Vrijersvoeten

Grote paniek toen Katja al 24 uur weg was. Onze "kleine smurf", zoals we haar altijd noemen, is er het typje niet naar om een maaltijd over te slaan. Integendeel, die staat al een uur voor etenstijd uitgebreid te roepen om het voer. Bovendien slaapt ze graag ‘s nachts lekker binnen in haar mand. Een luxe poes dus! Pepijn heeft heel lang lopen zoeken, en toen posters gemaakt om in de buurt op te hangen. Toen hij ze ging verspreiden, kwam er helemaal aan het eind van de straat een zielig klein klagelijke miauwtje uit het struikgewas, gevolgd door een wankele en zwakke Katja. Hij heeft haar naar huis gedragen, iets wat ze normaal nooit zou toelaten. Ze heeft enorm zitten schrokken met haar eten, maar toen wilde meteen daarna weer naar buiten. Nou nee, schat, eerst op krachten komen. Gezien de graagte waarmee ze weer naar buiten wilde, en de bronstige geluiden die eruit kwamen, heeft ze een vriendje….

Ondertussen is het hier zuchtend heet, net als overal in Europa. Ik hoor net op Radio 538 (met dank aan de nieuwe satelliet) dat het in Nederland ook bijna niet uit te houden is. Wat zijn we met z’n allen toch een stelletje zemelaars: als het koud is, is het niet goed, en andersom ook niet. Pepijn meldt net dat onze buitenthermometer aan de gevel in de schaduw vindt dat het 34 graden is.

Gisteravond een werkelijk unieke boeking binnen gekregen: de hele maand augustus een gast uit Bahrain. Wat die hier komt doen, we hebben echt geen idee. We hebben maar een leuk mailtje gestuurd met duidelijk erin dat we in het prachtige Beierse Woud gelegen zijn. Als hij een andere Lam bedoelde (er zijn meer plaatsen in de wereld die zo heten), kan hij tenminste niet zeggen dat hij het verkeerd begrepen heeft.

We hebben het nu een paar dagen wat minder druk qua gasten, dus eindelijk tijd om een beetje in te lopen met schoonmaken, was draaien en gras maaien. We zijn echter wel sloom door warmte en vermoeidheid, dus echt opschieten doet het niet.