Weer thuis uit Berlijn

Wat is het weer heerlijk om thuis te zijn, in je eigen bed te liggen en onder je eigen douche te staan! Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit in een hotel zo slecht geslapen heb, wat was het daar gehorig!
Zaterdag ben ik eigenlijk het grootste deel van de dag onderweg geweest. Toen ik vanuit het hotel met de S-Bahn op het Centraal Station aan kwam was de bagageopslag vol, en stond er een lange rij wachtenden om van hun koffer af te komen. Het alternatief was dat ik met een zware trolley achter mij aan door de stad zou moeten lopen. Het dilemma werd voor mij opgelost toen het steeds harder begon te regenen en er een mededeling werd omgeroepen over de volgende Intercity naar Nürnberg. Snel maakte ik nog even een stoelreservering en een paar uur eerder dan gepland was ik onderweg naar huis. Ik kon mij vaag herinneren dat er een reden was dat ik pas om 13.00 uur vanuit Berlijn zou vertrekken: op zaterdag rijden er maar heel beperkt treinen en aansluitingen waren er niet veel. Uiteindelijk heb ik dus in Nürnberg 2 uur door de stad gelopen (koffer kon hier wel in een kluisje). Wat een leuke stad, ik ben meteen verliefd geworden! Eigenlijk had ik nog wel veel langer willen blijven, maar ja, dan was ik nooit meer thuis gekomen. Onderweg naar Schwandorf liep de trein ernstig vertraging op, en de aansluiting naar Cham dreigde verloren te gaan. Een drama, want Schwandorf is erg deprimerend en geen idee hoe je daar een paar uur dood slaat. Uiteindelijk heeft de conductrice gezorgd dat de aansluitende trein wachtte. Onze hotelgasten waren de hele avond de deur uit, dus Pepijn kwam mij in Cham halen en we hebben samen gezellig Grieks gegeten.
Gisteren was ik helemaal kapot, en vandaag ben ik ook nog niet helemaal ok. Pepijn is druk bezig met laminaat leggen, de verwachting is dat de gerenoveerde kamers het einde van de week weer bewoonbaar zijn. Hij is ook moe, het is heel wat om het hele hotel in je eentje van vroeg tot laat te moeten runnen!