ons hotel

zaterdag 18 september 2010

U2, moorkoppen en wolfjes

Ja, ik weet het…we hebben een tijdje niet serieus gelogd. Het was hier best wel lekker druk en omdat Harald er was, hadden we ook meer oog voor sociale dingetjes. Als je dan bezoek hebt, dan is het leuk als je na alle gedane arbeid nog even samen een drankje kan doen. Gisteren is Harald weer naar huis gegaan.
De heren hebben U2 zonder problemen weten te bereiken. Ze hadden zelfs nog tijd voor een klein rondje door de stad en een uitgebreide maaltijd. Het concert begon te laat, waarschijnlijk omdat er nog zoveel mensen in de file stonden, en tegen het eind begon het te regenen waardoor de laatste toegift niet doorging. Het kon de pret allemaal niet drukken. Ik lag allang op een oor toen ze thuis kwamen.  

De dag ervoor hadden we 's middags zelfs nog een Ruhetag. We hadden afgesproken ergens een taartje te gaan eten, en kwamen uit in Regenhütte bij Windbeutel Berti, waar de intrigerende tekst "de grootste moorkoppen van heel Niederbayern" op de gevel stond. Dat moest uitgeprobeerd worden. Ze bakken daar gigantische moorkoppen van minstens 20 cm doorsnee, die ze dan doorsnijden en met van alles vullen. Ik was slim geweest en had er eentje genomen met alleen slagroom (zowiezo ongezoet hier), maar Pepijn had er een met warme frambozen en Harald was wild geworden met ananas, kokos, ijs en likeur. Alleen Harald heeft dapper alles opgegeten, Pepijn en ik gaven de strijd al vrij snel op. We zijn alledrie nog uren flink misselijk geweest. Let even op de wervende tekst op de website: als het je lukt om er in je eentje 3 achter elkaar op te eten krijg je de vierde gratis…jaaa…eentje lukt al niet….

Toen zijn we naar het bezoekerscentrum van het Nationaalpark in Ludwigsthal gegaan, het Haus zur Wildnis. We hoorden er van gasten hele wisselende dingen over, dus tijd voor een eigen onderzoek. Wij vonden in ieder geval leuk. Er is een groot terrein waar lynxen, wolven, wilde paarden en oerrunderen lopen, semi-natuurlijk met uitzichtpunten en wel met hekken erom heen. Ik kan de wisselende beoordelingen wel begrijpen: je moet echt stil zijn en veel geduld hebben, want het is geen dierentuin, de dieren lopen in een groot gebied los rond en komen niet op commando even poseren. Maar als je dan de moeite doet, dan heb je kans op hele mooie plaatjes. De foto's zitten nog op Harald's camera, dus die hebben we nog niet. Wij hebben alleen tijd gehad voor de lynxen en de wolven, en toen het zachtjes begon te regenen zijn we even het zeer informatieve en liefdevol ingerichte bezoekerscentrum ingedoken (echt superleuk voor kinderen trouwens). Er is een klein stationnetje, en er kwam net een trein aan, dus Harald zijn treinspot-behoefte was ook weer gedekt…

Het was inmiddels al etenstijd en we hadden van al die frisse buitenlucht toch wel weer honger gekregen. Tijd voor een van onze favoriete restaurants uit de regio waar Harald nog nooit geweest was: La Gondola in Regen. We hebben er heerlijk zitten smikkelen, het is een Italiaan die ver boven het normale pizza- en pasta-niveau uitstijgt. Het was echt een gezellige dag!

De afgelopen dagen zijn qua boekingen een beetje rommelig. Heel veel ultra-last minute boekingen, walkins, veel mensen die verlengen. Iedere dag moeten we Christine vragen of ze de volgende dag ook kan werken (nu is Sandra een paar daagjes op vakantie). We hebben nu een groep Tsjechische motorrijders. Leuke mensen, maar qua talen een groot probleem. Er is 1 jongen die goed engels kan, de rest moet met handen en voeten. Heel soms vang ik kleine stukjes gesprek op, maar onze basiscursus Tsjechisch is verre van voldoende om een praatje te kunnen maken. Ze hadden eigenlijk 1 nacht geboekt, maar hebben verlengd ("Oh, Christine…kan je morgen ook werken…."). Goed nieuws natuurlijk, we hebben erg veel happy gasten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.