Driekoningen

Vandaag is het weer eens een christelijke feestdag in Beieren: Driekoningen. In tegenstelling tot in Nederland wordt dat hier heel serieus genomen, en alle winkels en dergelijke zijn dan ook dicht. Ik heb altijd het fabeltje geleerd dat je kerstversiering vóór Driekoningen weg moest zijn, anders kreeg je een ongelukkig jaar, maar daar doen ze hier blijkbaar dan weer niet aan. Wij hebben braaf alles opgeruimd, maar je ziet nog veel kerstbomen bij mensen binnen staan. Na 6 januari vind ik het wat treurigs hebben, alsof je geen energie hebt om alles weg te ruimen, of dat je eigenlijk niet wilt accepteren dat kerst echt voorbij is. Enfin, wij hebben eergisteren al bezoek gehad van de drie koningen. Het is hier gebruik dat de kinderen langs de deuren gaan verkleed en geschminkt als de drie koningen en dan liedjes zingen. Na het geven van een gift (snoep in de plastic zak stoppen, hoe traditioneel) wordt er met krijt boven je voordeur op het kozijn "C+B+M ’07" geschreven en daarmee is je huis officieel gezegend voor het komende jaar. Het heeft iets weg van Sint Maarten of Halloween waarbij kinderen verkleed aan de deur liedjes komen zingen voor snoep (daar doen ze hier in Beieren ook allebei aan), maar je krijgt dus een tegenprestatie in de vorm van een zegening. Voor een stelletje allochtone ongelovige Thomassen natuurlijk de highlight van het jaar…

Omdat het vandaag dus een feestdag was, reed het openbaar vervoer ook net als op een feestdag: nog ellendiger dan normaal dus…. Wij konden moeilijk mijn ouders ergens op een stationnetje in the middle of nowhere stallen met "veel succes verder" en hard wegrijden, dus hebben we ze naar München Airport gebracht. Nou heb ik natuurlijk 11 jaar op Schiphol gewerkt, en ben ik qua grote luchthaven wel wat gewend, maar deze is zo groot, dat vond ik zelfs indrukwekkend. Het kriebelde bij mij ontzettend om achter de balie plaats te nemen en eens even lekker te gaan zitten inchecken, maar aan de andere kant zei ik ook tegen Pepijn dat ik de drukte, de chaos en de veeleisende brutale mensen niet meer aan zou kunnen. Bovendien is Franz Josef Strauss bijna twee uur rijden (170 km, waarvan de helft bochtige bergweg), dus dat is geen carriere-optie als het hotel niet zou lopen….

Ondertussen is de rust hier oorverdovend wedergekeerd. We hadden deze week 2 boekingen (wow! twee hele boekingen!), en die zijn om vage redenen allebei geannuleerd. Het kan natuurlijk echt zijn dat iemand z’n kind ziek is geworden, maar het feit dat er geen sneeuw ligt, heeft denk ik, meer meegespeeld. Niet dat we er echt rouwig om zijn, we hebben nog heel erg veel te doen en te klussen en bovendien zijn we nog steeds kapot van de feestdagen, dus een keer lekker uitslapen is ook niet verkeerd. De weersverwachtingen voor de volgende week zijn onveranderd slecht: geen sneeuw, alleen 90 tot 100% kans op regen. Er is zo ongeveer geen ander onderwerp waarover hier in het dorp en op de Beierse radio gesproken wordt, en zoals iedereen uit onze logjes kan lezen, houdt het ons ook behoorlijk bezig. Na het ongelofelijke pak sneeuw van vorig jaar ligt er nu niets, en dat blijft zo. Wij gaan volgende week onze eigen badkamer tegelen, en zorgen dat er daar een werkend toilet is én vloerverwarming. Ook wordt er hoogstwaarschijnlijk verder gewerkt aan de nieuwe gang waar nog steeds kaal beton met een afstap van 8 cm ligt.

Het voelt trouwens wel raar dat mijn ouders weg zijn. Ook al zie je je ouders in Nederland ook niet iedere dag of iedere week, je weet onderbewust wel dat dat zou kunnen als je dat zou willen. Hier is weg weg, en is het definitief voor de volgende paar maanden. De relatie met mensen is veranderd, je belt ook niet zo maar een vriendin op haar mobiel en begint een heel verhaal, want dat kost gewoon teveel geld en bovendien heb je met een eigen bedrijf zowiezo die tijd niet. Veel "vrienden" hebben duidelijk ook afstand genomen, van veel mensen hebben we dit jaar ineens geen kerstkaart meer gekregen en andere vrienden die we al jaren kennen, hebben sinds we hier wonen taal noch teken laten horen. Op een gegeven moment wil je daar ook zelf geen energie meer in steken. Aan de andere kant krijg je ineens kerstkaarten van mensen die jou daarvoor nog nooit wat gestuurd hebben, met een suggestie dat ze eens lekker gezellig langs gaan komen dit jaar. Yeh, great, graag even daar bij de receptie afrekenen bij vertrek…

We kregen vandaag een aanvraag voor volgend jaar Oud& Nieuw (lekker op tijd…) en ik heb die mevrouw beloofd morgen terug te bellen, want we waren onderweg en we hadden eigenlijk nog helemaal niet overlegd wat we gingen doen volgend jaar en wat we voor de kamers gingen vragen. We denken wel dat dit misschien óf mond-op-mond-reclame geweest is óf mensen die voorbij zijn komen wandelen tijdens de feestdagen toen ze ergens anders logeerden, want hoe kom je er anders bij om op 06 januari een hotel voor volgend jaar te gaan bespreken?