Gisteren zijn we naar München geweest om Pepijn’s paspoort te verlengen. Het consulaat bleek gevestigd te zijn in een enorm drukke straat midden in het centrum. Parkeren was onmogelijk, als je langzamer ging rijden werd je al van de weg getoeterd. Uiteindelijk heb ik Pepijn maar laten uitstappen en ben ik rondjes gaan rijden om de auto ergens kwijt te raken. Bijtijds ik een plekje had gevonden, stond Pepijn al weer buiten.
Er moesten eerst foto’s gemaakt worden die aan de Nederlandse standaard voldoen. Duitse pasfoto’s worden in meer dan 95% van de gevallen afgekeurd. Er was ons verteld dat er in de buurt van het consulaat wel passende foto’s gemaakt werden, dus we hadden onszelf die ergernis al bespaard. "In de buurt" bleek trouwens nog wel een eindje met de metro te zijn.
Grote stress dus, om nog voor de sluitingstijd van het consulaat terug te zijn. Uit de impliciete reactie van Pepijn had ik al begrepen dat ze redelijk onvriendelijk waren, uitleggen waar hij heen moest voor de foto’s was al erg veel moeite. Tien minuten voor sluitingstijd stonden we bekaf weer bij het consulaat.
Dit keer ging ik mee naar binnen, en ik moet zeggen, de Hollandse gezelligheid straalde er nou niet bepaald af. De ambtenaar was van het type "ik heb nergens zin in" en "wat kom je doen", een raamambtenaar dus, achter kogelvrij glas met intercom zelfs nog. Toen wij zeiden dat wij niet in München woonden en dat het voor ons 2,5 tot 3 uur enkele reis was, waren we al helemaal afgeschreven. Pas toen bleek dat we een eigen bedrijf hadden, werd de sfeer weer iets beter, toen waren we ineens wel interessant.
Ik kan me ook wel voorstellen dat je bij buitenlandse zaken gaat werken vanwege de flitsende mogelijkheden in het buitenland, en waar kom je terecht? Je mag de hele dag paspoortjes uitschrijven in München op 5 hoog achter. Toch niet zo’n droomcarriere….
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.