Weer thuis

We zijn weer thuis, en meteen druk bezig met de kerstvoorbereidingen. Nou ja, dat proberen we....het is nu donderdag, vanaf zaterdag zijn we weer open, en om te zeggen dat er veel uit onze handen komt...nou nee.... We zijn allebei hondsmoe, en sinds 2 dagen speelt bij mij de welbekende buikpijn weer op. Gisteren hebben we ons naar de groothandel gesleept om in te kopen, het hotel is helemaal vol met kerst, en dit jaar hebben iedere avond echt alle gasten halfpension besteld.

De laatste 3 dagen in onze Egyptische hotelkamer in het hoofdgebouw waren ok, maar veel geslapen hebben we niet. De kamer was direct aan de pool, dus na het ontbijt begon de harde muziek van het entertainment-team, en die hield pas rond 17 uur op. Om 20 uur begon dan de harde muziek van het slechte avond-entertainment waarbij er zeer vals gezongen werd, en dat eindigde om 23 uur. Dan was het uren erna nog onrustig voor de deur met dronken duitsers die niet naar bed wilden. De laatste dag werden we om 06:10 uur al opgehaald, dus we waren de avond ervoor redelijk op tijd naar bed gegaan. Om half 3 was er echter een opstootje op de gang, en waren we dus klaarwakker. Na vergeefs geprobeerd te hebben weer in te slapen, zijn we maar gaan douchen en zaten extra vroeg bij de early breakfast. We kwamen de transferbus in, en de oudere mensen op de eerste rij riepen: "Hé, wat leuk, wat een toeval!!" Dit waren mensen uit Dresden waarmee we vorig jaar de rondreis in Turkije hadden gedaan, en waarmee we de tweede week in het hotel in Belek hadden gezeten. Wat is de wereld toch klein. Zij hadden een Nijlcruise gedaan.

De luchthaven van Hurghada is een van de merkwaardigste die we ooit gezien hebben. Zowiezo stelde de veiligheidscontrole niets voor, je mocht gewoon met alles in je zakken door het poortje lopen, niemand fouilleerde iemand, de laptop hoefde niet uit de tas, je jas hoefde niet uit, de vloeistoffen hoefden niet uit de tas. In veel andere derde wereld landen was dat toch jaren geleden al een stuk beter georganiseerd. Het duty free gebied achter de controle was ook echt de idiootste die we ooit gezien hebben. In een aangebouwde tent was een soort bazaar ontstaan van allerlei handelaartjes. We grapten over de "tax free souk".

 

Om de gate te bereiken moest je door het zelfbedieningsrestaurant, wat ook tegelijkertijd diende als nooduitgang....

  

De vlucht van Air Berlin was weer prima, we hadden weer 3 stoelen met zijn tweeen, en de piloot was zo aardig even over de pyramides te vliegen. Je kunt duidelijk zien hoe ver de bebouwing van de miljoenstad Cairo al is opgerukt. Dat lijkt nog dichterbij te zijn dan 4 jaar geleden. Eeuwig zonde, juist dat gevoel midden in de woestijn te staan was zo speciaal.

 

Terug naar huis rijden was best wel zwaar, we waren natuurlijk Europese tijd half 2 al wakker. We hebben dus extra veel koffiepauzes ingelast, en zijn zonder problemen thuis gekomen. De kat was heel blij ons te zien, en na uitgebreid knuffelen wilde ze heel graag naar buiten. Vijf minuten later was ze al weer terug, met vers gevangen muis. Kadootje! 

Uiteindelijk hebben we best een aardige vakantie gehad, zeker voor het (weinige) geld wat wij betaald hebben. Het eten in het hotel was fantastisch, we zijn niet ziek geworden, en de reis was heel goed georganiseerd. We zouden best nog wel eens naar Egypte gaan, maar dan naar Luxor of een Nijlcruise. Per slot van rekening willen we graag altijd wat zien, en dat heb je in Hurghada niet. Dat wisten we van te voren, en gezien de voorafgaande periode van vermoeidheid en ziekte was het ook goed zo.

DEET

Het hotel hier in Egypte neemt het voorkomen van ongedierte erg serieus - heel erg serieus. Zo serieus dat er iedere 2de avond tegen zonsondergang mannen met een soort bladblazer grote wolken DEET over het hele terrein uitspugen. De bomen zijn er aan de onderkant helemaal wit van. Natuurlijk doen ze dat op Egyptische wijze - zonder enig mondkapje of enige vorm van beschermende kleding, voor zichzelf en zonder rekening te houden met hotelgasten die daar rondlopen of aan het zwembad zitten. Even voor de duidelijkheid: dat spul is zwaar giftig. Daarnaast worden ook alle kamers en ventilatieopeningen daarvan met iets gesprayed. Natuurlijk staat Egypte bekend om ongedierte, maar dit lijkt wel erg rigoreus.

We hadden woensdagavond al een rare lucht in de badkamer geroken, alsof het naar petroleum of zoiets rook. Het was heel erg chemisch en sloeg op de keel. Het aanlaten van de ventilatie in de badkamer zorgde ervoor dat het erger werd. We werden 's ochtends wakker met bonkende hoofdpijn, branderige ogen en een zere keel. De lucht in de badkamer was echter weg. 's Middags wilde ik even een middagdutje. Daar kwam niet veel van, er waren mannen in de kamer naast ons en op het dak aan het werk. Wat ze aan het doen waren was niet duidelijk, er werd veel met spullen geschoven. Na een heerlijke avond buiten de deur kwamen we na 23 uur terug naar de kamer. De vreselijke "diesel"-stank roken we al voor de deur, en in de kamer hing een zware chemische lucht die zo erg was dat je er steil van achterover viel. Alles tegen elkaar open zetten hielp niet, we kregen er acuut zware hoofdpijn van. We besloten de receptie te bellen, die de housekeeper supervisor langs stuurde. 1x adem halen en hij wist genoeg. Hij wilde niet zeggen wat er aan de hand was, maar oordeelde dat we geen minuut langer in de kamer mochten blijven en onmiddellijk moesten verhuizen.

We kregen een extra grote tuinkamer en begonnen uit te pakken. Daar konden we meteen weer mee ophouden, de ventilator in de badkamer begon dezelfde chemische dampen uit te spugen. We belden dus maar weer de receptie, en de supervisor kwam terug, dit keer gewapend met een bus luchtverfrisser. LOL, grapje zeker! Hij ging staan sproeien in de badkamer met de Febreze, en liep toen doodgemoedereerd weg. We gingen dus zelf naar de receptie, met koffer en al. Om half 2 lagen we in bed in onze nieuwe kamer. We hebben dus nu weer een kamer in het gehaate hoofdgebouw, direkt naast de knalharde muziek van de pool-animatie. Met de ramen dicht en de airco aan is het te doen, de herrie is alleen overdag. Het verdriet over het verlies van onze fijne rustige koele kamer waar we heerlijk op het balkon konden zitten en lekker konden uitslapen is groot.

Soms mogen we toch een keertje geen pech hebben...

We schrijven dit vanuit zonovergoten Hurghada in Egypte. Op donderdagmiddag laat was ik bij de tandarts, die heeft alles schoongemaakt, de eerste van de 2 wortelkanaalbehandelingen compleet afgemaakt, en de tweede van een soort luchtsluisje voorzien waardoor ik toch mocht vliegen. Volgens de tandarts moest ik 24 uur wachten op eventuele napijn, en mocht ik niet eerder dan 36 uur later in het vliegtuig stappen.
Heel de vrijdag zijn we op zoek geweest naar een geschikte last-minute, en het was nog heel erg moeilijk om iets te vinden. Waanzinnige prijzen, idiote vluchttijden, hotels met slechte reviews, dubieuze airlines, en rond het Middellandse Zee gebied was het overal tussen de 12 en 15 graden en zware regen. We hadden wat gevonden wat op aanvraag was, en 's avonds kwam de touroperator helaas terug met een afwijzing. Hotel en/of vlucht konden niet meer. Later op de avond wilde Pepijn toch nog even gaan zoeken, en toen hebben we uiteindelijk nog wat gevonden door kritisch naar de zoekinstellingen te kijken. Het was wel duidelijk dat er een concessie gedaan moest worden, ofwel qua luchthaven, prijs, weersomstandigheden, hotel of pakketinhoud.

