Eindelijk verse sneeuw!

Na dagen hopen, is er dan vanmorgen verse sneeuw gevallen. Het was wel nodig, de wereld begon er toch iets te groen uit te zien. Het echtpaar is een dagje later toch gekomen, en zal ook de rekening betalen van de geannuleerde nacht. Onze zakenreiziger is vanmorgen uitgecheckt, al vroeg hij er wel bij of er vanavond nog een kamer voor hem was als hij terug moest komen. Vanavond hebben we weer een andere zakenreiziger. Het houdt ons vagelijk bezig, maar natuurlijk niet meer dan dat. De poetsdames weten al dat ze de komende weken helemaal geen werk hoeven te verwachten. Als die paar kamers gedaan zijn, is het werk voor ze op. Als het volgende winter weer zo doods is, moet 1 van ons zelf maar gaan werken tegen de verveling. Zelfs de poesjes slaan elkaar de kop, die verzinnen wegens gebrek aan actie maar hun eigen actie…

In de te renoveren kamers is nu alles gestript. In kamer 6 waren de stopcontacten op een achterlijke manier aangelegd en er liep ook een grote dikke kabel over de muur, dus Pepijn heeft met de boorhamer sleuven gefreest in de muur en die heeft hij nu weer dicht gestopt. Wel nog even afwerken, net als de gaten van de lambrisering. Het klussen gaat eigenlijk zeer voorspoedig, maar het duurt nog wel tot eind volgende week voordat beide kamers af zijn.

Op initiatief van de organisatie die zich met de wandelbrochure bezig houdt, is er nu een gratis cursus ontwikkeld voor hoteliers om een eigen hotelsite te bouwen. We hebben natuurlijk een zelf-geknutseld produkt, maar die is toch wel heel erg voor professionalisering vatbaar. Allebei kunnen we niet, het is de komende 12 weken 1x per week van 18 tot 21 uur in Fürth im Wald, en als je gasten hebt, zul je die meoten inchecken en daarvoor moeten koken. Pepijn heeft mij opgegeven, want ik weet er nog helemaal niets vanaf, ik heb het Pepijn altijd allemaal laten doen. Ach, Pepijn kan die ene avond in de week het fort prima in z’n eentje bewaken, en iets nieuws leren is nooit weg.