Vakantiebeurs

Het is al na enen, en ik ben net uit bed. Conclusie: op een beurs staan is zwaar! Vrijdag eind van de ochtend zijn we naar Stuttgart gereden, waar we rond half 5 aankwamen bij het hotel. We konden ons geluk niet op met een parkeerplekje voor de deur. Een eurootje in de meter, en hij kon tot de volgende morgen blijven staan. Ons hotel was dik in orde, en midden in het centrum. We zijn dus lopend naar de Königsstrasse gelopen, volgens de VVV van Stuttgart de langste winkelstraat van Europa. Pepijn had dringend een nieuw paar schoenen nodig (geslaagd) en ik had niets nodig maar ben ook geslaagd (1 rokje maar hoor). We hebben bij een mexicaan gegeten, en terug in het hotel hebben we nog even tv gekeken.

Zaterdag gingen we met de metro naar de beurs. Wat een hoop mensen, het was echt sardientjeswerk. Helemaal bezweet en verkreukeld kwamen we eruit. De eerste klas was helemaal leeg, en de toeslag was maar 1,55 per kaartje, dus dat hebben we op de terugweg gedaan (lekker zitten!). Zaterdag liepen er echt een hoop idioten op de vakantiebeurs: gratis pennenverzamelaars, mensen die eigenlijk normaal uit verveling bij de woonboulevard lopen, maar nu hier. Ik ben zelfs door een man om mijn telefoonnummer gevraagd en of ik ‘s avonds een date met hem wilde….De buren (VVV Idar-Oberstein, een wijnhandelaar en een reisburo in Tenerife-reizen) zeiden dat het vaak zo irritant was de eerste dag. We stonden tegenover een enorme eetgelegenheidsstand van Beieren, dus we konden 2 dagen meegenieten van jodelmuziek en de lucht van braadworsten. Voordeel is wel dat mensen die daar gezeten hadden, daarna even langskwamen voor een folder van de speciale aanbiedingen die op het scherm geprojecteerd werden. ‘s Avonds hebben we op de airport van Stuttgart (metrostation was ook daar) even de email gecheckt en daarna hebben we bij een griek om de hoek van het hotel gegeten. Helemaal kapot zijn we daarna in bed gecrashed.

De wekker ging al weer veel te vroeg op zondag. De auto ging dit keer mee naar de Messe, want na de beurs gingen we direct naar huis. Er liepen veel meer serieuze mensen op de beurs. Uiteindelijk hebben we minder mensen door onze stand gehad en met minder mensen gepraat, maar die waren over het algemeen wel een stuk doelgerichter op zoek (en als je iets anders zoekt, dan loop je door). We voelden ons aan het eind van de dag een stuk minder uitgeput, maar we hadden natuurlijk nog een monsterrit voor ons. Op de heenweg waren we via Nürnberg en Heilbronn gereden (hotel lag aan noordkant van de stad), en op de terugweg via München (Messe ligt aan de zuidkant van de stad). Ergens tussen Ulm en Augsburg hebben we uitstekend chinees gegeten. Daarna begonnen op de A8 de wegwerkzaamheden en duurde het lang tot München. Op de radio werd al gewaarschuwd voor dichte mist, en op de A92 langs München Airport begon het feest: laagland tussen Isar en Donau, ideaal voor een lekkere wattendeken. Plaatselijk was het zicht 50 meter. Gelukkig werd het zicht na Deggendorf beter, toen we de bergen inreden. Om half 12 waren we thuis. De poesjes waren heel erg blij om ons te zien, en naast email en post openen moesten die natuurlijk uitgebreid geknuffeld worden.