Op zondagochtend stapten we dus in de auto naar Dresden. Yep...dat lees je goed....dat is 3,5 tot 4 uur rijden. We waren al bereid om naar Frankfurt of Wenen te rijden, dus toen kwam Dresden ook in aanmerking. De vluchttijd was geweldig, de airline was prima (Air Berlin), het hotel helemal goed, prijs amazing mét All Inclusive, betrouwbare touroperator. De enige concessie was dus naar Dresden rijden, wat trouwens een schattig kleine luchthaven is met parking direkt voor de deur voor heel weinig geld (EUR 15 op het terrein, EUR 25 voor de garage voor een week!). Omdat het zondagochtend was, hebben we het heel snel gedaan.

Nu zitten we dus heerlijk te genieten bij 31 graden, terwijl het thuis ruim onder het vriespunt is. Het hotel is erg leuk, 5 restaurants, 10 bars, ijssalon, 8 zwembaden, ga zo maar door. In eerste instantie kregen we een minderwaardige kamer, maar de ochtend erna zijn we verhuisd naar de geboekte tuinbungalow. Hier zitten we heerlijk rustig, met voor de deur het rustigste zwembad en geen luide muziek. In Egypte is de entertainment graag luid, kitsch en vals, dus de eerste nacht hebben we niet erg veel geslapen. Nu gaan we maar eens kijken in welke van de 5 restaurants we nu weer gaan eten.

Pech komt zelden alleen (deel 3)

De hechting liet zich heel makkelijk zelf verwijderen met een pincet. Het weekend hebben we besteed aan samen een fijne last-minute vakantie uit te zoeken. Het mocht echter niet zo zijn....

Zondagavond kreeg ik verschrikkelijk pijn in een kies, en op maandagmiddag zat ik bij mijn tandarts in Straubing voor een wortelkanaalbehandeling. De tandarts en ik waren het er over eens dat ik blij mocht zijn geen vliegreis te hebben geboekt (luchtdrukverschil is nauwelijks uit te houden met ontstoken wortel), en dat we ook niet in een of ander ver buitenland zaten. Er kwam zoveel rommel uit dat ik vrijdag terug moest komen voor verdere behandeling. Als er dan niets meer uitkwam en alles er goed uit zag, konden we daarna met vakantie. Tot zover het plan....

Dinsdagnacht verging ik ineens van de pijn. De hele nacht heb ik niet geslapen. Hier in Beieren is het 's nachts zo slecht geregeld dat er geen tandartsenhulp is. Indien je een acuut noodgeval hebt, moet je naar Regensburg of naar München. Dat lukt midden in de nacht niet met heel veel pijn en zonder slaap. Ik heb dus gewacht tot de volgende ochtend. Helemaal naar Straubing rijden was vanwege de pijn en de vermoeidheid toen ook uitgesloten en de meeste tandartsen hier in Beieren werken niet op woensdag, of alleen 's ochtends een paar uurtjes. Ik heb dus een lokale tandarts gebeld, en die was gelukkig heel lief en ik mocht meteen komen. Het gekke was dat er uit de wortel geen rommel meer kwam. Was dit gewoon napijn? Thuis heb ik eerst geslapen, en daarna zijn we naar Regensburg gegaan om met vrienden te eten, en voor de aansluitende borrel van Internations. Ik heb een bordje pasta weggezogen, en op de borrel heb ik 1 warme chocomel gedronken, zo'n pijn had ik. Het werd ook steeds erger, het leek wel naar andere tanden te trekken. Vooral een tand 2 plaatsen naar voren ging nog meer pijn doen dan de originele boosdoener. Pepijn kwam tegen het eind van de borrel dan ook met de ingeving om meteen naar de noodtandarts in Regensburg te rijden, en niet naar huis te gaan.

Daar werden er foto's van het probleemgebied gemaakt, maar een ontsteking of iets dergelijks was daar gek genoeg niet op te zien. De pijn in de "nieuwe" tand werd ondertussen ondragelijk, en hij reageerde totaal niet op een test met een koud watje. Ik wist al genoeg, maar de tandarts twijfelde nog of ze een wortelkanaalbehandeling moest doen. Uiteindelijk was ik dolblij dat ze de boor erin zette, er zat een megaontsteking in. Ik merkte al tijdens de behandeling dat ze niet zo goed verdovingen kon zetten. Het leek helemaal niet verdoofd te zijn, ik heb alles bij elkaar gegild, maar mijn wang werd zo dik als een hamster. Om half 2 waren we uiteindelijk thuis. Donderdag was een heerlijke rustige dag zonder al te veel pijn, alleen rond mijn neus was het dik en gevoelig.

Vrijdag was ik terug in Straubing bij mijn eigen tandarts voor de afspraak die oorspronkelijk bedoeld was als "even wortelkanaal afvullen en met vakantie." Dat dat 'm niet ging worden wist ik al..... Het bleek dat mijn wang zo dik en pijnlijk was omdat ze in Regensburg bij de noodbehandeling de verdoving niet in mijn zenuw gezet hebben, maar in de slijmhuid van het bot. Daarom leed ik helse pijnen tijdens de behandeling (verdoving deed het dus niet), en nu kan mijn tandarts een week lang niets doen totdat mijn wang weer ok is en mijn gezicht niet meer scheef is....Nu heb ik dus voor donderdagmiddag een afspraak. Tot nu toe gaat het aardig qua gezondheid, we hopen dat we de week erna misschien nog een paar dagen met de auto een stedentripje of zo kunnen doen. Gewoon niet te ver weg en al helemaal niet met het vliegtuig. Zowel mijn tandarts als die in Rgensburg hebben al wel gewaarschuwd dat de gezonde tand tussen de 2 probleemgevallen zoveel ontsteking links en rechts waarschijnlijk niet aan gaat kunnen. Dat wordt de hobby voor volgende week, vrees ik....

Pech komt zelden alleen (deel 2)

Inmiddels zijn we al anderhalve week dicht, maar om te zeggen dat we met volle teugen genieten...nou nee.....

Vorige week donderdag was natuurlijk de dag van mijn kaakoperatie die al vele maanden gepland was. Gelukkig is alles naar wens gegaan, maar het blijft een operatie waar je moe van wordt en veel pijn van hebt. Wat ook niet helpt is dat je een hele tijd heel gefrustreerd alleen maar zachte en vloeibare dingen kunt eten. Wie langer meeleest, weet dat ik 2 jaar geleden een darmbloeding heb gehad, waarschijnlijk als gevolg van teveel pijnstillers na 3 zware operaties. Ik mag dus een hele hoop pijnstillers niet hebben. Dan moest ik maar paracetamol nemen, lekker onschuldig. Probleem is dat ze bij zo`n soort operatiepijn echt niet goed helpen, zelfs als je de maximale dagdosis zou nemen.....(wat ik overigens slechts 1 van de dagen heb gedaan).

De wonden genazen supersnel. Dat is bij mij altijd zo, maar de kaakchirurg wilde dat weer eens niet geloven. Op dinsdag (dus 5 dagen na de operatie) waren we voor controle bij hem in Straubing. Alles was al bijna genezen, dus op donderdagmiddag mochten de hechtingen eruit, een week eerder dan hij had gedacht en dan konden we daarna fijn een last-minute vakantie gaan boeken. Tot zover het plan....

Bij thuiskomst zaten we na het eten gezellig op de bank, toen ik om 21 uur kermend van de buikpijn van de bank af viel. Ik ben maar naar bed gegaan, ik dacht gewoon dat het vermoeidheid en stress was van de afgelopen week. Midden in de nacht begon het klappertanden, de koude rillingen, de koorts en de ondragelijke stekende pijn. Niets wat ik nam of hoe ik ook ging liggen bracht enige verlichting. We dachten beiden: dit is de blinde darm die 2 jaar geleden ook al zoveel problemen heeft veroorzaakt. In de ochtend zijn we meteen naar de huisarts gereden, die hetzelfde dacht. Op de eerste hulp in Straubing hebben ze mij helemaal binnenste buiten gekeerd, ik heb een chirurg aan mijn bed gehad, toen een gynaecoloog en toen weer een andere chirurg, maar er kwam niets opvallends naar boven. Ze hebben naast blinde darm en eierstokken aan echt alles gedacht: een liesbreuk, de ziekte van Crohn, buitenbaarmoederlijke zwangerschap, verzin het maar. Ik ben topfit en supergezond volgens alle onderzoeken, geen verhoogde bloedwaarden, maar toch had ik ergens waanzinnig pijn. Het vervelende was ook nog dat de pijn zakte, ik voelde mij echt zo`n aansteller. Ze kwamen met 2 opties: ter observatie blijven of naar huis, maar meteen terugkomen als het weer begon. Gezien het feit dat het al half 4 's middags was en de observatie waarschijnlijk betekende "in een bed leggen met een paracetamolletje" besloten we dat we dat ook thuis konden doen.

