Bayern-Ticket

Wat doe je als je alle tijd van de wereld hebt en het is prachtig zonnig weer maar wel bitterkoud? Dan zoek je een attractie waarbij je warm binnenzit, maar toch zoveel mogelijk ziet. De trein! Nu gaat het hart van Harald, onze treinspotter, meteen harder kloppen… We hebben gisteren een dag met de trein kris-kras door Beieren gereist. De duitse spoorwegen hebben iets heel leuks bedacht: de Ländertickets. Er bestaan dagkaarten waarmee je met maximaal 5 personen een dag onbeperkt mag treinen binnen 1 Bundesland voor een bedrag ergens tussen de 20 en 30 euro (per Bundesland is de prijsstructuur tegenwoordig een beetje anders). In Beieren is het 29 Euro. Dat is dus 14,50 pp, een koopje als je weet dat Beieren 6x zo groot als Nederland is. We zaten dus om 9 uur ' s ochtends al in de trein met als belangrijkste motto "leuk naar buiten kijken, niet plannen en we zien wel waar we uitkomen".Dat is ruimschoots gelukt. Helaas is de fotocamera, die al geruime tijd een stervende zwaan imiteerde, na 1 foto overleden, dus iedereen moet even zijn eigen fantasie aan het werk zetten.

Deze foto uit de zomer hadden we nog op onze computer:

We zijn hier eigenlijk altijd gebonden aan het lokale lijntje Lam (eindstation)-Kötzting-Cham-Schwandorf, een andere treinlijn is hier niet. Indien we een andere spoorlijn willen, moeten we een half uur rijden naar Furth im Wald of Bayerisch Eisenstein. De trein rijdt echter een zeer pitoreske route langs de rivier de Regen en het is altijd echt een genot om op het gemakje uit het raam te kijken. Tot Kötzting hadden we de hele trein zelfs voor onszelf, er zat echt niemand anders in. In Schwandorf besloten we richting Nürnberg te reizen, niet als einddoel maar als doel daar over te stappen. Op de spoorkaart zagen we nog voor Nürnberg een aftakking richting Bayreuth en dat leek ons wel wat. We stapten dus uit op het flitsende station van Hersbruck re.Pegnitz, om te constateren dat de trein naar Bayreuth echt nèt weg was en de volgende over een uur kwam. Hierop besloten we dat er iets aan de rommelende magen gedaan moest worden, en gingen dus op zoek naar een lunch. Al gauw vonden we een zeer sfeervolle Italiaan met een erg goedkoop en goed middagmenu. Aangezien we inmiddels erg verkleumd waren leek een warme lunch ons wel wat. Binnen het uur hadden we ons heerlijke bordje verse pasta verorberd en verlieten we het nogal stille Hersbruck. Vandaag even Googlen en het blijkt dat Hersbruck een interessante historie heeft en een aantal interessante musea (mooi kasteel, een oldtimer museum, een interessant kunstmuseum, een treinenmuseum, en een voormalig SS-concentratiekamp met onderaardse vliegtuigmotorenfabriek). Maar ja, aangezien alle VVVs in Beieren er een handje van hebben het weekend dicht te zijn wisten we dat niet. We moeten duidelijk nog eens terug.

Het werd dus Bayreuth. Daar hadden we de keus tussen er een uur en een kwartier doorbrengen of drie uur. We wilden namelijk verder richting Weiden, in plaats van weer dezelfde weg terug. Een andere keus qua trein was er niet. We konden met moeite drie uur doodslaan in Bayreuth, maar 1 uur was te weinig geweest. Omdat Bayreuth een zeer prominente Nazi-stad was in de Tweede Wereldoorlog is de stad in 1945 platgebombadeerd. De opera en het markgravenslot hebben het redelijk overleefd, voor de rest is er weinig. Na een lekker taartje en een beetje winkelen (Pepijn heeft nog schoenen gekocht) pakten we de trein naar Weiden. Daar moesten we 20 minuten wachten voor de trein naar Schwandorf. We werden getrakteerd op een erg mooie trein, de Alex. Inmiddels was het buiten erg donker, dus hier hebben we niet zo veel meer kunnen zien van het landschap. Op zich niet zo erg, want we zijn wel eens vaker met de auto naar Weiden geweest. Toen de trein Schwandorf naderde werd er keurig omgeroepen in de trein "de trein naar Lam via Cham staat gereed op spoor 2". Wat een service! Een vlekkeloze overstap volgde en exact 12 uur na station Lam te hebben verlaten waren we weer terug. In het weekend is er 's avonds niet veel keus met treinen naar Lam, dus we moesten met deze trein mee: het alternatief was 3 uur doodslaan in Schwandorf of Cham. Het was bitter koud, dus die pizza thuis in de oven gooien was toch wel erg aantrekkelijk, in plaats van in Cham eten. Het was een leuke, maar vermoeiende dag. Zeker voor herhaling vatbaar!