ons hotel

donderdag 10 november 2011

Onder de leden

Gelukkig is het vandaag een iets rustiger dagje. Ik heb duidelijk iets onder de leden: afwisselend ijskoud en dan weer zweten, de buik is van streek, ik heb zwarte wallen onder mijn ogen en ik ben dood- en doodmoe. Ach, het is niet verwonderlijk na maanden roofbouw op het lichaam te hebben gepleegd, en daarnaast loopt iedereen hier in de buurt te kwakkelen. Sandra is ook al geruime tijd een beetje ziekjes. In ieder geval was er vandaag voor mij tijd om eens even lekker onder de wol te kruipen. Vanaf morgen is het hotel weer een stuk voller. Volgende week moet ik weer helemaal beter zijn, dan moet 1 van ons naar de Vakantiebeurs in Leipzig.

Onze klusjesman heeft een ontsteking in zijn arm en gaat geruime tijd uitgeschakeld zijn. De komende 6 weken is dat niet zo erg, maar daarna hopen we dat hij weer ok is om sneeuw te scheppen. Onze nieuwe medewerkster vond de rijafstand toch wat ver (we waren er al bang voor), dus dat was meteen einde oefening. Er heeft al een nieuwe sollicitant opgebeld, dat is een bekende van 1 van onze buren waartegen we dinsdag hadden verteld dat we al zo'n tijd een vacature hadden. Met Katrin hebben we afgesproken dat ze deze 2 weekenden voor onze sluiting nog werkt, en dan misschien nog iets tijdens de feestdagen en dat ze vanaf januari dan 1 à 2 keer per maand gaat werken. We willen haar niet kwijt en dat is wederzijds, maar iedere zondag naast een full-time baan werken werd toch wat zwaar. Christine en Sandra waren natuurlijk dolbij met al dit goede nieuws (not). We hebben echt meer mensen nodig voordat er hier iemand een burn-out heeft of in staking gaat. De vacature is ook gemeld bij het arbeidsbureau, hopelijk komt daar ook wat vandaan.

Dinsdagmiddag om 3 uur lukte het ons zowaar nog om even een mooie herfstwandeling te maken. We zijn door het bos naar het Seepark Arrach gelopen, en na een wandeling om het meer naar de tearoom naast de Schnappsbranderij van Drexler. Na een taartje hadden we eigenlijk geen zin meer om terug te lopen, dus hebben we 1 halte de trein genomen. Toen we thuis waren was het alweer koud en donker (rottige wintertijd).

3 opmerkingen:

  1. Je ben niet de enige. Ook ik heb last van oververmoeid heid. 2 maanden non stop is ook voor mij iets te veel van het goede. En nu het voor mij iets rustiger is, breekt het mij op
    Wat een gedoe altijd die werk nemers..ook hier hoor...Het si een dramatische om iets goeds te vinden.

    gr petra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jammer van die nwe medewerkster. Kunnen jullie weer opnieuw sollicicaties houden. Ik hoop dat je inderdaad snel opknapt. sterkte en alvast veel plezier op de beurs.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Veel succes met het vinden van iemand permanent en die goed het werk verricht!! Verzorg je maar goed !

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.