...Maar nu even niet

We zijn inderdaad hoteliers. Dat betekent dat we normaal gesproken kamers verhuren, voor onze gasten zorgen, hapjes en drankjes aan passanten verkopen.
Maar nu even niet! Dit weekend hadden we geen gasten, en hebben we besloten om ook geen last-minuteboekingen aan te nemen. Dit weekend was voor ons…
Gisteren lekker een rondje door Deggendorf gelopen, een beetje winkelend voor een bloesje wat bij een nieuw jurkje van Natascha moest passen. Nou hadden we daar een redelijk specifiek beeld bij, en het voldeed er allemaal niet aan, maar het was lekker weer en we hadden geen haast dus wie kan het wat schelen. Daarna heerlijk gegeten in een aziatisch restaurant (Chinees-Mongools) met een buffet, eigenlijk teveel, want toen we daarna naar de dansavond van de dansschool gingen waar we tot het voorjaar hebben gelest zaten we toch wel erg vol. Het werd een erg gezellige avond, Christoph, Suzanna, Arthur en Nelly waren er ook, en aan het aind van de avond kwam Alex, 1 van de eigenaars, er ook nog even bij; we lagen pas om half 2 in bed.
Vanochtend ben ik om half 10 opgestaan om de stamtafel van bier te voorzien, ze drinken niet veel maar ze komen wel trouw elke week, dus dan doe je niet zomaar de deur op slot. Natascha mocht nog even slapen. Begin van de middag zijn we naar de Sattelparkplatz gereden want we wilden de Osser nu eindelijk na bijna 2,5 jaar eens op! De Osser is de berg waar Lam tegenaan ligt, het is zelfs de berg waarvan het slhouet in ons logo verwerkt is. Het is ook bij ons vanuit het hotel rechtstreeks te doen maar dan moet je vroeger beginnen en goed fit zijn. Je daalt dan eerst vanaf ons hotel (op 550 meter hoogte) 50 meter en stijgt er daarna 800…. héén en terug is het samen ongeveer 17 kilometer. Zo moe als we de laatste tijd zijn, en gezien de late start, hebben we dat maar niet gedaan.
Vanaf de Sattelparkplatz op 933 meter, waar overigens maar 10 auto’s opkunnen en de overige 150 staan dan in de berm van het bospad ernaartoe, is het nog 360 meter klimmen via een best goed maar stenig en soms van water en bladeren glad pad. We waren blij met onze goede schoenen.Het was koud maar zonnig, werkelijk een heerlijke tocht, en dan word je wel beloond: de top komt in zicht met zijn 1293 meter hoogte.

Het laatste stuk van het pad loopt pal langs de grens met Tsjechie, nu niet meer bijzonder maar voeger stonden er natuulijk grote hekken, ook hierboven.

Boven is een eetgelegenheid, het Osserschutzhaus, type skihut, waar we een lekkere kop thee hebben genomen en een worst met brood. De keuze was niet groot, maar het was eigenlijk precies wat we nodig hadden en paste ook in de sfeer.
Nog even het uitzicht vanaf de Grote Osser naar de Kleine Osser, de 2e top waarover we richting Lam terugliepen:

Het pad over de Kleine Osser was eigenlijk best slecht te noemen maar het uitzicht was weer om te zoenen en heel apart was ook het grote aantal glijschermvliegers. Eéntje was in een uitstekend humeur en vloog rond terwijl hij een deuntje floot. Helaas floot hij wel vals, hij kon echt kompleet geen toon houden. Volgende keer toch maar een gewoon zangvogeltje, al waren deze leuk om naar te kijken. Opstijgen doen ze trouwens op de weide bijna bovenop, je ziet dan ook mensen het pad opkomen met achterlijk grote rugzakken. Nee, ze gaan niet kamperen, dat zijn die glijschermen.

Het was ondertussen na vieren en de zon begon al wat te zakken. Nog een klein uurtje bracht ons terug bij de auto, en we zijn naar beneden gereden waar we bij collega Steffi hebben gegeten. (Hotel Sonnbichl) Ook zij hebben een goed seizoen gehad, maar het loopt ook bij hun nu ten einde, ze had wat tijd om met ons aan tafel te komen zitten en wat bij te praten. Daarna thuis nog een paar mails beantwoord, nog wat BBC gekeken en deze log geschreven. Morgen heb ik het voorrecht uit te slapen terwijl Natascha aan Timo vertelt wat er verwacht wordt, en dan begint het "normale leven" weer.