Kleine Arbersee

Gisteren waren we op onze rustdag echt helemaal kapot. Ik heb eerst tot 15 uur in bed gelegen, terwijl Pepijn in kantoor de nodige zeer dringende administratie heeft weggewerkt. Aangezien het redelijk weer was en het voor de verandering gisteren redelijk rustig was in het hotel, besloten we toch nog weg te gaan. We waren nog nooit bij de Kleine Arbersee geweest, een bergmeer bij ons in de buurt. Je kunt er niet met de auto bij komen, en de laatste paar kilometer moet je dus lopen vanaf de parkeerplaats. Omdat de weg voortdurend bergop gaat, is het best nog wel pittig. We hebben over die 3 kilometer meer dan een uur gedaan. Toen we bij het meer kwamen waren alle andere toeristen al naar huis en was de Gaststätte ook al dicht, dus we hadden deze droomlocatie helemaal voor onszelf alleen, wat het extra rustgevend en bijzonder maakte. Het was echt om te janken zo mooi, de zon een beetje op het water, de mist tegen de top van de Grote Arber op de achtergrond. Natuurlijk hadden we weer eens geen fototoestel bij ons, we waren dit helemaal niet van plan geweest, dus ik heb maar een foto van het internet geplukt.

Op dit plaatje zie je niet zo goed hoe mooi het werkelijk is, we gaan zeker nog een keertje terug met een fototoestel als we tijd hebben. De andere kant op gefotografeerd heb je een mooiere foto, omdat je dan ook de grote Arber erop hebt staan. Het grootste natuurwonder van de Kleine Arbersee zijn de "drijvende eilanden". Op de bodem van het meer groeit veengrond. Op een gegeven moment laat dit los en komt dit bovendrijven. Dit worden dan drijvende eilanden waar allerlei soorten planten, dieren en soms zelfs bomen op leven. Dat geel/bruine op de foto is niet de overkant van het meer (dat is pas bij die bomen in de verte) maar zo’n drijvend eiland. Af en toe moet Natuurbeheer natuurlijk wel ingrijpen om ervoor te zorgen dat niet het hele meer dicht groeit. We hoorden overigens van gasten die er gisteren eerder op de dag ook waren, dat die wilde bevers gezien hadden.

Nadat we weer terug bij de auto waren, zijn we naar Zwiesel gereden waar we bij onze favoriete Griek hebben gegeten. We hadden wel even iets stevigs te eten nodig na deze gezonde wandeling. We moeten dit soort dingen vaker doen. Af en toe zouden we door de drukte vergeten dat we midden in een officieel Natuurpark wonen, en dat dit maar een paar kilometer van huis is!

Vandaag trekt de drukte weer ouderwets aan. Veel incheckers, nu al een paar eetbestellingen voor vanavond, het lijkt wel maar door te gaan. Morgen is het al oktober! We zouden eigenlijk vanaf maandag een verdieping af gaan sluiten voor de winter om stookkosten te besparen in de rustige maanden, maar als het zo druk blijft moeten we dat gaan uitstellen. De vermoeidheid begint nu echt bij ons beiden toe te slaan, vandaar dat we gisteren ‘s middags onze paar uurtjes relaxen gepakt hebben ondanks dat er nog zoveel administratie én vertaalwerk lag.