Er zijn van die dagen, dan word het allemaal wat veel. Het hoogseizoen duurt hier maar voort, en de vermoeidheid stijgt. Een middagslaapje, even normaal eten of een momentje zitten, zit er al weken niet in. De grootste mop: gisteravond is Pepijn zittend op de WC ingedut! We kijken al uit naar onze rustdag, we moeten donderdag weliswaar op gasten wachten, maar we gaan deze week absoluut niet weg. In bed liggen of op de bank, diepvriespizza in de oven, misschien een DVD’tje kijken of gewoon in de tuin zitten. Zojuist (22 uur) hebben we op een klapstoeltje in de keuken snel iets gegeten. En dan nog staat er elke 5 minuten iemand aan de keukendeur te kloppen. Ze zien dat je zit te eten, maar het is toch "mag ik even storen?" Vaak komen ze met vragen die echt wel 5 minuten hadden kunnen wachten. Het is wel een kick dat we op het midden van de maand de omzetcijfers van augustus vorig jaar al hebben overschreden, en dat als deze maand zo doorgaat, we dan aan het eind van deze maand in slechts 8 maanden de omzetcijfers van heel vorig jaar hebben gerealiseerd.
Er lijkt een nieuwe ster aan het personeelsfirmament te zijn, ze heet Sandra, en begint als het goed is donderdag. Ze moet nog even wat dingen checken met instanties, zodat ze niet gekort wordt op haar weduwepensioen. Ze komt uit München en is hier 2 weken geleden naartoe verhuisd na het overlijden van haar man, omdat er hier een woning vrijkwam en ze haar kinderen met rust en ruimte wil laten opgroeien. Ze heeft een hotelopleiding en spreekt engels, frans en italiaans, maar heeft er jaren niets mee gedaan. Ze wil graag eerst gewoon beginnen met wat kamers schoonmaken om er weer een beetje in te komen, maar wij hopen dat ze op termijn ook wat receptietaken van ons over kan nemen. Iemand met talenkennis is hier heel erg moeilijk te vinden (zelfs engels is al een probleem), als het een beetje wat is moet je die persoon koesteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.