na minder dan een half uurtje ook beleefd maar beslist de deur uitgewerkt. Pepijn had voordat ze kwam telefonisch al besproken wat de bedoeling was, wat we nodig hadden, wat voor kleur we ongeveer wilden en dat ze vooral alles mee moest brengen. Ze had toen ze kwam gewoon helemaal NIETS bij zich – alleen een leeg schrijfblokje en een pen. Ze ging weer al dezelfde vragen zitten stellen als ze al aan de telefoon gesteld had, en wilde geen prijzen noemen. Dat was afhankelijk van wat we nu betaalden bij de concurrent???? Voordat ze prijzen wist, ging ze ons geen aanbod doen. Daarop heb ik haar de deur uitgewerkt met het antwoord dat wij op deze basis geen zaken konden doen. Ik dacht eigenlijk al dat we daar niets meer van gingen horen.

Vandaag belde ze ineens op. "Of we al een beslissing hadden genomen?" Euh… Ik bleef koel en zakelijk en vertelde dat we haar bedrijf niet gingen meenemen in de uiteindelijke beslissing. Vraagt ze ook nog waarom niet. Zelfkennis is blijkbaar niet haar sterkste kant. Die heeft geen bord voor haar kop, maar een complete XXL-wasmachine. "U was totaal onvoorbereid en kwam niet erg sterk over" Dat zag ik toch verkeerd. Het was een "orienterend" gesprek en dan noemde ze nooit prijzen en nam ze nooit was mee. Zowiezo was dat laatste niet nodig, want ze hadden toch alleen gewoon wit en niet de kleur die wij wilden. Pardon?? Nog gewoon 2x keihard door de telefoon en ter plaatse zitten liegen ook. Ik liet haar merken dat wij not-amused waren, en zei dat ik het ernstig vond dat ze onze tijd zo had zitten verdoen. Nog viel het kwartje niet. Ik moest hard en zakelijk zeggen dat ik nu het gesprek ging beeindigen aangezien wij geen zaken met deze firma gingen doen, toen ze zich pas realiseerde dat ze de opdracht echt niet ging krijgen. Dat was geloof ik zelfs nog wel een openbaring… Mensenkennis is dus ook al niet haar sterkste kant. Waarom heb ik nou zo’n idee dat zelfreflectie dat ook niet gaat zijn?