Gisteren wachtte mij een aangename verrassing in de brievenbus.
Een Martinair-envelop met daarop de tekst "Hee Natas, we vonden nog wat
oude foto’s van jou". Die foto’s heb ik ook ergens zelf in een
schoenendoos, maar toch leuk dat er iemand aan mij gedacht heeft.
Volgens de datumstempel aan de achterkant is hij in oktober 2001 gemaakt.
Pepijn merkt op dat ik in al die jaren niet zo veranderd ben. Ok, ik heb een andere bril, maar voor de rest is het nog hetzelfde. Bij de afdeling waren we altijd heel erg vlijtig met het maken van fotoboeken en/of collages voor vertrekkende collega’s, en dus zijn er grote hoeveelheden foto’s in omloop waar iedereen opstaat. Vaak werden die foto’s meerdere keren afgedrukt, want er gingen regelmatig mensen weg, en dan kon er snel een plakboek bijgemaakt werden. Ik heb ook een groot collage-schilderij gekregen toen ik ermee ophield.
De reden voor deze opruiming in het passagekantoor heeft natuurlijk weer een treurige achtergrond. Martinair Passage houdt op te bestaan en wordt opgeslokt door KLM. Er was al jaren sprake van, maar uiteindelijk is het toch nog heel snel gegaan. Alles moet weg, het kantoor zal er binnenkort niet meer zijn. Raar, altijd als ik in de buurt van Schiphol ben, ga ik toch nog even langs om gedag te zeggen tegen al die leuke lieve collega’s. Martinair was 9,5 jaar mijn leven, Schiphol in totaal 11,5 jaar. De laatste keer was MP PH al een schim van wat het was, in totaal waren er niet meer dan ongeveer 60 collega’s over door de rigoreuze bezuinigingsrondes. Deze week hoorde ik dat ook de overgang naar KLM niet geruisloos zal gaan: wéér vallen er grootschalige ontslagen, voor bijna alle supervisors is geen plaats meer in de nieuwe organisatie. De meeste ervan worden na meer dan 20 of soms 30 jaar trouwe dienst als een vuilniszakje aan de stoeprand geparkeerd. Hoe treurig het ook is, in de vorm waarin het was kon Martinair niet overleven. Binnenkort is het allemaal geschiedenis, en resten alleen nog de foto’s…..
Volgens de datumstempel aan de achterkant is hij in oktober 2001 gemaakt.
Pepijn merkt op dat ik in al die jaren niet zo veranderd ben. Ok, ik heb een andere bril, maar voor de rest is het nog hetzelfde. Bij de afdeling waren we altijd heel erg vlijtig met het maken van fotoboeken en/of collages voor vertrekkende collega’s, en dus zijn er grote hoeveelheden foto’s in omloop waar iedereen opstaat. Vaak werden die foto’s meerdere keren afgedrukt, want er gingen regelmatig mensen weg, en dan kon er snel een plakboek bijgemaakt werden. Ik heb ook een groot collage-schilderij gekregen toen ik ermee ophield.
De reden voor deze opruiming in het passagekantoor heeft natuurlijk weer een treurige achtergrond. Martinair Passage houdt op te bestaan en wordt opgeslokt door KLM. Er was al jaren sprake van, maar uiteindelijk is het toch nog heel snel gegaan. Alles moet weg, het kantoor zal er binnenkort niet meer zijn. Raar, altijd als ik in de buurt van Schiphol ben, ga ik toch nog even langs om gedag te zeggen tegen al die leuke lieve collega’s. Martinair was 9,5 jaar mijn leven, Schiphol in totaal 11,5 jaar. De laatste keer was MP PH al een schim van wat het was, in totaal waren er niet meer dan ongeveer 60 collega’s over door de rigoreuze bezuinigingsrondes. Deze week hoorde ik dat ook de overgang naar KLM niet geruisloos zal gaan: wéér vallen er grootschalige ontslagen, voor bijna alle supervisors is geen plaats meer in de nieuwe organisatie. De meeste ervan worden na meer dan 20 of soms 30 jaar trouwe dienst als een vuilniszakje aan de stoeprand geparkeerd. Hoe treurig het ook is, in de vorm waarin het was kon Martinair niet overleven. Binnenkort is het allemaal geschiedenis, en resten alleen nog de foto’s…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.