ons hotel

woensdag 7 juli 2010

Weer onder het mes


Het wordt vrijdag 32 graden, en dus heb ik een leuke activiteit bedacht. Ik ga vrijdag naar de kaakchírurg. De bult die ik vorige week op mijn tandvlees had is helaas een stukkie erger geworden. De tandarts is gisteren uren bezig geweest te redden wat er te redden valt, maar er moeten toch weer 2 kiezen uit wegens een mega-abces in mijn linker-onderkaak. Waarschijnlijk gaat de kaakchirurg vrijdag eerst kijken en een behandelplan opstellen, en pas volgende week trekken. De tandarts en ik hebben besloten dat we meteen voor een beugel gaan om de scheefstaande voortanden aan de onderkant te corrigeren, er ontstaat nu toch ruimte genoeg om die ellende eindelijk recht te trekken…. Dat betekent wel dat er nog een wiebelende half-instortende tand met kroon uit moet. Na de beugel moet ik dan dus 5 of 6 implantaten om alle gaten te dichten. Voor dat zover is zal ik een plaatje moeten met neptanden, zodat ik in ieder geval nog kan eten met al die fietsenrekken. Jullie begrijpen dat ik er heel erg naar uit kijk allemaal, en onze portemonnee ook…Ik heb weliswaar een aanvullende verzekering, maar die betaalt niet alles. En het hoogseizien nadert natuurlijk ook nog met rasse schreden, dus logistiek wordt het ook een enorme uitdaging. Vorige keer was ik 10 dagen knock-out na mijn kaakoperatie.
Laat dit een wijze les voor anderen zijn. Je kunt je kinderen ieder half jaar naar de tandarts slepen voor controle, maar als die voortdurend zegt dat alles goed is geloof je die. En als je kinderen oud genoeg zijn om te zeggen dat ze pijn hebben, dan zeg je als tandarts gewoon dat het niet waar is of dat er niets te vinden is. En dan is je kind dus 24 en komt op de spoedopname van de VU Amsterdam terecht met een gigantisch kaakabces, en wordt er dus gevraagd of ze ooit wel eens naar de tandarts is geweest, zo slecht ziet alles er uit. Helaas was toen al duidelijk dat mijn oude tandarts nooit veroordeeld zou worden door de medische tuchtraad. In de twee kiezen die er nu uit moeten heeft mijn perfecte Amsterdamse tandarts een aantal jaar geleden meerdere, door de vorige tandarts achtergelaten, gereedschappen zoals vijlen en klemmen gevonden die tot een mega-ontsteking hebben geleid. Vele uren, te veel pijnlijke ingrepen en operaties, en duizenden euro's hebben we eraan besteed om mijn gebit te kunnen behouden. Het was wel duidelijk dat ik in geleende tijd leefde, en dat er ooit een eindstation zou komen waar een aantal tanden en kiezen niet meer te redden waren. Als je 24 bent, ben je daar nog niet aan toe, maar als je 37 bent en voortdurend pijn hebt roep je al snel "haal het probleemgeval er in hemelsnaam nu maar uit".

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.