Thuis ben ik even gaan slapen met een pijnstillertje, maar 2 uur later werd ik wakker met pijn. Pepijn stelde voor eerst iets lekkers te eten te gaan maken, maar bijtijds het klaar was, kon ik de lucht ervan al niet verdragen. Toen begonnen de steken weer. Oh nee toch.....Pepijn heeft net aan zijn eten op kunnen eten, toen zaten we alweer in de auto naar Straubing. Hij grapte nog dat de auto binnenkort geen bestuurder meer nodig had, maar zelf de weg naar Straubing kon vinden.... Dit keer werden echt de topchirurgen aan mijn bed gezet, die weer met alle mogelijke theorieen kwamen. Er was weer niets te vinden, mijn bloedwaarden waren zelfs nog veel beter dan eerder. Eentje gooide een nieuw idee in de groep: zouden mijn darmen misschien een probleem hebben met de paracetamol? Besloten werd mij nu toch echt te houden voor de nacht, en ik werd in een bed gelegd met een infuus met Buscopan tegen de krampen. Zoals bekend heeft dit ziekenhuis geen gordijnen, kwam de nachtzuster ieder uur controleren hoe het met mij ging, en mijn buurvrouwtje werd om 6 uur al klaar gemaakt voor haar operatie, dus ik heb misschien 3x een uurtje geslapen. De geneugten van een ziekenhuis.....De volgende dag volgde weer een batterij tests en onderzoeken. Volgens de bloedwaarden moest ik ondertussen een health food etende marathonloper zijn, en er was niets te vinden. 's Middags werd ik dus naar huis gestuurd, en konden we meteen door naar de kaakchirurg om de hechtingen te laten verwijderen.Daar grapte Pepijn dat we in 1 week al meer dan 1000 km heen en terug hadden gereden naar Straubing, en dat hij nu echt niet meer terug kwam.

Thuis besloten we de theorie van geen pijnstillers te nemen maar eens te testen. Natuurlijk had ik een miserabele nacht, maar 's ochtends was ik zo goed als pijnvrij. De hele dag heb ik geslapen, om het slaapgebrek van de twee voorgaande nachten in te halen. De grote steken heb ik niet meer. Wel begon mijn kaak te zeuren. Bij nader onderzoek blijkt er een vergeten hechting in te zitten die is gaan zweren. Oh nee toch......morgen maar even naar de tandarts-weekenddienst, want dit houd ik niet tot maandag uit.

Dwangbuis

Ik kreeg gisteren een brief van de ziektenkostenverzekering: ik had gelijk, ze hadden het licht gezien dat hun eisen onmogelijk waren, en ik mocht mijn tanden in het tempo laten doen waarin ik het wilde, en ze gingen er dan hun deel voor betalen. Ze hebben zelfs uitgerekend wat ik dan precies krijg. Victory is mine....

Het is deze week nog prachtig weer, tot gisteren was het nog 17 graden! Tussen de bedrijven door proberen we een beetje de buitenboel te verven. Gisteren hebben we een lange wandeling gemaakt, de eerste sinds eeuwig geleden. Ik was erg bang dat mijn rug niet mee zou doen, maar het is gelukkig goed gegaan. We zijn verder gelopen als verwacht, en hebben erg genoten.

Deze week is het iets rustiger met gasten, maar dat we nog ongeveer half vol zijn is een unikum voor november. Dat heeft dan ook met het mooie weer te maken. Wie langer meeleest, weet dat de gasten in het ultra-laagseizoen soms een beetje eigenaardig kunnen zijn. Die vrouw die maandag hier was, die had echt een dwangbuis nodig, zoiets hebben we echt in 20 jaar toerisme-ervaring nog zelden meegemaakt. Zoals Pepijn al zei: nog 2 minuten en die was eruit gevlogen.

Gasten die hier toeristenbelasting betalen, krijgen een kaartje waarmee ze met bus en trein kunnen, waarmee ze 1x 's avonds vanaf 17 uur naar het lokale zwembad kunnen, en verschillende kortingen krijgen.  Bij het inchecken vertellen wij de gasten uit service dat het zwembad in het laagseizoen op dinsdag dicht is, zodat mensen optimaal kunnen plannen. In dit geval kwamen de gasten op maandagmiddag om kwart voor 5 aan. Pepijn begeleidde de gasten naar de kamer. In de kamer dreven ze Pepijn in een hoek en begonnen heel intimiderend te doen. De vrouw wilde weten "wat Pepijn eraan dacht te gaan doen dat het zwembad op dinsdag dicht was". Pepijn zei dat hij de vraag niet helemaal begreep, ze waren toch meerdere dagen aanwezig, dan konden ze toch vanavond of woensdag overdag naar het zwembad. "Ja maar...IK WIL MORGEN, en U gaat daarvoor zorgen!!!"

Ze heeft Pepijn bijna een half uur vastgehouden in de kamer, de uitgang blokkerend, terwijl ze op dwingende intimiderende toon klaagde dat ze speciaal 600 km had gereden om op dinsdagavond  in het Osserbad te kunnen. Op de vraag waarom ze niet vandaag of woensdag kon, of wat ze dan concreet van ons wilde, gaf ze geen antwoord, ze ging voortdurend in hetzelfde cirkeltje rond. Reactie later van de medewerksters, de touroperator waar ze geboekt hadden, en deVVV: wat is er zo speciaal aan een gratis avondentree van een paar uurtjes voor het dorpszwembad van een dorp van nog geen 3000 inwoners, met een entreeprijs aan de kassa van EUR 3,50??? Na een half uur wist Pepijn zich te bevrijden, en kwam naar de keuken met de mededeling "Uitkijken voor die, zoiets heb ik echt nog nooit meegemaakt".

Nog geen 5 minuten later blokkeerden onze twee gasten de uitgang van de keuken, zodat wij de keuken ook niet meer uitkonden. Weer werd er meer als 3 kwartier tegen ons gezeken, wat wij eraan dachten te gaan gaan doen dat het zwembad op dinsdag dicht was. Nou niks, u kunt nu of u kunt woensdag naar het zwembad. Als u iets anders wilt, dan gaat u maar naar de gemeente die het gore lef heeft gehad een sluitingsdag in te lassen in november. "En wat moeten we dan morgen gaan doen???" Het is 17 graden en fantastisch weer, u kunt toch heerlijk in het bos gaan wandelen. Met een gezicht alsof ze nog nooit zoiets vies had gezien, riep ze uit: "WÁN-DEL-LEN???? IK GA TOCH NIET WÁN-DEL-LEN!!!! Gelukkig kwamen er op dat moment andere gasten die wilden eten, dus toen dropen ze af.

De volgende ochtend gingen ze heel normaal naar het ontbijt. We hadden onze 2 medewerksters uitgebreid ingelicht, maar daar tegen begonnen ze gelukkig niet weer. We zouden eigenlijk gaan wandelen, maar hebben aan de medewerksters gevraagd of we thuis moesten blijven voor-het-geval-dat. Neuh....die twee redden dat wel..... We waren al uit de wandelbus en halverwege de kamhelling naar boven naar de Kötztinger Hütte toen de telefoon rinkelde. Oh jee...Christine.... Ze wilde even laten weten dat die twee wilden vertrekken, en of er nog iets af te rekenen was. Hun hele verblijf was bedorven omdat ze van 17 tot 21 uur niet in het zwembad konden, en ze wisten niet wat ze hier verder in de omgeving de hele dag moesten gaan doen. Grinnik.....Nou ja, schat, dan ga je toch...opgeruimd staat netjes....

Bureaucratisch surrealisme

Stel: je hebt in de keuken in de hoek een lekkage. Niet zo erg dat alles blank staat en de hele keuken als verloren moet worden beschouwd, maar er moet een loodgieter komen om verdere lekkage te stoppen, en 1 of 2 keukenkastjes moeten op termijn vervangen. Die kastjes zijn niet dringend, dat kan wel even een jaartje of zo wachten. Je hebt een inboedelverzekering voor een bepaald percentage van de schade. Er komt een schade-expert. Die komt met de mededeling dat de verzekering de loodgieter helemaal niet betaalt, en maar ongeveer 20% van het keukenkastje. Zoiets wist je al van een eerder schadegeval. Om echter aanspraak te kunnen maken op dit kleine bedragje van het keukenkastje, moet je wel de (door hen onbetaalde) offerte van de loodgieter vooraf laten goedkeuren door de verzekering, plus de offerte voor het kastje. Bovendien legt de verzekering op dat AL het werk binnen 6 maanden gedaan moet worden, anders kun je fluiten naar je centjes. Ook al betalen die dus uiteindelijk slechts ongeveer 10% van de totale schade, en moet je zelf maar zien waar je de andere 90% binnen een half jaar vandaan haalt. Klinkt dit heel raar? Ja toch? Het wordt echter nog veel raarder.

