Ren-je-rot-dag

Gisteren was het Ruhetag, maar rustig was het absoluut niet…. We hadden zoveel dingen die we moesten regelen dat we er flink moe van zijn geworden. Het meeste had te doen met "papierwinkel". Iedereen die een eigen bedrijf heeft, weet dat je daar niet goed van wordt. Nou ja, deze maand was ik heel erg op tijd met de boekhouding (sinds mijn ouders in september geholpen hebben met de achterstand gaat dat gelukkig nu steeds goed), dus die hebben we meteen in Cham langs gebracht bij de accountant. Ook moesten we onder andere naar de bank en de VVV om dingen te ondertekenen en in te leveren. Om 16 uur kwamen we pas toe aan het speuren naar een outfit voor Pepijn. Rijkelijk laat, als je 3 uur later met een vol buikje 100 km verderop moet zijn op de dansles. Daar kwamen we dan ook veel te laat binnen. Conclusie: een dirndl kun je nog wel kopen, maar voor een man iets zinnigs vinden voor een trachtenbal is een drama. Uiteindelijk zijn we tegen sluitingstijd in Straubing geslaagd, maar toen moesten we dus nog eten en nog naar Deggendorf.

‘s Middags hadden we in een lunchroom in Cham een broodje gegeten en we liepen daarna eigenlijk al de hele middag een beetje vol te wezen en te borrelen. We waren nog niet op de dansles of 5 minuten later moest Pepijn hard wegrennen. Onze eigen les heb ik hem niet meer teruggezien. In de les na ons werd 1 figuur weer opnieuw uitgelegd en we besloten daar even voor te blijven. Bovendien was Pepijn nog niet voldoende opgeknapt om een uur in de auto te zitten. De uitleg was nog niet begonnen of ik moest dit keer een sprintje trekken. Dit uur heeft Pepijn mij nauwelijks terug gezien. Uiteindelijk zijn we in de pauze van les 2 maar naar huis gegaan. Pepijn was gelukkig weer zover hersteld dat hij kon rijden. We denken dat de mayonaise die op het broodje zat de schuldige was, daar heb ik veel minder van gehad als Pepijn en voor de rest hebben we allemaal andere dingen gegeten. Het toont maar weer aan hoe voorzichtig met hygiene je als horecaondernemer moet zijn!