ons hotel

zondag 5 december 2010

Van Istanbul naar Rome (cruise deel 2)


De dag na Chios konden we meteen weer vroeg op, want het schip liep al tegen het ochtendgloren de haven van Istanbul binnen. We lagen dicht in de buurt van de Galata-brug over de Gouden Hoorn, dus zijn wij samen lopend op pad gegaan. Wat een fantastische stad! Istanbul is meteen met stip binnengekomen in onze Top 10 van favoriete steden aller tijden: aardige mensen, veel te zien, goed zelf te doen en niet duur. We hadden de pech dat de Hagia Sophia en het Dolmabahce-paleis op maandag dicht zijn (dat wisten we vooraf), maar we hebben de Blauwe Moskee, de ondergrondse cisterne en natuurlijk de Grand Bazar en de Spice Market wel gezien. In Istanbul kan je shoppen zoveel je hartje begeert, maar we hebben niets gekocht. Gezien het perfekte weer en de beperkte tijd hebben we besloten het enorme Topkapi-paleis tot een volgend bezoek te laten zitten. Bij een lokaal tentje zonder toeristenmenu hebben we Döner gegeten, gerold in pide. Veel te vroeg moesten we al weer terug naar het schip. De uittocht over de Bosporus langs de verlichte moskeeen en Topkapi was sprookjesachtig.
Kusadasi
De volgende ochtend mochten we gelukkig uitslapen na de twee enerverende voorgaande dagen. Pas om 12 uur legde het schip aan in Kusadasi. De meeste passagiers gingen naar Efese, maar aangezien het schip slechts een paar uur in de haven lag en het bovendien 's middags al vroeg donker werd, besloten wij de opgravingen voor een andere keer te bewaren (vakanties naar Kusadasi zijn vanuit NL en D toch niet duur). We zijn door het stadje geflaneerd en hebben in het zonnetje in ons T-shirtje aan de boulevard op een terrasje Turkse thee en koffie gedronken en mensen gekeken. Het was heerlijk weer (23°) en de shock was groot toen ik in een internetcafé tot de ontdekking kwam dat het thuis -12 was en als een gek sneeuwde. Het toeristenghetto zelf vonden we niet veel. De verkopers van slechte nep-merkkleding zijn erg opdringerig, en "heerlijke lekkerbek" (serieus gezien) en "full english breakfast" hoefden we ook niet. Als je ons hier 2 weken op een pakketreis zou dumpen zouden we waarschijnlijk agressief worden. Na een paar uurtjes hielden we het voor gezien en gingen we terug aan boord.We wilden zowiezo wat vroeger eten en naar bed, aangezien we in Athene weer vroeg uit de veren moesten.
Athene
Al om half 6 's ochtends liep het schip de haven van Piraeus binnen. Het haventerrein is zo groot dat je met een bus naar de terminal gebracht moet worden, en dan is het nog bijna een half uur lopen naar het station, waar je de metro naar Athene kunt pakken. Natuurlijk was onze eerste stop de acropolis, net als die van iedere toerist in Athene. Het duurde even voordat we de ingang van het hek naar het Parthenon gevonden hadden. Het was vochtig warm en al snel was alles wat we aanhadden drijfnat. Het was al redelijk laat toen we van de heuvel kwamen, en na de grootte en de toegangsprijs van het nieuwe archeologische museum gezien te hebben besloten we die maar voor een andere keer te bewaren, omdat we anders echt niets anders meer van Athene zouden zien. Bovendien waren we nog steeds op zoek naar iets te eten. Al veel te snel moesten we de lange reis al weer terug maken naar Piraeus. Heel eerlijk: Athene heeft ons niet echt gegrepen.
Napels
Na 4 havendagen was een dag op zee een welkome afwisseling. We hebben voornamelijk gelezen en geslapen, en 's avonds was de tweede gala-avond van de cruise. Dit wordt meestal op de zeedagen gedaan, zodat iedereen genoeg tijd heeft om te badderen en zich mooi aan te kleden. Wij vonden het een leuke verrassing dat op deze cruise bijna iedereen de moeite genomen had de feestkleding tevoorschijn te halen, dat is nog wel eens van cruise tot cruise verschillend. De heren in net pak of smoking, de dames in cocktail of galajurk, dat geeft toch een andere sfeer. Wil je niet meedoen, dan zul je in het zelfbedieningsrestaurant moeten eten. Er zijn ook maatschappijen die niet aan gala doen of het hebben afgeschaft, maar wij vinden een gala-avond op een cruise nog echt ouderwets leuk (wist je trouwens dat de Love Boat een Princess-schip was?).
Op vrijdag besloten we een beetje uit te slapen, aangezien we bijna alles in Napels en omgeving al tijdens een eerdere tweeweekse reis gezien hadden. Bovendien was het weer koud en nat buiten. Na een rustig ontbijt zijn we te voet door Napels richting het stationnetje Montesanto gelopen en hebben we de trein naar Pozzuoli genomen. Dat is een klein havenplaatsje ten westen van Napels waar Sophia Loren geboren is en waar een groot Romeins amfitheater staat. Het was een lief plaatsje met een grote vismarkt, maar het kassahokje van het amfitheater zag eruit alsof het al jaren dicht was. Het regende nog steeds behoorlijk, dus besloten we de vulkaankrater maar voor beter weer te bewaren en namen vanaf een ander stationnetje de trein terug naar Napels. Daar kwamen we op het centraal station aan en we liepen door Napels terug richting de haven. Die stad verandert nooit, het is nog steeds een vrolijke, half uit elkaar vallende chaos. En zoals je mag verwachten van Napels staakte de vuilophaaldienst.
Bij terugkomst was het alweer tijd om in te pakken. Je moet de laatste avond je koffers buiten de hut zetten, dus dat regel je even voor je gaat eten. Je moet natuurlijk wel een klein handbagagekoffertje bij je houden voor de volgende ochtend, het schijnt te gebeuren dat mensen in hun pyama hun koffer buiten zetten en dan 's ochtends niets hebben om aan te trekken. 's Avonds hoorden we overigens bij de show dat er passagiers waren die hun koffer op de heenvlucht waren kwijtgeraakt en waarvan de airline de laatste dag van de cruise nog steeds geen idee had waar die waren. Het zal je maar gebeuren…..Een meneer had zichzelf de bijnaam "Two shirt Bill" gegeven, want dat was alles wat hij 13 dagen had gehad om aan te trekken (tussendoor naar de wasserette). Inmiddels was hij na een deelname aan de karaoke "6 shirt Bill" want toeschouwers hadden spontaan hun kledingstukken gedoneerd.
De laatste ochtend komt er van lang slapen niets. Om je heen zijn andere passagiers al vroeg in beweging, en je moet om 8 uur je hut uit, want de steward moet 17 hutten schoonmaken voor de volgende lading gasten die rond het middaguur al binnendruppelen. Om 9:15 werd ons kleurnummer omgeroepen en was het tijd om voor het allerlaatst ons cruisepasje door de kaartlezer te halen bij het verlaten van het schip. De koffers stonden al netjes in de terminal klaar en daarmee liepen we naar het station van Civitavecchia. Bij aankomst in Rome vonden we het hotel makkelijk en konden we al inchecken. Leuke kamer, lijkt een beetje op die in het andere hotel in Rome van voor de cruise.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.