Nu doet de expert een rondje door het huis, al vertel je hem dat de schade toch echt in de keuken is en hij in de rest van het huis niets te zoeken heeft. Hij staat echter al in de badkamer, en zegt zuchtend dat de hele badkamer dringend gerenoveerd moet worden, ook alle pijpen, bedrading, alles moet gedaan worden. De loodgieter en de sanitairspecialist denken daar echter anders over. Allemaal onzin, dat kan makkelijk wachten, de lekkage in de keuken moet gedaan, de rest niet. Nu komt de verzekering met de mededeling dat ze voor de badkamer voor de loodgieter niets gaan betalen en hooguit 20% van het sanitair. Om echter aanspraak te kunnen maken op dit kleine bedragje van het sanitair, moet je wel de (door hen niet betaalde) offerte van de loodgieter vooraf laten goedkeuren door de verzekering, plus de offerte voor het sanitair. Bovendien legt de verzekering op dat AL het werk binnen diezelfde 6 maanden als het keukenkastje gedaan moet worden, anders kun je fluiten naar je centjes. En doe je de badkamer niet, krijg je ook niets voor je keuken. Ook al betalen die dus uiteindelijk slechts ongeveer 10% van de totale kosten, en moet je zelf maar weer zien waar je de andere 90% binnen een half jaar vandaan haalt. Je protesteert dat je de badkamer rustig een keertje wilde doen na de keuken, dat je al dat verbouwen technisch gezien helemaal niet redt binnen een half jaar, dat je niet weet waar je zoveel geld vandaan moet halen, en dat je dan 6 maanden lang in het hele huis niet kunt wonen, maar de verzekering is onverbiddelijk. "Dat is niet hun probleem, dat is van hogerhand zo opgelegd". Klinkt dit heel raar? Ja toch? Het wordt echter nog veel raarder.

De expert is terug in de keuken, en ineens zegt hij dat de verzekering een richtlijn heeft dat deurtjes van keukenkastjes die ouder zijn dan een bepaalde jaar en van een bepaald materiaal gedwongen vervangen moeten worden. Ook als er niets mee mis is. De keukenspecialist heeft al gezegd dat die misschien nog wel 10 jaar meegaan. Je hebt al besproken dat we er een keertje naar kijken als er een keukenkastje naar beneden valt. De verzekering gaat 20% van de deurtjes betalen, maar als je de rest van al het andere werk niet binnen 6 maanden doet, krijg je helemaal niets, ook niet voor je eerste probleem. Je protesteert dat de keukendeurtjes nog prima zijn, en dat als je daaraan gaat boren en zagen, dat de keukenkastjes dan waarschijnlijk ook vervangen moeten worden. De specialist heeft gezegd dat dat op lange termijn technisch schadelijk is voor de stabiliteit van het hele gebouw, en dat je dan op langere termijn onnodige kosten en verdriet hebt. Ook heb je geen tienduizenden euros's en kan je járenlang dan echt niet meer in je huis kunt wonen. "Dat is niet hun probleem, dat is van hogerhand zo opgelegd". Klinkt dit heel raar? Ja toch?

Pas toen ik dit op bovenstaande manier humoristisch uitlegde aan de mevrouw van de ziektekostenverzekering, ging er daar bij de pennenlikkers een lampje branden. De verzekering heeft een nieuwe richtlijn dat als je 1 dingetje in een mond laat doen, de kaakchirurg en de tandarts alle mogelijke problemen die in de volgende 5 jaar zouden kúnnen opdoemen moeten melden. Ze moeten een offerte maken voor álles, ook als dat niet dringend is, of zelfs contraproductief, en dat binnen 6 maanden fixen.  Kom je binnen 5 jaar met iets wat niet op hun lijstje stond, maar wat wel eerder bekend was, dan is de kans enorm groot dat je niets krijgt. Ik moest alleen een stempeltje hebben dat de verzekering voor mijn implantaten niets betaalt, zodat ik later 20% van de kronen kan claimen. Heb je geen toestemming voor de implantaten, dan krijg je later ook geen toestemming voor de kronen. Die paar duizend euro van die implantaten kan ik in termijnen betalen, maar over een half jaar heb ik dan natuurlijk nog geen geld voor 80% van nog een paar duizend euro. Het is technisch en qua gezondheid ook helemaal niet aan te raden aan andere dingen in mijn mond te gaan werken binnen 6 maanden. Laat eerst die implantaten maar goed ingroeien, dat implantaat aan de andere kant kan nog langere tijd wachten. Ook is het contraproductief om vullingen, die daar al 20 jaar lang geen enkel probleem veroorzaken, allemaal uit te boren, overal een wortelbehandeling te doen, en allemaal van kronen te voorzien. Laat die tanden leven, die vullingen vallen er vanzelf een keertje uit, iedereen (zelfs de mevrouw van de verzekering)  is het erover eens dat het dan vroeg genoeg is. De reden dat ik tanden mis waar ik nu zelf peperdure implantaten voor mag laten zetten, is omdat er kronen zijn gaan lekken of omdat wortelbehandelingen tot een kaakontsteking geleid hebben.

Ik heb in ieder geval mijn stempeltje voor mijn operatie gescoord, en word maandag teruggebeld door de baas van die mevrouw over de rest. Ik vermoed dat ik nog even met het woord "advocaat" moet dreigen. Want een patient zo te laten lijden voor iets waar hij voor betaalt en recht op heeft, in de hoop dat hij zijn claim dan maar opgeeft, dat kan natuurlijk niet.

Pech komt zelden alleen

Ben je eindelijk net van je langdurige grieperigheid af, slaat het in je rug. Ik heb een zenuwontsteking in mijn onderrug, en dat is zeer vervelend en zeer pijnlijk. Liggen, zitten, staan, lopen, auto rijden, het is allemaal geen succes. Het trekt naar mijn heup en mijn bil, vooral 's nachts weet ik niet hoe ik moet gaan liggen. Ik heb een happy spuitje van de huisarts gehad, maar het helpt helaas niet voldoende. Al 3 nachten heb ik niet geslapen, en als gevolg daarvan heeft Pepijn al 3 dagen vroege dienst.


Dan was ik donderdag bij de tandarts omdat de kaakchirurg gevraagd had of de tandarts mij even kon laten afhappen. Dat was hij vergeten, en het was wel praktisch als dat voor de operatie al geregeld was. De afdruk was prachtig, alleen staken er 2 kronen in vast die niet uit mijn gebit hadden gemoeten. Mopperend kwam de tandarts met de superlijm. De volgende dag is er nog een andere kroon uit gekomen, maandag kon ik dus weer helemaal terug naar Straubing om die te laten vastplakken. Fijn 150 km rijden met een waanzinnig zere rug.

Bij wijze van uitzondering was Internations op een dinsdag, dus gisteravond konden we erheen. We hebben het niet heel erg laat gemaakt, we waren gaar van het niet slapen, ik had erg pijn en zowiezo was het niet erg druk. We waren al langere tijd niet geweest, dus veel mensen kenden we niet, maar het was wel gezellig.

Het is ondertussen verrassend hoe druk het nog is, vooral de weekenden. Het weer was vorige week eventjes 2 dagen slecht, maar nu is het wel prima wandelweer, en dat zou tot de tiende zo moeten blijven. Ik geloof dat het nog nooit het laatste weekend voor onze sluiting zo vol was. Zowiezo stevenen we weer af op een recordbezetting deze maand en in november.

Spontane hond

Het was weer een rare week, met veel  rare dingen.

