ons hotel

zaterdag 3 september 2011

De grote overstap

Aangezien ik net als de meeste webloggers na 11 dagen de hoop verloren ben dat het met Web-log.nl ooit nog goed komt, post ik dan maar via Blogspot. Zo kan iedereen in ieder geval weer meelezen. Wat we later doen (terug naar Weblog of hier blijven) zien we dan wel. Het zou heel erg jammer zijn als alle leuke, gekke verhalen van meer dan 5 jaar loggen weg zouden zijn. Deze nieuwe blog heeft nog geen foto's of andere leuke features, daarvoor hebben we gewoon even geen tijd.

Zo, eindelijk kunnen we na vele dagen een update plaatsen. Voor diegenen die ???? dachten bij de foutmelding bij het oproepen van de weblog: tsja, dat was niet onze schuld. Web-log.nl had besloten van provider/systeem/whatever te veranderen. Alle 389.957 weblogs moesten overgezet worden van Typepad naar Wordpress. Daarbij is iets grondig misgegaan, met als gevolg dat al deze logs al meer dan 10 dagen uit de lucht zijn.

Niet dat het een zeer groot probleem was, het was de eerste week toch zo’n gekkenhuis in het hotel dat we wel iets anders aan ons hoofd hadden dan leuk te gaan zitten loggen. De hele eerste week heben we eigenlijk vol gezeten, met hier en daar een klein gaatje. Slaapgebrek en met z’n tweeën zonder pauze 18 uur per dag werken bij 34 graden dreigde ons toch wel een beetje op te breken. Zaterdag 27 augustus sloeg het weer ineens om. Vrijdagavond om 23 uur was het nog steeds zwoel warm bij 24 graden, zaterdagochtend werden we wakker met regen en 12-15 graden. Het bleef bij deze ene dag (de meeste gasten vonden het héérlijk, even afkoelen), meteen zondag was het al weer 23 graden en superzonnig. Omdat het slechte weer van zaterdag al erg lang van te voren voorspeld was, zitten we sinds die dag niet meer vol, veel boekingen zijn duidelijk afgeketst door de weersverwachting. We vinden het eigenlijk niet eens echt erg. Het is alleen deze week, daarna gaat de boekingengrafiek weer steil omhoog. Half september hebben we voor veel dagen nog maar een paar kamers vrij. Gaan we dan weer vol komen? We weten het bijna wel zeker.

Afgelopen week was Christine een weekje met vakantie, dus Sandra stond er eigenlijk de hele week alleen voor, met uitzondering van de zondagen als Katrin er altijd is. Gelukkig dus dat het niet helemaal vol was. Oma had gevraagd of de kinderen een weekje wilden komen logeren in München, dus dat was voor Sandra mooi te combineren. Monika is terug van vakantie, en is nog steeds ziek gemeld. Dat blijft voorlopig wel zo. We denken inmiddels allemaal dat die nooit meer terug komt. Ze was in ieder geval niet erg gemotiveerd om ons te bellen na de vakantie dat ze (nog) niet kwam werken, wij moesten haar bellen.

Dinsdag geen aankomsten en geen uitcheckers, en de meeste gasten ontbeten vroeg. Na het ontbijt heb ik even een tukje gedaan terwijl Pepijn en Sandra de afwas deden en de ontbijtzaal strak trokken. Om 14 uur namen Pepijn en ik de trein naar Kötzting, en stapten uit bij halte Zellertal. Van daaruit ging de weg steil omhoog naar de Kaitersberg en de Kötztinger Hütte. Een gigantische klim over rotsblokken, omgevallen bomen en boomwortels. Alleen voor de zeer geoefende wandelaar. Aangezien we het méér dan gehaald hebben, horen we ineens tot onze grote verbazing in die categorie. Bij de Kötztinger Hütte konden we om 17 uur wat drinken met een punt appeltaart. Van daaruit klauterden we verder over de kam richting Rauchröhren, een prachtige plek die we al eens eerder bezochten. Twee maanden geleden hadden we de kamwandeling van Eck naar de Rauchröhren gedaan, nu dus de rest van de kam vanaf de andere kant. Bij de Rauchröhren verlieten we de bergkam en gingen we naar beneden richting Arrach. Daar aten we om 19:30 bij onze collega van Arracher Hof. We hebben dus in 5,5 uur meer dan 20 km door de bergen gewandeld! Na het eten kwamen we toch wat moeilijk overeind, dus we hebben onze collega gevraagd een taxi te bellen. De laatste 4 km in het aardedonker naar huis schuifelen door het woud zagen we niet zo erg zitten. Voor een paar euro werden we netjes thuis gebracht door de taxifirma die wij zelf ook altijd bellen voor de gasten. De dag erna voelden we ons een beetje 99%, maar het viel gigantisch mee met de spierpijn enzo. Zouden we dan toch “geoefende wandelaars” zijn?

Zoals wel vaker een grappige anecdote aan het eind. Gast zegt: “Ik gebruik de sauna niet. Ik bespaar u dus stroomkosten. Krijg ik nu gratis koffie?”

3 opmerkingen:

  1. Vervelend dat blogspot zo lag uit de lucht is. Dat jullie nog energy hebben om 20 km te wandelen..Ik niet in elk geval..

    gr petra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig lag blogspot er niet uit Petra :-) maar web-log....

    Maar prachtige foto van jullie hotel!

    Franca

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een troost, dat er overal in Duitsland appeltaart is.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.