ons hotel

dinsdag 24 augustus 2010

Duitse privacy totaal doorgeslagen

Vandaag stond er interessant artikel in de krant. Nu.nl heeft het ook opgepikt. De regels voor Duitse werkgevers met betrekking tot werknemers worden weer eens aangescherpt. Er wordt wettelijk geregeld dat werkgevers van hun sollicitanten de Facebook-pagina of andere aanverwante social network-sites niet mogen bekijken en een sollicitant daarop niet mogen beoordelen of afwijzen. De redenering is dat een dergelijke pagina puur persoonlijk is, en het bekijken en beoordelen daarvan te diep ingrijpt in de persoonlijke levenssfeer.
Euh… laten we wel wezen… Niemand heeft je een pistool op je hoofd gezet om dronken, coke-snuivende naaktfoto's van jezelf op je Facebook-pagina te zetten. Dat heb je zelf gedaan. Volgens het nieuwe wetsvoorstel mag je als werkgever niemand afwijzen die op zijn persoonlijke pagina filmpjes geupload heeft waarin hij te zien is terwijl hij bejaarden berooft of willekeurige voorbijgangers halfdood schopt en erbij staat te lachen. Dat had je namelijk niet mogen opzoeken op internet. En terwijl wij zelf aan de ene kant vinden dat iemand er thuis best een bepaalde afwijkende levensstijl op na kan houden die niet altijd schadelijk is voor je werk, zijn er wel fatsoensnormen. Net zoals er op deze weblog grenzen zijn wat wij over gasten kunnen en willen schrijven. Niet alleen moeten we oppassen voor de privacy van mensen, maar ook voor imago-schade. Als mensen op basis van iets wat we op onze blog schrijven besluiten dat ze niet bij ons willen overnachten en daardoor omzetverlies lijden, dan hebben we dat toch echt gewoon zelf gedaan. 

Onlangs was er al een "schandaal" toen bleek dat een aantal bedrijven bijhielden hoe vaak hun medewerkers ziek waren en wat voor ziekte dan. Dat is in Duitsland niet toegestaan. Zelfs als je deze gegevens alleen maar wilt gebruiken ter preventie of ter verbetering van de arbeidsomstandigheden mag dit absoluut niet. Als je bij wilt houden hoeveel van je mijnwerkers longproblemen hebben, hoeveel kapsters kapperseczeem aan de handen hebben, of hoeveel van je bouwvakkers rugklachten, is dit verboden. De wereld op zijn kop, want dit is uiteindelijk toch niet in het belang van de werknemer.

Vorige week was er een probleem met de chipkaart voor kinderen uit bijstandsgezinnen. Dit is een proefproject in Stuttgart, waarbij arme kinderen een knipkaart van de sociale dienst krijgen waarmee ze gratis naar de dierentuin, het museum of de bioscoop kunnen. De gezinnen waren allemaal zeer positief, aangezien het hier om uitjes gaat waar normaal geen geld voor is, en een extra geldelijke toelage toch uiteindelijk weer gebruikt dreigt te worden voor de reparatie van de wasmachine. Gedacht werd aan landelijke invoering. Nu dreigt het hele project echter in het water te vallen, aangezien op de chip geregistreerd zou kunnen worden (niet gezegd dat dit ook zo is) hoe vaak kinderen naar een culturele instelling gaan en waarheen precies. Tegen de Datenschutz, jammer doei, gaat weer niet door. De kinderen in Stuttgart zijn nu intens verdrietig dat ze in de vakantie niet meer naar de film of de dierentuin mogen.

De rel die al een tijdje doorzeurt heet Google Streetview. Google wil deze service ook in Duitsland introduceren, en dat stuit op geweldige protesten. Wij vinden Streetview soms best een uitkomst als je in een vreemde stad moet zijn. In Venetie konden we vooraf de lokatie van hotels bekijken (rustig gelegen, hoe zag de buitenkant van het hotel eruit, enz) en in Utrecht wisten we meteen hoe we naar de schouwburg moesten rijden. De meeste Duitsers begrijpen Streetview totaal verkeerd, zij denken dat er permanent een live camera op hun huis gericht is. Dat blijkt wel duidelijk uit argumenten als "inbrekers precies weten wanneer je niet thuis bent" en "je partner precies weet wanneer je minaar bij je langs geweest is en hoe lang".

Soms is al die privacywetgeving ook best handig. Als je geen zin hebt in spam of ongevraagde telefoontjes scherm je met privacy en een advocaat, en ben je er snel van af. Vanaf een Duits emailadres mag iemand niet ongevraagd reclame sturen, en zelfs als je je hebt opgegeven voor een nieuwsbrief moet er in iedere mail een link staan om je af te melden. Ook is de wetgeving zo dat het verboden is met een geheim of afgeschermd nummer wervende telefoontjes te plegen. Vele callcenters hebben nog een afgeschermd nummer, dus dat is dan altijd een heel kort gesprek: "u heeft een afgeschermd nummer, dat mag niet, ik ga dus nu ophangen…"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.