Zo hadden we gasten die op zaterdagavond naar mij toekwamen: "Hihi....we hebben iets heel spontaans gedaan....we hebben vandaag zomaar spontaan een puppy gekocht, maar we hebben er niet bij nagedacht of hij wel in het hotel mocht...."
Ik droogjes: "Nee, honden zijn inderdaad op de kamers niet toegestaan."
Gast: "Oh...hihi.....dan moeten we misschien vanavond dus afreizen...hihi...."
Ik (niet zo hihi): "Ja dat denk ik ook, mevrouw".
In de armen had ze een zielige trillende kleine zwarte frummel, die niet meer dan 3 of 4 weken oud kon zijn, en duidelijk heel erg bang was. Gezien de leeftijd betwijfelde ik ook sterk of het beestje überhaupt zindelijk was. Een druk hotel is daarnaast ook nog de slechtst mogelijke omgeving voor zo'n dier, die moet rustig mee naar huis om rustig te wennen.
De man van het stel heeft zwijgend bij ons betaald, en om beurten zijn ze gaan inpakken. Zij waren zo boos dat de hond niet mocht blijven dat de vrouw ons niet meer heeft aangekeken, en hij heeft onderweg naar buiten zonder veel te zeggen de sleutel op de balie gekwakt. Sorry mensen, maar dit doe je toch zelf, hoe is dit de schuld van de hotelier? Mijn moeder heeft mij altijd geleerd dat acties consequenties hebben, al helemaal als je maar gewoon lukraak wat doet zonder te overleggen. Je gaat toch niet zomaar ergens ver van huis een dier kopen wat je niet kent, van een verkoper niet kent? Wij hebben in de lobby een vitrine met sieraden die je kunt kopen. Dát noem ik een impulsaankoop, een hond niet. Zoals Pepijn al cynisch zei: "die hond zit helaas voor de Kerst waarschijnlijk al in het asiel".
Wij vragen ons af wat het volgende is: ik zag zo'n leuk schaap in de wei staan, dus die mag vast wel even in het hotel bijven? Ik weet nog dat Petra in haar motel in New York een keer iemand had die om wat voor idiote reden dan ook een geit wilde meenemen.

Vandaag gaat het ziek-zijn de vierde week in. Vrijdag ben ik naar de huisarts geweest, en die vond het ook raar dat het maar niet over ging. Ik leek geen enkele oor- , keel of longontsteking te hebben, maar ergens moet het toch vandaan komen. Ik heb een kuurtje meegekregen, met de uitdrukkelijke instructie terug te komen als het niet beter wordt. Ik ben tot nu toe niet enthousiast. Het lijkt als pepmiddel te werken: slapen ho maar.
Morgen moeten we naar een receptie op het Beierse Ministerie van Economische Zaken en Toerisme in München. Voor de hotels die dit jaar sterren hebben gekregen word een klein feestje georganiseerd, en worden de oorkondes daarbij persoonlijk uitgereikt door de Beierse Minister van Economische Zaken en de President van de Beierse Hotelbond. Al maanden geleden is dit geregeld, het kwam zo prima uit dat het op een dinsdagmiddag in het naseizoen was, maar hoe ik mij nu voel, kan ik morgen niet mee. Balen.

Vanaf vandaag wordt het hier herfst. Nadat het gisteren 24 graden was, wordt het deze week 20 graden kouder. Brr....Gelukkig is het alleen deze week, daarna zou het weer 17 graden moeten worden.

Ziekjes

De trein dendert door hier, er komt geen einde aan de drukke tijd. Dit is eigenlijk het eerste weekend dat we niet helemaal vol zijn sinds vele maanden. Vorig weekend deed aan Oud & Nieuw denken. Mijn hemel...wat een drukte....Door alle drukte komen we niet tot rust. En dan hoeft er maar 1 gast over je heen te hoesten en dan is het raak. Zwaar verkouden, grieperig, doodmoe, buiten adem van het snotteren, duizelig van de kop met snot. Ik heb dit soort dingen niet vaak, en als het al gebeurt ben ik er vrij snel van af. Dit keer dus niet. Al 10 dagen loop ik te kwakkelen, en het wordt maar niet beter. Sterker nog, gisteren moest ik alles droppen waar ik mee bezig was en onmiddellijk naar bed, en vanmorgen moest Pepijn mijn vroege dienst overnemen omdat ik mijn bed niet uitkwam. Ik zit nu met een zwaar hoofd achter de computer zoveel mogelijk onserieuze dingen te doen en buiten het zicht van de gasten te zitten. Pepijn en het personeel zijn ook allemaal erg moe en verkouden, er heerst op dit moment ook gewoon iets. Regina is er al net zo erg aan toe als ik, we kunnen samen een hoest-en-snuit-concert houden.

We hebben maar eens een nieuwe Windows-versie voor de laptop gekocht, en sindsdien is de laptop weer erg snel. De Windows 7 die we hadden werd tijdens onze vakantie vorig jaar door Microsoft geblokkeerd als "roofkopie" omdat we ineens vanuit Turkije inlogde met ons in Duitsland gekochte Windows 7. Microsoft is geen democratie maar een vieze kapitalistische monopolist, daar kun je protesteren wat je wilt, maar er wordt gewoon droogjes gezegd dat je dan maar een nieuwe Windows moet gaan kopen. Ook als je braaf een legale Windows in je laptop had zitten. Als zij zeggen dat het een roofkopie is, dan is dat zo, ook als jij zegt dat het legaal gekocht is. Wij hebben de laptop een tijd niet gebruikt, maar gezien het dagelijkse gevecht met 2 personen voor 1 receptiecomputer, moest er een toch een keertje wat aan de laptop gebeuren, zeker gezien het alsmaar meer wordende receptiewerk. Bij de Metro was de Windows 8.1 in de aanbieding, dus nu doet alles het weer, en lekker snel ook.

Dan kregen we deze week een vette check van onze opstal/inboedelverzekering. We hadden in augustus een gebroken waterleiding in een kamer gehad. Het was dat de loodgieter zei: "joh, ben je daar niet voor verzekerd", anders hadden we er zelf niet aan gedacht. De verzekering heeft, op het eigen risico na, echt alles netjes betaald, zelfs de uren van de schoonmaakster, het opnieuw schilderen van de muur, de gemiste omzet op de leegstaande kamer én de mogelijke gemiste gastronomieomzet omdat er niemand in die kamer zat die misschien anders wat gegeten had bij ons. Keurig.

Dinsdag heb ik op onze Ruhetag eerst ziek in bed gelegen totdat het tijd was om naar Straubing te gaan. Ik had een voorbespreking bij de kaakchirurg, 13 november krijg ik een operatie om 2 nieuwe implantaten te laten zetten. Dat is 2 dagen na onze sluiting, dus alle tijd om het rustig aan te doen. Hij heeft gezegd dat als alles goed gaat en er geen rare complicaties zijn, dat we dan 2 weken later op vakantie kunnen. Ik ben dus al een beetje aan het rondkijken. We hebben al bedacht dat met de auto gaan een goed idee is, als er toch nog complicaties zijn, rijd je zo naar huis. Bovendien willen we geen polonaise aan ons kop, we zijn dit jaar nauwelijks aan elkaar of een goed gesprek toegekomen, uitslapen en niets hoeven is ook erg fijn, dus we willen ook geen kamermeisje die om 8 uur aan de kamerdeur klopt of een reisleider die vindt dat we vroeg op moeten voor de excusie. Een vakantiehuis met loungebank voor een open haard met een goed boek klinkt steeds beter...We zijn ons dus een beetje aan het orienteren, maar aangezien we pas last-minute iets gaan boeken als we 2 weken na de operatie de "all clear" krijgen van de kaakchirurg kan het ook rustig iets heel anders worden.

Nog steeds druk

Inmiddels is het iets rustiger geworden, maar niet veel. Een bezetting van boven de 70% is nog redelijk normaal deze maand. Volgend weekend is hier in Duitsland een lang weekend, dan zitten we een paar dagen helemaal vol. Ook de week erna is het hotel zo goed als vol, en tot onze vakantiesluiting op 10 november is het geen moment echt rustig. Mijn ouders zijn na een weekje bij ons op de terugreis uit Italie nu weer thuis. Het is altijd een vervelend moment als het gezellige bezoek weg gaat, vooral als je weet dat de eerstvolgende vrienden en familie waarschijnlijk volgend jaar pas weer komen.

Afgelopen dinsdag was het weer wat minder en voelden we ons erg moe. We hebben dus geen grote boswandelingen gemaakt, maar even wat kleine boodschapjes gedaan bij de bouwmarkt, en 's avonds hebben mijn ouders ons getrakteerd op een heerlijk etentje.
Donderdag konden we niet naar Internations, het restaurant zat tot laat vol. Bovendien hadden we eigenlijk vooraf al afgesproken dat we zo moe waren dat we toch niet gingen. We merken dat we nog steeds bekaf zijn, en dan behoort een late avond al helemaal niet tot de mogelijkheden.

