Gisteren hadden we een drukke dag voor onszelf uitgedacht. Eerst de hele dag mee met de wandelclub, en dan naar Deggendorf voor de groothandel, de gordijnenwinkel, de bouwmarkt en de dansschool. Vanmorgen hadden we toch wel een beetje spierpijn, en we zijn de hele dag al een beetje gaar.
We hadden met de wandeling geluk, want die kwam vanaf het beginpunt bij ons voorbij, dus we hebben thuis gewacht totdat de rest van de groep voorbij liep. Dat scheelde weer een paar km lopen van het hotel naar het marktplein en terug. Van daaruit ging het door het bos naar Seepark Arrach, een recreatiemeertje bij ons in de buurt. Jammer genoeg was het de hele dag wat mistig, Het bos was erg nat (natte sokken!) en we hebben ook wat regen gehad.
Vervolgens door de prachtige natuur van het KlesserWald (voor de kenners: het woud aan de andere kant van de vallei, dus het uitzicht vanuit ons hotel) naar de Einödhöfe. Dit zijn grote herenboerderijen in the middle of nowhere, waar nog steeds van de landbouw geleefd wordt. Tegenwoordig bieden een aantal ook drankjes en kleine versnaperingen aan wandelaars aan. Omdat zij zover van de bewoonde wereld zijn, hebben ze ook een eigen kerkje of kapelletje. In de winter waren deze boerderijen vaak weken, zoniet maanden afgesloten van de buitenwereld, dus konden ze toch nog naar de mis. Dit is het kerkje van Trailing, gebouwd aan het eind van de 17de eeuw, de lokatie is sinds eind 15e eeuw bewoond.
De eigenaar van de Trailinghof was de tiende generatie die hier woonde, en hij leidde ons graag rond. Natuurlijk zijn de ‘binnenfoto’s’ weer mislukt, we moeten echt een nieuwe camera. Voor het kerkje stonden een aantal gedenkstenen en -kruizen ter nagedachtenis aan bewoners van vroeger. Opvallend was die voor een jongen die nooit meer terug gekomen was van de slag om Stalingrad. Hier, midden in de natuur, ver van de bewoonde wereld, had dat iets wereldvreemds. Zou hij überhaupt geweten hebben waar hij heen ging en waarvoor?
Ook in het bos was het volop herfst. Daar hoorden dus ook perfekte paddestoelen bij.
Tijdens de lunch bij Vorderöd, ook zo’n grote herenboerderij, begon het gigantisch te gieten. Omdat verder lopen wel erg nat zou worden, hadden een aantal mensen naar huis/bedrijf gebeld met het verzoek of iemand ons kon komen ophalen met de auto. Wij waren erg blij, aangezien het al laat was en teruglopen ertoe had geleid dat we niet meer alles in Deggendorf konden doen wat we wilden.
Dansles was inspannend, ook omdat we zo vreselijk moe waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.