Complimenten

Onze gast is vanmorgen helemaal gelukkig uitgecheckt. Ze gaf ons een waanzinnig grote fooi, ongeveer 25% van de totale rekening, en ze gaf aan zeker deze zomer nog een keertje terug te komen als het beter weer was. Kijk, daar doe je het dus voor, we hebben de hele morgen lopen stralen. De vrouw van 1 van onze buren is heel erg ziek, ze heeft ineens zwaar borstkanker. Toen we dat uitvonden hebben we gelijk een beterschapskaartje gestuurd. De buurman stond vanmorgen bij het Frühschoppen ineens helemaal emotioneel aan onze receptiebalie om ons hartelijk te bedanken voor het kaartje, dat vonden ze nou zo lief. Ze krijgt zware chemo, en volgende maand gaan ze kijken of er uberhaupt nog iets te redden valt dmv een operatie of zo. We waren er echt een beetje kapot van, dat is echt onze liefste buurvrouw.

Pepijn heeft in het hok van het personeelstoilet een mooie opslagkast gebouwd, daar kunnen de schoonmaakmiddelen enzo in, die staan nu nog in de bijkeuken. Het staat daar in de weg, de kast die daar staat is veel te breed waardoor de buitendeur niet helemaal open kan, en helemaal ideaal is het niet, officieel mag je ook geen schoonmaakmiddelen in de buurt van de keuken hebben, die moeten in een aparte kast.

Ik zat met mijn kopje thee in de woonkamer even uit te blazen van het kamers schoonmaken, toen het mij opviel dat er een onbekende vrouw met een verbeten blik minstens 25 foto’s van onze tuin stond te nemen (kon ik zien aan de hoeveelheden flits). We moeten dan maar aannemen dat dat de vrouw van de buurman is, ze kwam uit zijn auto/huis. We wonen hier nu bijna een jaar, en die vrouw hebben we nog nooit gezien, die laat hij meestal achter in München. Er heeft zich niemand gemeld, de voordeur was open (we verwachten een incheckende gast), en er heeft ook niemand opgebeld. We waren de hele dag thuis en dat was duidelijk te zien (we waren bezig, hadden licht aan e.d.). Enfin, uiteindelijk stapten ze weer in hun auto en reden ze weg.

Geen idee wat dit nu weer is, het zal wel weer over die shit-bladeren gaan. Nu moeten jullie weten dat er een weeralarm van de hoogste categorie is afgegeven voor vandaag, het is minstens windkracht 10 en iedereen wordt dringend aangeraden om binnen te blijven. De blaadjes van alle bomen in de wijde omtrek komen hier horizontaal aan het raam voorbij gekatapult met een snelheid van minimaal 100 km per uur (waaien kun je het niet meer noemen). Ik denk dat we deze week een vette brief van zijn advocaat krijgen, zo’n raar mannetje is het. Toen hij ons die foto’s vorige keer had gemaild, had ik een kort (maar niet raar of onbeleefd) antwoord terug gestuurd dat hij toch ook even langs had kunnen komen om er even over te praten, zoals je dat normaal met je buren doet. 

Hij vertelde Pepijn laatst dat hij die email had bewaard "als bewijsmateriaal". Geen idee wat hij daar nou mee denkt te bereiken, er staat niets raars in, het bewijst juist dat wij ons heel redelijk opstellen. We hebben met z’n tweeen afgesproken dat we ons niet meer laten verleiden tot antwoorden, en als hij ons een mail stuurt waarbij hij ontvangstbevestiging wil (heeft hij ook al eens geflikt) dat we die niet meer geven. Ook gaat er mondeling niet meer over blaadjes gepraat worden, ik zou nog kunnen geloven dat hij een gesprek misschien op een bandje opneemt. We gaan ons nu indekken tegen een (volgens Pepijn mogelijke, volgens mij zekere) rechtszaak. Indien dat zo is, komen we mogelijk in de problemen omdat we hoge juridische proceskosten misschien niet op kunnen brengen. En weet je… ergens heb ik zo’n gevoel dat het hem daar eigenlijk om te doen is….