Aan de klus

Gisteren zijn we na het uitchecken van de gasten en het vertrek van de laatste Frühschoppers begonnen met ons project beneden. De glazenopslag moest leeg, toch uiteindelijk nog best wel een klus. Deze spullen zijn nu naar de stoelenopslag verplaatst. Binnenkort wordt die toch redelijk leeg omdat al het oude restaurantmeubilair dan naar de oude woonkamer/nieuwe zaal verhuist. Pepijn heeft daana een stuk plafond van een nieuwe stuclaag voorzien waar het er niet goed uitzag. Terwijl dit moest drogen heeft hij de TV-kabel van de zolder naar beneden getrokken. En toen was het alweer etenstijd! Tijdens het eten voelde ik mij helemaal inzakken van vermoeidheid en om 20 uur kon ik mijn ogen niet meer ophouden. Ik ben dus maar naar bed gegaan. Vanmorgen werd ik om 10 uur wakker. Mmm…ik had het duidelijk nodig…Hopelijk ben ik nu al de vermoeidheid van de afgelopen weken een beetje kwijt.

We gaan nu met goede moed verder, de laatste dingetjes uit het halletje moeten weg en de droogruimte moet leeg. De waslijnen hangen inmiddels in de wasmachineruimte. Dat hadden we jaren eerder moeten doen, de was droogt daar veel sneller door de warmte van de apparaten.Zowiezo heb ik minder plaats nodig voor de was. We hadden dringend nieuwe hoeslakens en handdoeken nodig omdat ze zo vreselijk hard slijten, en hebben na uitgebreid prijzen vergelijken besloten deze ook te gaan huren, zoals we nu al met de dekbedovertrekken doen. Als je arbeidstijd, water, waspoeder, verslijten/stelen/mascara- en balpointvlekken meetelt, durf ik zelfs te beweren dat je met huurwas uiteindelijk beter uit bent.

Gisteren na het Frühschoppen hebben we onze 79-jarige beierse buurman zelfgebakken nederlandse kroketten gevoerd, natuurlijk met een wit boterhammetje en mosterd. Hij vond het zo heerlijk dat hij uitriep dat dit nog veel lekkerder was dan beierse Weißwurst. Dat wil wat zeggen, er bestond altijd volgens hem niets lekkerders dan een Weißwurst. Met glimmende oogjes heeft hij gevraagd of we die overheerlijke kroketten vaker willen bakken.