Dansles

We voelen ons nog steeds niet optimaal, ook al slapen we gaten in de dag en hangen we ‘s avonds voor een filmpje op de bank. Pepijn loopt net te mopperen dat hij vindt dat er weinig uit zijn handen is gekomen (hij heeft 5 hotelkamers schoongemaakt) en ik roep hetzelfde van de administratie. Nou ja, er zijn weer een aantal dingen gedaan die er vrij lang lagen. Morgen moeten we naar de Fiat-garage ivm een of andere terugroepaktie waarbij er spontaan een onderdeel van je Stilo af kan breken. De garage zei er wel bij dat dat pas gebeurt als hij wat ouder is, dus dat het nu niet zo’n vaart loopt. Zowiezo is dat altijd zo met van die terugroepakties: die fabrikanten zijn gewoon bang voor schadeclaims als blijkt dat ze wisten dat het heel misschien, heel eventueel ooit eens zou kunnen gebeuren….

We zijn optimistisch over de nieuwe levensverzekering die we hebben aangevraagd. Die zijn in ieder geval heel snel, en als we het nu goed begrepen hebben, willen deze geen belachelijk dure premie van ons hebben. Pepijn zegt steeds "eerst zien, dan geloven", maar ze lijken efficienter. We zijn in ieder geval heel erg opgelucht dat we die andere beun de hazen na 8 maanden vruchteloos wachten hebben gedropt. We hadden altijd in de zenuwen gezeten of alles wel goed geregeld was en of ze echt zouden hebben uitgekeerd. Ik moest gisteren voor die verzekering nog even een plasje doen bij de huisarts. Thuis eerst een liter water gedronken, en toen ik bij de huisarts kwam kon ik niet plassen. Met moeite een paar druppels geknepen! Toen de dokter en ik alles hadden ingevuld (alles zag er goed uit), wilde ineens alles er in één keer uit, tot hilariteit van de dokter en zijn assistentes….

Pepijn kwam gisteravond tot de conclusie dat er weer een kat over de stapels wasgoed in de linnenkamer had staan zeiken. Geen idee wie het geweest is, maar we hebben zo’n idee. De dierenarts heeft in ieder geval beloofd een nieuw huis te helpen zoeken. Op veler verzoek hebben we dan eindelijk een leuke foto van onze drie musketiers (met dank aan Harald). Het enige moment dat je ze samen op 1 foto krijgt is tijdens het eten. Tsja, en als er dan 1 nog wat op het bordje heeft (Katja eet langzamer), dan ga je dat uit haar bek zitten kijken…. Links is Jane, het nichtje van Katja (midden), en rechts is Sissi. Jammer genoeg is de foto een beetje donker.

We hebben wel andere leuke foto’s van de katten, maar niet met z’n drieen. Katja is onze kleine dikke smurf, die blijft er op alle foto’s altijd als een onschuldige kleuter uitzien:
Als je een foto van Sissi wilt, moet je wachten tot ze in het kantoor op een stoel ligt (favoriete plekje):

Een foto van Jane alleen is al helemaal moeilijk, die wil echt nooit op de foto! Die zullen we de komende tijd nog even achtervolgen met een camera….

Vandaag heb ik trouwens contact gehad met een dansschool in Deggendorf. Wel een roteind om te rijden (drie kwartier op een B-weg), maar wel de dichtstbijzijnde. In ieder geval, donderdag begint er een nieuwe cursus op ons niveau! Gelukkig kende de dame die ik aan de telefoon had het Nederlandse systeem een beetje, dus wist waar ze ons ongeveer moest plaatsen. Ze dacht dat deze cursus misschien nog wat aan de makkelijke kant zou zijn, maar we hebben al anderhalf jaar geen les meer gehad (toen we dachten dat we naar Frankrijk zouden gaan), en er is dus toch een hoop weggezakt. Liever iets makkelijker beginnen dan dat we het niet bij kunnen benen! Ik heb met haar afgesproken dat we donderdag komen kijken en mee mogen doen met de les en dat als we het wat vinden, we ons na de les mogen opgeven. Donderdagavond om 21.00 uur is geen slechte tijd, tot 20.00 kunnen we mensen thuis nog te eten geven en inchecken, en anders kunnen we de les ook een andere dag inhalen bij een andere groep. We denken erover om donderdag tot onze vaste Ruhetag te maken als we dit echt willen: aankomsten tot ongeveer 19.00 en geen avondeten. Een Ruhetag is hier in de omgeving heel erg normaal, wij zijn 1 van de weinigen die nog geen vaste dag dicht zijn. Het zal best wel eens gebeuren dat iemand alleen zal moeten als we het druk hebben, maar we willen het wel proberen.

Pepijn moet maandag alleen naar Nürnberg voor de officiele 2-sterren-oorkonde-uitreiking door de Beierse minister van Toerisme en Handel. We vinden het heel erg jammer, maar iemand moet thuisblijven voor de gasten die dan in huis zijn. Ik heb RSI in mijn armen, dus dat hele eind rijden en weer terug komt neer op 5 uur op 1 dag achter het stuur zitten, en dat red ik niet. Het was erg leuk geweest als we samen hadden gekund, maar dat is nou eenmaal de schaduwzijde van het hebben van een eigen bedrijf.