Het grote moment was daar, de sterren die in brons al sinds eind vorig jaar aan de gevel hangen werden nu officieel op papier uitgereikt door de Beierse minister van economische zaken, infrastructuur, verkeer en technologie (logische combinatie die ze in NL nog niet gemaakt hebben) Erwin Huber. De zoveelste Huber trouwens, de verzekeringsagent, onze autodealer en de vertegenwoordiger van de brouwerij heten allemaal ook Huber.
Van links naar rechts: Herr Gallus, voorzitter Hotelbond, Ik zei de wijsneus, en minister Huber. Het was trouwens compleet lopende-band-werk, een stuk of 100 hoteliers moest een oorkonde krijgen en ze liepen al achter voor ze begonnen; dus ongeveer 10 seconden per oorkonde kon er nog net af.
Ondertussen op de hotelbeurs nog wel wat nuttige contacten opgedaan voor stoelen en kussenslopen en wat je zo verder nog nodig kan hebben, en toen weer terug naar huis, waar Natascha ondertussen weer vier uiterst tevreden gasten in het restaurant had zitten, ondanks dat ze zelf vond dat ze het nog strakker had kunnen organiseren. Het is en blijft gewoon lastig dat je met een keuzemenu altijd je timing in de gaten moet houden, in dit geval was het hert een minuut of twee voor de zalm klaar – lastig, vooral ook omdat je in je eentje niet tegelijk kan koken en serveren. Maar het belangrijkste, zelfs als je nog wat zelfkritiek hebt, is dat je gasten tevreden zijn, en dat waren ze. Ze eten hier zeker nog een keer, misschien morgen. Natascha kan dus weer trots zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.