ons hotel

maandag 25 oktober 2010

Alleen thuis

Het is maar wat zwaar in je eentje, en na nog geen 2 dagen alleen heb ik er al schoon genoeg van. Gelukkig komt Pepijn vanavond weer naar huis. Het grootste probleem is dat je tot laat aan de bak moet en dan 's ochtends weer op moet voor het ontbijt als het nog donker is. Je bent 18 uur per dag in touw zonder 1 rustpuntje, en slaapt dan ook nog veel te weinig. Gisterochtend werd ik wakker met een migraine waar de honden geen brood van lusten, zo'n hoofdpijn heb ik echt nog nooit gehad. Ik heb dus Sandra gebeld of ze misschien wat vroeger zou kunnen komen. Samen hebben we alles klaargezet, en toen heeft zij vervolgens het ontbijt gedaan en afgewassen terwijl ik een paar uurtjes terug naar bed ben geweest.
Voor de rest is het de hele dag niet meer rustig geweest. Continu telefoon, meestal telefonische verkopers, maar ook veel aanvragen en reserveringen. Dan is het vervelend als je ondertussen staat te koken. Wie ik echt nooit begrijp zijn telefonische verkopers die een gastronomie-produkt proberen te verkopen aan "het keukenteam" en dan opbellen tijdens etenstijd in een hotel. Tsja…je weet zeker dat de kok aanwezig is, maar je weet ook zeker dat hij absoluut geen tijd voor je gaat hebben… Gisteravond kreeg ik onverwachts nog gasten, een jong stel uit Berlijn die bij iemand in de omgeving op bezoek waren geweest en besloten hadden niet naar huis te gaan maar een nachtje te gaan slapen. Ik heb dus nu ineens 4 kamers in huis waarvoor ik thuis ben gebleven. Is in ieder geval al meer de moeite waard.
Die gasten die we van de touroperator in huis hebben zijn overigens een apart stel, vooral hij. Hij heeft werkelijk over alles en iedereen wat te melden. Gisteren had hij klachten over de vloertegels in de saunaruimte: de voegen tussen de tegels waren niet overal even breed. Christine stond vanmorgen met open mond en vroeg mij serieus of die persoon wel helemaal lekker was. Gisteravond had hij ook al klachten over mijn duits wat hij zwaar onvoldoende vond (euh…ondertussen spreken wij zo goed duits dat wij bij Duitsers taalfouten corrigeren?). Dat ze de groene internationale verzekeringskaart voor de auto niet bij zich hebben en dus nu niet naar Tsjechie kunnen is ook mijn schuld. Ach, iemand die gewoon van tafel loopt terwijl zijn vrouw nog zit te eten is zowiezo in mijn ogen een echte heer. Pepijn mag ze morgen uitchecken, ik wens hem veel succes….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.