Naar huis

Natascha:

Helaas was ik niet in Lam voor ons 1-jarig jubileum, en dus kregen jullie daarover van Pepijn een logje. Ik ben nu een paar dagen in Nederland en morgenochtend vertrek ik weer naar huis. Ik moet zeggen, ook al ben ik bij mijn ouders in mijn ouderlijk huis, is het heel gezellig en heel fijn om ze weer te zien, toch ben ik ergens wel blij dat ik morgen weer naar HUIS mag.

Jammer is wel dat we het zo druk hebben gehad met de papieren rompslomp van de nalatenschap, het leegruimen van het huis en de crematie zelf, dat ik weinig tijd heb gehad voor andere dingen. Zo was het niet mogelijk met bekenden en vrienden af te spreken. Ik moet zeggen dat ik dat wel heel erg vond. Als je weg bent mis je vooral de mensen, niet zozeer de plaatsen. Morgen wil ik wel een uurtje eerder naar Schiphol om even gedag te kunnen zeggen tegen alle oud-collega’s.

Ik ben deze week heel snel naar binnen gerend bij een paar elementaire winkels zoals de Hema, gek genoeg mis je dat in het buitenland. Er bestaat zelfs een boekje over nederlanders in het buitenland met de titel "Ik mis alleen de Hema" . Toen ik het zelf las voor ons vertrek dacht ik "yeh, sure…" maar het is echt zo. In Duitsland lijken ondergoed, sokken en panty’s wel veel duurder te zijn als in Nederland en de schrijfwaren en woonaccessoires van de Hema hebben ook een erg goede prijs-kwaliteit verhouding. Toen ik nog bij Crowne Plaza in Amsterdam werkte, was achter het hotel de Nieuwendijk, en de stewardessen van United Airlines die iedere dag bij ons sliepen hamsterden echt de panty’s van de Hema.

Ik moet zeggen dat ik door de drukke activiteiten niet echt tot rust ben gekomen, en ik vertrok natuurlijk al kapot uit Lam door de Pinksterdrukte. Net als de vorige keer in september, word ik hier in Nederland gek van de drukte, de onbeschoftheid, de gehaastheid en het verkeer in Nederland. Overal lijken er wel huizen te staan of gebouwd te worden, nergens een stukje groen en al die duizenden mensen overal. Ik mis mijn uitzicht op de bomen, de bergen en het groen. Ik mis Pepijn en de poesjes, de rust en de stilte, de vele dieren in de tuin, het tsjilpen van de krekels en de lichtjes van de vuurvliegjes in het donker. Ik mis zelfs het harde werken en de hotelgasten. Het enige moeilijke is dat ik morgen wel weer mijn ouders achterlaat, om ze waarschijnlijk maanden niet te zien.