Wallen en Germanismen

Laten we het erop houden dat ik redelijk gesloopt ben na 4 intensieve dagen. Na 4 dagen de hele dag lang in het duits vergaderen op hoog niveau, kan ik geen normale nederlandse zin meer formuleren. Pepijn lacht zich dood om mijn kromme nederlands.
Hoe het was? Super toll! Ik heb bij de TipTop-meeting veel te weinig geslapen, tot veel te laat in de bar rondgehangen (met een kopje thee, dat dan wel), veel te veel gegeten en erg veel gelachen. De eerste avond lag ik om half 4 in bed, de tweede avond om 3 uur…. Natuurlijk heb ik er ook veel van opgestoken, maar zoals ik na de vorige keer in november al zei: het voelt een beetje als een schoolreisje. De opkomst was ongekend: 28 van de 39 hotels waren gekomen, en de meeste die er niet waren hadden een hele geldige reden. Ik heb 3 dagen lang moeten horen hoe jammer het wel niet was dat Pepijn er niet bij was, ik kreeg de opdracht mee hem volgende keer toch echt weer mee te nemen (en ik mocht ook zeker zelf niet thuisblijven).

De vergadering was op dinsdag pas om 16:30 ten einde, en toen moest ik nog helemaal vanuit Höxter in het Weserbergland (tussen Hannover, Paderborn en Kassel) naar Fellbach bij Stuttgart rijden. Het was nog een uitdaging om op tijd bij mijn hotel te komen, want om 23 uur sloot de receptie, en onderweg was het noodweer en moest ik ook nog eten. Om 22:40 was ik er. Ook deze nacht was kort, de volgende morgen moest ik al weer vroeg op voor het volgende onderdeel van mijn reis. Dit keer ging ik naar een seminar voor management in de hotellerie. Het was wederom een interessante en leerzame dag. Het was ook vooral goed om bevestigd te worden dat we veel van de genoemde zaken zelf al bedacht hadden, vooral op het gebied van de te volgen bedrijfsstrategie en -filosofie en de prijsbepaling. Natuurlijk kwamen er ook superideeen langs waar zeker over na gedacht gaat worden. Ik ben zo enthousiast dat Pepijn in november in Nürnberg naar hetzelfde seminar gaat, en ik misschien zelf ook weer mee ga.

Het seminar was pas om half 7 klaar, en het duurde nog wel even voordat ik de deur en de parkeerplaats kon verlaten. Onderweg naar de snelweg ben ik nog even gestopt bij de Metro. De flatscreen-TV’s waren sterk in de aanbieding, en aangezien de mini-TV’s van kamer 6 en 12 op sterven na dood waren (de een had niet eens een afstandsbediening meer) zijn die nu vervangen door een échte TV. Ik heb bij de Metro ook nog wat andere dingen gekocht en rustig in het restaurant gegeten, en toen kon ik Stuttgart en omgeving verlaten, op weg naar huis. Na een rit van 5 uur was ik eindelijk thuis, het was inmiddels kwart over één. In 4 dagen heb ik een monsterrit gereden van meer dan 1500 kilometer. Ik ben dan ook redelijk gesloopt.