ons hotel

vrijdag 26 oktober 2007

Stekelige verrassing

Vannacht had iemand het koud en wilde dicht tegen mij aan komen liggen. Hij kriebelde een beetje, dus zat ik aan m’n arm. Dat vond hij niet leuk, dus werd ik beloond met.. auw ….. een wespensteek! Je denkt in eerste instantie met je slaapdronken hoofd "voel ik dit wel goed", maar meteen daarna paniek, licht aan, wesp doodmaken, insektenzalf zoeken. Gelukkig hielp de insektenzalf wel enigszins, ik heb geen enorm bult, maar het doet echt heidens zeer, echt een enorm soort spierpijn in mijn arm. Helaas had hij ook nog zijn grote sterke agressieve broer meegebracht, en aangezien we die niet konden vangen, doodmaken of verjagen, zijn we midden in de nacht maar in een hotelkamer gaan slapen. Pepijn heeft een paar weken geleden een wespennest op zolder doodgespoten, maar waarschijnlijk zit er daar dus nog ergens eentje.

Gisteren ben ik redelijk geslaagd qua decoratieartikelen, al heb ik wel flink moeten zoeken. Uiteindelijk ben ik door tijdgebrek alleen niet meer aan de Ikea toegekomen, maar toen was ik toch al grotendeels voorzien. De kleuren waren echt een groot probleem, honderdduizend kleuren, maar natuurlijk net niet die jij nodig hebt. Ik werd bij de Metro (Makro) zelfs nog door de kassiere beschuldigd van winkeldiefstal, want ik had een klein stukje gordijnstof met rafels mee naar binnen genomen om de kleuren te kunnen matchen bij de servetten en de kaarsen, en dat zou ik daar wel gepikt hebben. Pas toen ik de rafels liet zien en zei dat ze geeneens gordijnen verkochten, en dat ik bovendien dan toch wel een heel gordijn had gejat en er geen stuk af had getrokken, mocht ik gaan. Wat is dat toch een shitwinkel, het is daar echt iedere keer een nieuwe film: je wordt daar standaard afgesnauwd door het personeel, dan mag je boven een bepaald bedrag ineens niet pinnen (ik loop natúúrlijk met honderden euro’s cash rond), dan moeten ze ineens je paspoort zien bij het afrekenen, dan laten ze je 5 keer tekenen omdat je handtekening zogenaamd niet goed lijkt, het is telkens wat anders. Vorige keer hebben we al gezworen dat we daar niet meer heen zouden, maar je hebt ze helaas soms toch nodig.  Ben er wel geslaagd voor de nieuwe camera, maar je krijgt er zo’n encyclopedie van een handleiding bij dat we ons nog even moeten inlezen voordat we ‘m ook echt kunnen gebruiken….

Dansles gisteravond was 1 grote ellende. We waren vorige week natuurlijk niet geweest en bovendien waren we allebei volledig doorgedraaid van vermoeidheid. We konden de ene voet niet voor de andere zetten en we kregen ook weinig mee van de uitleg. We zouden 3 november meedoen aan de wereldrecordpoging "simultaan met alle dansscholen van Duitsland de cha-cha dansen", en we hadden 2 weken geleden het dansje daarvoor al helemaal vlekkeloos en zonder problemen ingestudeerd. Wat we niet wisten was dat er een foutje was gemaakt door de organisatie en er vorige week een andere figuur was ingestudeerd. Dat kregen we er niet in, vooral ik bleef stug de verkeerde kant op draaien zoals we dat 2 weken geleden geleerd hadden. Uiteindelijk hebben we met pijn in ons hart moeten besluiten niet te kunnen deelnemen, omdat we in een gehele dans van 6 minuten 1 simpele draai maar niet onder de knie krijgen. Ik ben er van overtuigd dat als we niet zo moe waren geweest, het echt wel was gelukt. Volgende week krijgen we geen herkansing, want dan is het Allerheiligen en valt de dansles uit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.