Pepijn is nu op het schuurtje een nieuw dak aan het bouwen. Mijn vader had hem geholpen een uitbouw aan het schuurtje te bouwen voor de vuilniscontainers, en hij had de eerste verflaag erop gezet. Ook had mijn vader de bomen gekapt bij de bibliotheek en het schuurtje. Eindelijk weer eens wat daglicht in de bibliotheek!
Aankomende dinsdag hopen we wat te kunnen wandelen. Het weer zou mooi worden, en we moeten even lekker ons hoofd leegmaken met een fijne boswandeling. Woensdag moeten we namelijk weer de hele auto volladen bij de groothandel, donderdagavond begint de aanstorm voor het lange weekend dan alweer.

Populair zijn heeft nadelen

De laatste maanden hebben we een nieuw fenomeen: mensen die het zwart voor de ogen zien als ze niet bij ons kunnen boeken omdat we vol zijn, of omdat we vanwege een andere reden de boeking niet kunnen honoreren. Dat zijn duidelijk mensen die in hun jeugd niet vaak genoeg het woord "nee" gehoord hebben. Je vraagt je af waarom mensen niet een andere dag of een ander hotel kunnen uitkiezen. Wie meeleest op Facebook heeft dit al gedeeltelijk meegekregen.

In augustus hadden we een bijzonder hardnekkig tiepje:
Email: "Ik wil datum x een kamer boeken"
Wij: "sorry, voor die datum is het vol"
1 dag later weer een email: "ja, maar ik wil een kamer boeken. Waarom gaat dat niet niet?
Wij: "sorry, voor die datum is het vol"
Dag erna weer een email: "En wat als ik nou iets bijbetaal of zo?"
Wij: "sorry, voor die datum is het op"
Paar dagen later nieuwe email: hele tirade. Wij besluiten niet meer te reageren. Tegen Pepijn zeg ik "die heeft op de kleuterschool niet vaak genoeg nee gehoord".
Paar dagen later: "IK HEB NOG GEEN ANTWOORD OP MIJN LAATSTE EMAIL!!!!
Wij schreven dus 1 regel terug: "U weet het antwoord toch al lang, we zijn vol"
Een paar dagen bleef het rustig, toen kwam er een email van de echtgenoot: "het is belachelijk hoe wij ons gedragen, dat is toch geen klantenservice. Dat spreekt zich snel genoeg rond in het internet, en dan komt er niemand meer. Blablabla....."


Een paar weken later hadden we weer een nieuwe stalker:
Telefoon: "Ik wil datum x een kamer boeken"
Wij: "sorry, voor die datum is het gewenste kamertype vol"
Een paar dagen later weer telefoon: "ja, maar ik wil een kamer boeken voor datum X. Waarom gaat dat niet niet?
Wij: "sorry, voor die datum is het gewenste kamertype vol"
Pepijn krijgt echt een emmer diarree over zich heen, 20 minuten lang wordt er tegen hem gegild, gestampvoet, gedreigd, enzovoort, waarop hij de verbinding maar verbreekt.
Dan komt er een email. "Ik heb al meerdere keren bij u aangevraagd voor datum X. Ik wil schadevergoeding voor het feit dat ik dat niet kan boeken". Pepijn schrijft droogjes terug dat hij prima weet wie dit is, en dat de discussie gesloten is omdat de gewenste kamer niet beschikbaar is.
Een paar weken is het stil. Dan komt er vandaag weer een email. Wij zijn een stelletje leugenaars, we hebben heus wel een kamer, "wij houden ons niet aan de voorwaarden" (???). Hij heeft een "compromisvoorstel": als hij geen schadevergoeding krijgt dan schakelt hij zijn advocaat in. Dat is niet echt een compromisvoorstel, vriend..... Het is moeilijk wat we daarmee nou weer moeten. Ik zie het nog voor mij dat dit ontoerekeningsvatbare sujet ons inderdaad probeert een proces aan te doen.

Vorige week email: "ik wil uw romantisch arrangement boeken met candlelight dinner op dinsdagavond". Wij: "dat kan helaas niet, op dinsdagavond is onze keuken dicht. Een dag eerder of later kan het wel". Drie keer heen en weer dat hij toch echt dinsdagavond wil, en dat dat toch echt niet kan. Vervolgens krijgen we op maandag een email met de mededeling "Ja, leuk, dan komen we dus dinsdag!" Ggggrrrr....we leggen het nog 1 keer uit.....Nu zijn ze dus op woensdag geweest. Gelukkig waren ze tevreden.

Er staat in onze algemene voorwaarden heel erg duidelijk dat bij boeking het juiste aantal aanreizende personen altijd vooraf aangemeld moet worden, dat daar voor betaald moet worden, en dat het maximaal toegelaten personenaantal per kamer niet mag worden overschreden. Bij een overduidelijk foute of misleidende aangave hebben wij het recht mensen de toegang te weigeren, en/of ze te laten betalen voor ontstane financiele schade. Ook hier zijn we al door schade en schande wijs geworden. Stapelen doe je maar bij de jeugdherberg in het stapelbed, al zul je daar toch ook echt voor extra personen moeten betalen. De brandweer is vast bij een evacuatie ook niet blij met onaangemelde extra personen. Bij alle grote hotels waar wij gewerkt hebben, moest zelfs bezoek zich bij de receptie melden, ook dames die voor een uurtje bij een eenzame heer op bezoek gingen. Er zijn altijd mensen die het toch proberen om extra personen langs de receptie te smokkelen. Zondag hebben we dus een compleet gezin zonder pardon de deur gewezen die een tweepersoonskamer voor 2 personen hadden geboekt, en met een kinderschare voor de balie stond. Het was duidelijk dat dit expres was gedaan, een compromis was ook niet mogelijk, de aangeboden extra kamer werd resoluut afgewezen met de mededeling dat dat toch echt onnodig was. Het was toch wel een beetje shock toen wij zeiden dat ze dan konden gaan, en dat ze geluk hadden dat we ze niet lieten afrekenen voor de expres verkeerd geboekte kamer die nu dus leeg stond. Sorry jongens, gepokerd en verloren.

September

Augustus was een ongelofelijke maand, we waren bijna iedere dag helemaal vol. Zo iets hebben we nog nooit meegemaakt. Het was zowel omzettechnisch als bezettingsmatig de beste maand aller tijden. We voelen ons allemaal dan ook wel een beetje overreden.

Nu is het september, en is het een klein beetje rustiger geworden. We vinden dat niet echt erg. Ik heb de laatste dagen dan ook eindelijk wat tijd gehad om achterstallige boekhouding te doen. Ook de kat geniet van alle aandacht die ze van ons krijgt. Mijn ouders waren onderweg naar Italie een paar dagen hier. Naast de gezelligheid waren de extra paar handen bij het afwassen wel leuk, en mijn vader heeft een heldendaad verricht door de hele heg in de Bergstrasse te knippen. Dat was hard nodig, ik zag vorige week tot mijn schaamte al dat de vuilniswagen een paar keer moest zagen om er langs te komen.

Wie al jaren meeleest, weet dat met de rustigere tijd ook de wat ongewonere gasten komen. We kunnen weer een boek schrijven..... Zoals ik deze week al zei toen een van de medewerksters een opmerking had over raar gedrag van een gast: "We moeten de mensen onderbrengen, we moeten ze niet begrijpen!".

Deze week heeft het personeel onder elkaar Regina weer ingewerkt. Veel wist ze nog, en iedereen vond het gezellig om een extra persoon op sleeptouw te hebben. We hoorden in ieder geval een hoop gelach uit de gang en de keuken komen. Normaal gesproken zouden we een nieuw iemand zelf inwerken, maar we hadden de tijd niet, ons huidige personeel is zo goed dat ze dat echt wel kunnen, en bovendien had ze hier al gewerkt dus ze kwam er niet helemaal blanco in.

Het weer is de afgelopen dagen een stuk beter geworden dan de week ervoor. Het wordt de komende dagen een paar graadjes koeler, maar het blijft de hele week droog en zonnig. Ideaal wandelweer dus! Pepijn is nu de grasmaaier aan het repareren, die was leterlijk door zijn hoeven gegaan, dan kan er misschien de midweek weer gemaaid worden. Ook zijn de eerste klus- en verfplannen al weer opgedoken.
Dinsdag hebben we een aankomst rond 5 uur, maar misschien kunnen we voor die tijd nog even wat wandelen, of daarna nog even een hapje eten. Zo hebben we het vorige week ook gedaan: we zijn afgelopen dinsdag met mijn ouders gaan lunchen in Bodenmais, en na de aankomst hebben mijn ouders ons mee uit eten genomen in Kötzting.

