Gisteren hebben we de hele dag voor Jan-met-de-korte-achternaam op een aankomst zitten wachten die uiteindelijk nooit gekomen is. Extra zuur dat het onze Ruhetag was, en de andere aankomende gasten er om 15 uur al waren. We konden zelfs niet even rustig zitten omdat we veel gasten hadden en je toch iedere keer dat de bewegingsmelder gaat naar de receptie moet voor het geval het je check-ins zijn. Tegen sluitingstijd van de receptie hebben we het telefoonnummer gebeld dat de gasten hadden opgegeven. Dit nummer bleek afgesloten. Toen was het ons wel duidelijk dat ze niet gingen komen. Vanmorgen gebeld met de boekingssite en die kwamen met de mededeling dat het opgegeven rekeningnummer ook al niet klopte en dat de incasso van de reserveringskosten dus ook niet gelukt was. Ook op een aanmaning was geen reactie gekomen. Beetje jammer dat ze hierover met ons geen contact hadden opgenomen. We gaan ze er wel even op aanspreken dat dit dus nooit meer zo mag gebeuren. Extra vervelend is dat we je een ander blij had kunnen maken met die kamer. De no-show-rekening is er waarschijnlijk eentje in de categorie "hele dubieuze debiteuren", hij wordt wel opgestuurd, maar zal waarschijnlijk nooit worden betaald.
We hebben het deze week heel erg druk, we zijn bijna helemaal vol, en vandaag kwam een aantal tevreden gasten ook nog met de vraag of ze konden verlengen. Mooi dus, we gaan echt als een trein deze maand! We hebben met nog een week te gaan al veel meer dan vorig jaar september. Eindelijk lopen we de slechte maanden weer in!
De vertaling van de website van het Beierse Woud is gisteren verstuurd, en vandaag kregen we gelijk weer een nieuw projectje van TipTop: slechte engelse teksten corrigeren. We hebben zo hard gelachen om het kromme engels dat de tranen ons langs de wangen liepen. Zo blijken we een collega te hebben waar de meubels allemaal samenspannen, kun je je bij een ander "verheugen" op het bijbetalen voor de sauna, bij meerdere collega’s wordt zeer oninspirerend gekookt (plain cooking) en heeft er iemand een kachel waar 110 gasten in passen. We hebben weer even wat bezigheidstherapie zullen we maar zeggen…
Gisteren bereikte ons overigens ook van de centrale het bericht dat de TipTop-collega in het Weserbergland waar ik in mei was voor de vergadering de deuren voor altijd heeft gesloten. Het hoe en waarom is nog een beetje onduidelijk, volgens de ene bron zijn ze failliet verklaard, volgens een ander konden ze het niet eens worden met de verpachter over de pachtsom en hebben ze zelf besloten ermee op te houden. Weer het zoveelste negatieve verhaal over pachten, wat een bevestiging voor ons is dat wij dat dus terecht niet wilden. Hoe dan ook, er zit natuurlijk een diepe menselijke tragedie achter. De zoon was dezelfde leeftijd als wij en de ouders zouden net met pensioen gaan en het overdoen aan hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.