Avondmens

Ik heb altijd gedacht dat ik een avondmens was…maar euh… niet dus…. Vroeger wilde ik altijd graag met collega’s ruilen voor avonddiensten, en vroeg ze altijd speciaal aan. De laatste week zijn we aan het experimenteren geweest met onze diensten. Het was altijd zo dat Pepijn en ik elke dag wisselden, dus dat je een lange en een korte werkdag achter elkaar had, en we dus om de beurt vroeg op moesten staan voor het ontbijt. We kwamen erachter dat Pepijn de vroege dag niet productief was en ik de uitslaapdag niet: 1 keer in de 2 dagen hadden we dus een min of meer langzame dag, want dat viel natuurlijk samen. Dus heb ik vorige week een week lang het ontbijt gedaan, en Pepijn de laatste werkzaamheden van de avond. Dat ging eigenlijk supergoed, daar voelden we ons allebei erg lekker bij. Wat al een paar dagen echt slecht gaat, is het andersom proberen. Na 3 dagen lopen we op ons tandvlees, met donkere kringen onder onze ogen. Vannacht kwam ik om half 3 naar bed, maar kan mij met de beste wil van de wereld niet herinneren waarom het zo laat moest worden. Vanaf morgen gaan we het tot nader order weer andersom doen. Ik verheug me nu al op vroeg naar bed vanavond….

Ineens is het rustig geworden in het hotel. Vanavond hebben we maar 4 kamers in huis, morgen komen er gelukkig wel een aantal nieuwe gasten bij. Zowiezo lijkt augustus een stuk rustiger te gaan worden dan de afgelopen maanden, maar mensen boeken vaak last minute. September loopt overigens al heel lekker, en deze week hebben we de eerste twee boekingen voor oktober gekregen. We zijn het er beiden over eens dat we het niet echt erg vinden dat het wat rustiger is. De administratie is een puinhoop, de tuin en de ramen verdienen een keertje aandacht en dan wordt het weer tijd om te klussen.