Eindelijk

Het is laat, ja ik weet het. Eindelijk tijd voor een blogje. De kat ligt tevreden naast mij op het bureau. Eindelijk een baasje die een beetje aandacht voor haar heeft. De voeten bonken in mijn schoenen. Eindelijk even zitten. Het is niet te beschrijven wat hier de laatste weken heeft plaatsgevonden. Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. We halen een kamerbezetting van bijna 100%, iedere avond komt bijna het hele hotel meerdere gangen a la carte bij ons eten. Zo'n omzet en zo'n bezetting hebben we nog nooit gehad. We hebben ernstig slaapgebrek, maar we hebben super tevreden gasten en dus voelen we een hoop positieve energie. De gasten merken niet veel van de drukte, er hangt in het hotel zoals altijd een heerlijke relaxte rust overdag. Gasten vragen af en toe zelfs of ze de enige gasten zijn, en zijn erg verbaasd als ze ineens bij het ontbijt of diner zoveel anderen zien.  Af en toe voel ik mij wel als een hamster op zo'n looprad die er niet meer af mag. Zoals die keer dat ik 's nachts om 3 uur nog aan het strijken was omdat de dames anders 's ochtends geen schone kussenslopen voor de kamers meer hadden, zoals die ene keer dat ik eerder opgestaan was zodat ik dan in alle rust even alle boekingen van de avond ervoor in kon voeren voordat de telefoon weer roodgloeiend stond.

En heel soms heb je een beetje aparte dingen. Iets wat je normaal niet echt zou opwinden, maar waar je nu door geergerd bent omdat je er geen tijd voor hebt. Een taxi die op de afgesproken tijd niet komt opdagen, iemand die bij vertrek wel erg veel in de kamer heeft ingepakt, in het weekend naar de noodtandarts omdat er een vulling uit je kies valt, iemand die op zaterdagavond doodleuk nog even meldt extra-speciaal brood te willen, een gesprongen waterleiding in het plafond van een bezette kamer, en een surrealische discussie met een geinteresseerde die eeuwig doorzeurt dat het toch geen klantenservice is dat het hotel vol is net nu zij wil boeken.

Met het personeel redden we het allemaal net. Gelukkig wil onze werkstudente deze weken lekker bijverdienen. Vanaf eind volgende maand heeft ze wel erg veel college, dus kan ze alleen nog maar 1 of 2 dagen in het weekend werken. Daar voelde ze zich enorm schuldig over, of wij dan nog wel de beloofde contractverlenging wilde. Tuurlijk, die meid willen we niet kwijt, we vrezen al de dag dat ze is afgestudeerd en een baan als bedrijfskundige vindt. Met hangen en wurgen heb ik nu het rooster voor die laatste septemberweek rond gekregen. Pepijn en ik waren het er dus al over eens dat we aankomende week een advertentie moesten gaan zetten.
Donderdag moest ik even naar de lokale supermarkt, en daar kwam ik Regina tegen. Zij heeft in 2008 bij ons gewerkt, maar moest helaas jankend van frustratie opzeggen omdat ze het werk toch niet kon combineren met man, kind en hulpbehoevende moeder. Ze vertelde dat haar moeder inmiddels was overleden, dat ze was gescheiden, en dat haar kind in september naar de middelbare school gaat. Vanaf september wilde ze dan eigenlijk weer op zoek gaan naar een leuk baantje. Mijn reactie was: joh, we zoeken vanaf september iemand voor erbij. Ze was meteen enthousiast. De volgende dag belde Pepijn toen ik in de groothandel liep dat Regina even was langsgeweest, en dat we een nieuwe-oude medewerkster hadden. Christine vindt het wel heel erg gezellig dat Regina terug komt, en wij ook, de anderen kennen haar natuurlijk niet. Ik geloof dat de opluchting bij het hele team groot is dat er weer verlichting komt, en dan ook in de vorm van iemand die ons en het hotel al kent en waarvan we ook weten dat die hard werkt. Zo zie je maar dat je altijd op goede voet uit elkaar moet gaan....

We hebben besloten dat we dinsdag thuis blijven en heerlijk gaan bijslapen en rondrommelen. We hebben onze nieuwe TV nog niet eens kunnen programmeren, en de eigen woning even opruimen zou ook fijn zijn. De afgelopen dinsdag zijn we met vrienden Sybren en Marit naar de Waldwipfelweg en Haus am Kopf geweest. Dat was heel erg leuk.

Gniffelen

Zo, even een klein momentje om te bloggen. Het is nog steeds heel erg vol, en we hebben nog steeds nergens tijd voor. Vandaag is het ook heel erg warm.

We kunnen echt weer een boek schrijven over onze gasten deze week. Een hele hoop hele leuke gasten, maar ook weer een aantal vreemde kostgangers. Een aantal mensen hebben toch echt een ander soort dienstverlener nodig, of doen onnodig moeilijk over dingen waar wij geen mening over hebben....

Deze week kregen we onder andere online een erg vreemde beoordeling: in de review beweerde de man dat wij de hele tijd over hem gelasterd hadden. Eerst moesten we toch even opzoeken wie dit dan was. Wij allemaal konden ons deze persoon nauwelijks meer herinneren, en hij was het hele team niet positief of negatief opgevallen, dus waarom we over hem zouden roddelen, geen idee!

Dan hadden we nog gasten die dringend een rijlesleraar nodig hadden. Ze wilden achteruit de trap in de voortuin af rijden. Ik kon nog net op tijd ingrijpen door snel naar buiten te rennen en wild met mijn armen te zwaaien en "stop, stop" te roepen. Vervolgens kregen we commentaar dat we niet aardig waren. Ik had die idioot zijn auto gewoon total loss moeten laten rijden.

Ook hadden we gasten die nergens heen gingen, maar een week lang de hele dag op het terras bijbelteksten aan elkaar zaten voor te lezen. Ze vielen er gelukkig geen andere mensen mee lastig, in tegenstelling tot een gast die mij bij de receptie "een heel mooi boek wilde aanbieden waarvan ze zeer onder de indruk was". Ze bleek mij een religieus pamflet van een bekende sekte te willen geven. Ik heb haar uitgelegd dat ik dan ook een Koran, een Thora, de geschriften van Confusius en Scientology en weet-niet-wat aan moest gaan pakken, dus dat ik daar niet aan kon beginnen. Wij verhuren kamers aan iedereen, ongeacht geloof, huidskleur, of geaardheid, daar moeten we neutraal blijven.

Over geaardheid gesproken....Twee vrouwen hadden een kamer geboekt, en 2 bedden gekregen. Bij vertrek zeiden ze pas dat ze dat echt belachelijk vonden, ze waren romantisch een weekendje weg en hadden een tweepersoonsbed gewild. Niet alleen heeft dit kamertype volgens de website alleen maar zo'n beddenopstelling, statistisch gezien is in deze conservatieve omgeving de kans dat 2 vrouwen die samen op pad zijn "gewoon" vriendinnen zijn en geen lesbisch stel toch veel groter. Ik kan mij de grote mond voorstellen als je 2 mensen die niet in een relatie zijn een tweepersoonsbed probeert te geven. Gedachten lezen kunnen we nog altijd niet.

Donderdag hadden we een no-show. We hadden de voicemail van de mobiel al ingesproken, maar geen reactie. We dachten al aan een grap, aangezien de naam van de gast vrij vertaald "eentje minder" betekent. Vrijdagochtend belt de vrouw op of wij a.u.b. de kamer niet weg wilden geven, want ze kwamen echt, maar "ze waren donderdag met de auto verdwaald". De hele dag hebben we gewacht, om 17 uur waren ze er eindelijk. Dat moet een lange omweg geweest zijn....

En wie het was weten we niet, maar iemand heeft de Natrena-dispenser van het ontbijtbuffet gejat. Waarschijnlijk dezelfde persoon die niet alleen de toiletartikelen uit de mand in de badkamer heeft meegenomen (mag natuurlijk), maar ook de mand zelf heeft ingepakt. Beide verdwijningen zijn gewoon lastig.

We hebben niet echt de tijd ons over dit allemaal druk te maken, we moeten er hier met het hele team gewoon een beetje om gniffelen. Bovenstaande anecdotes zeggen vaak meer over de gasten dan over ons.

Gisteravond kwamen 2 gasten heel aandoenlijk vragen waar de kat was, ze wilden Jane zo graag aaien. Toen ik haar riep, kwam ze, en ze liet zich gewillig aaien. Gasten blij, Jane blij. Soms kan gasten tevreden stellen toch zo eenvoudig zijn....

