Aan de deur wordt niet gekocht

Gisteren zaten we nietsvermoedend bij de receptie, toen er ineens iemand binnenliep met de mededeling "Ik moet even je dak op". Pardon? Wie bent u? Ja, hij was de plaatselijke schoorsteenveger en zou wel even onze schoorsteen komen vegen. Probleem 1: wij hebben helemaal geen schoorsteenveger besteld. Probleem 2: wij kennen u helemaal niet. Probleem 3: u kunt ons niet vertellen hoeveel het gaat kosten. Wij hebben hem dan ook weggestuurd. ‘s Avonds belde zijn baas op met de vraag waarom wij zijn werknemer niet binnen hadden gelaten, en wij hebben hem verteld dat als we van zijn diensten gebruik wilde maken dat we hem dan wel zouden bellen (natuurlijk met de gedachte dat we dat dus nóóit zouden gaan doen). Groot was mijn verbazing dat die kerel zelf net aan de deur stond dat hij nu toch echt de schoorsteen kwam vegen. Ik heb Pepijn er maar even bijgehaald, want ik was zo kwaad dat ik minder nette dingen wilde gaan zeggen, zoals of hij soms om geld verlegen zat; en dat als ik een hond had, ik ‘m op hem af zou sturen als hij niet oprotte. Hij kon zoveel kletsen als hij wilde (voor mij altijd een teken dat mensen iets te verbergen hebben), hij kwam er dus bij ons allebei gewoon niet in, onder het motto "aan de deur wordt niets gekocht".

Wij hebben vervolgens onze verwarmingsmonteur en de gemeente gebeld hoe het zat, en het blijkt dat deze man van staatswege een monopolie heeft in deze contreien en dat we hem toch echt binnen moeten gaan laten voor een wettelijk verplichte keuring van de schoorsteen. Erg vervelend, want het is echt een glibberig eng mannetje. Het probleem is dat je als startend bedrijf zoveel mensen aan de deur/email/telefoon/fax krijgt die je allemaal wat willen verkopen, die je vertellen dat je het écht moet hebben, dat je op een gegeven moment niet meer weet wat nu verplicht is en wat verkooppraat. Aan de telefoon kan ik er redelijk mee omgaan (gewoon beleefd afpoeieren) en de bedel-emails en -faxen worden gewoon (vaak ongelezen) gedelete in de computer, maar iemand die ongevraagd aan de deur komt vind ik zo onbeleefd! Bovendien kon hij zich niet identificeren, zoals bijv in Amsterdam de meteropnemer. Logisch als dan blijkt dat deze man al 45 jaar bij iedereen in het dorp jaarlijks over de vloer komt, maar echt netjes is het allemaal niet.

Pepijn en Harald zijn samen in kamer 19 en 20 de elektra aan het doen, met een beetje geluk kan ik morgen beginnen met verven. Tegen het weekend kunnen we dan het laminaat leggen, en klaar zijn we!

De sneeuw is hier trouwens helemaal weg, het is ineens weer 10 graden. Vanaf zaterdag zou het weer moeten gaan sneeuwen en wordt het weer kouder. Trouwens nog geen teken van de deuren cq sportschoenen (ben erg benieuwd of en wat ze gaan bezorgen).