Achter de feiten aan

Kunnen we aub meer uren in de dag invoeren? We hebben beiden het gevoel de hele tijd achter de feiten aan te hobbelen. Al weken is het hotel heel erg vol, en dat blijft de komende weken ook nog zo. Ongelofelijk hoeveel gasten we hier door de deur krijgen! Pepijn stond tussendoor even snel de heg bij de parkeerplaats bij te knippen, die zag er verwaarloost uit, maar hij had maar een uurtje, toen moest hij al weer weg vanwege vergadering van de toerismecommissie. Gisteravond waren we blij met een rustige dinnerservice, ik lag voor het eerst in weken een keertje relatief op tijd in bed. Natuurlijk ben ik daardoor vandaag extra moe, mijn lijf wil wel meer slaap bijtanken.

Dinsdag hadden we ook door een idiote samenloop van omstandigheden geen echte Ruhetag. OK, daar gaan we in het super-hoogseizoen ook niet van uit, maar als mensen zich aan de gemaakte afspraken houden, kunnen we nog even een uurtje een ommetje of even snel een simpel hapje buiten de deur. We hadden 2 aankomsten. De een had zich helemaal niet gemeld, ofschoon het niet alleen in de bevestiging van de boekingswebsite uitdrukkelijk stond, maar we ze ook nog een aparte email naar hun emailadres gestuurd hadden, hun thuisnummer geprobeerd hadden, én een bericht op hun voicemail van de mobiel hadden ingesproken. Heerlijk....De andere had de avond van te voren opgebeld of we last-minute nog een kamer hadden. Ze zouden er om 12 uur zijn. Prima, die boeking hebben we dus nog aangenomen. Om 12 uur belden ze op dat ze nog thuis waren, en dat het wel 14 uur ging worden, om 14 uur belden ze dat ze nóg niet weg waren en dat het minstens 16 uur werd. Om 17 uur waren ze er...Gggrrrr.....Ondertussen belden de andere aankomsten dat ze net de voicemail hadden afgeluisterd en dat ze nog in Altötting waren, en dat het minimaal nog 2 uur ging duren. Great.... Bovendien was dat wishful thinking, in de spits doe je er echt veel langer over, helemaal als je hier de weg niet kent. Ik voelde alweer de volgende salami-vertraging aankomen met iedere 2 uur een telefoontje, en zag visioenen van zelf helemaal niet eten. Mijn voorstel: u doet rustig aan, u eet rustig ergens wat, ofwel onderweg ofwel hier in de buurt (want op dinsdag kunt u toch niet bij ons eten), en we zien elkaar om 21 uur. We zijn dus op een holletje de deur uit gegaan en hebben op een terras in het avondzonnetje nog een heel klein beetje van het prachtige weer kunnen genieten. Slechts 2 uurtjes, toen moesten we alweer op huis aan voor onze aankomst. Achteraf gezien hadden we het anders kunnen indelen, en de hele dag tot 17 uur weg gekund.

Dan was het nog steeds modderen met Canal Digitaal. Een aantal maanden geleden zijn er een heel aantal zenders op een nieuw uitzendsysteem overgegaan: ofwel een andere satelliet, ofwel een andere frequentie, ofwel een andere techniek (mpeg4 en/of HD), of alles tegelijk. Onze oude decoder snapte er natuurlijk niet veel meer van. We hadden dus een nieuwe decoder gekocht, maar dat hielp niets. We hebben iemand laten komen om de schotel opnieuw uit te richten, maar ook dat hielp niet. Volgens de website van Canal Digtaal hadden we wel de juiste insteekkaart en -module, het plaatje kwam overeen met de onze. Decoder dus weer teruggestuurd. Die verkoper maar zeggen "er is niets mee mis, ik begrijp het niet". Nee, wij ook niet... Een paar maanden later vielen er nog meer kanalen weg. Nu werd het echt tijd voor aktie. Bovendien waren een hoop winkels na het WK met TV- en satellietaparatuur blijven zitten, er waren een hoop aanbiedingen te scoren. Ook kregen we een mail van CD dat we van augustus tot november gratis HD-kanalen konden kijken voor hetzelfde abonnementsgeld met dezelfde kaart en module, en dat vanaf 1 augustus een aantal kanalen alleen nog maar in HD zouden uitzenden. Wij hebben dus een nieuwe full HD-breedbeeld-TV gekocht met ingebouwde decoder, Wifi, time shift en de hele reut. Maar wat we ook probeerden, we kregen er niet meer kanalen uitgepeuterd dan degenen die we al hadden met de oeroude decoder. Volgens de website van CD hadden we de juiste kaart en module, het plaatje kwam overeen. Na 1 augustus vielen er nog meer kanalen weg. Behalve Nederland 1, 2 en 3 hadden we eigenlijk nauwelijks meer zinvolle kanalen. Eergisteren ging ik toch eens wat dieper op internet rondsnuffelen wat het kon zijn. Alle sites zeiden hetzelfde: "je insteekmodule is verouderd en ondersteunt geen mpeg 4". Toen ik weer langs de website van CD kwam, stonden daar ineens hele andere plaatjes op van werkende modules. Grr....Fijn van CD dat hun site zo up to date is..... Bij een duitse satelliet-specialist hebben we online meteen een nieuwe module besteld. Die is onderweg en zou het probleem moeten oplossen. Onze vorige TV doet het overigens nog prima, en wordt nu in 1 van de kamers ingezet als we alles in onze tv-kamer werkend hebben. Duitse satellietkanalen hebben het probleem namelijk (nog) niet.

Kleine wereld

Ongelofelijk....wat we deze week twee keer hadden....

Mensen melden zich bij de VVV op zoek naar een kamer. De VVV belt ons of we nog kamers hebben, en stuurt de gasten langs. Nederlanders, al niet zo frequent in deze contreien. Ik check de gasten in,  en Pepijn komt even langs lopen bij de receptie om gedag te zeggen. Zij roept "Hé Pepijn!!" Grote hilariteit: haar moeder is de beste vriendin van Pepijn's moeder en Pepijn logeerde daar vroeger altijd. Zij wist niet dat we hier een hotel hadden. Kleine wereld....

We krijgen van de Treinreiswinkel een boeking met alleen een achternaam met voorletter. Die komt bekend voor, maar ja, er zijn wel meer hondjes die Fikkie heten. De gasten stappen uit de taxi, en de man zegt gedag tegen de taxichauffeur. Ik hoor de stem en weet het nu zeker. Tijdens het inchecken vraag ik of hij nog steeds basisschoolleraar is. Hij roept "Hé Natascha!!" Grote hilariteit: mijn leraar van de vierde klas lagere school. Hij wist niet dat we hier een hotel hadden. Kleine wereld....

Hoogseizoen

De trouwe lezers hebben het al gemerkt aan het gebrek aan logjes: het is enorm druk. We liggen iedere avond ver na middernacht in bed, en hebben ondertussen redelijk wat slaapgebrek. De plakkerige weersomstandigheden helpen ook niet echt.

Morgen geen leuk uitje: we moeten met de aanhanger naar de groothandel om die met z'n tweeen helemaal vol te laden. We zijn vastbesloten om dit keer gigantisch veel te halen, ik had net donderdag een auto vol gehaald, maar daarvan is het meeste al weer opgegeten. Vandaag is Pepijn naar het vuilnisoverlaadstation om al het vuilnis wat niet meer in de containers past kwijt te raken.

Sneu

Wij werken samen met redelijk wat bedrijven en organisaties in verschillende landen om onze hotelkamers te vullen: conventionele reisbureau's, internetaanbieders, VVV, Beierse toerismeorganisatie, geschenkboxen, hotelbonnen, Air Miles, enz. Ook zijn er geschenk- of hotelbonnen die mensen bij verschillende hotels of bedrijven kunnen inwisselen (denk bijvoorbeeld aan AirMiles of VVV-bonnen), dus niet specifiek van ons hotel.  Belangrijk is dat deze bemiddelaars - tegen een vergoeding natuurlijk - ons een groot deel van het werk uit handen nemen. Zij regelen alles met de gast: de presentatie van het produkt, de telefonische hotline voor vragen, de boeking, en in veel gevallen ook de afrekening. Hoe zij de precieze details allemaal inrichten (vooraf/achteraf betalen, wel/geen voucher, wel/geen speciale voorwaarden, geldigheidsduur van de hotelbon), is tot op zekere hoogte hun zaak, belangrijk voor ons is dat de gast, de bemiddelaar en het hotel tevreden zijn. Sommige mensen zijn er echter heel goed in het leven voor alle drie de partijen onnodig zo moeilijk mogelijk te maken.

Aan de telefoon een mevrouw die een hotelbon zegt te hebben. Nou ja, ze heeft hem net voor kerst gekocht om kado te geven, maar ze wil even klagen dat ze niets ontvangen heeft. Al bijna 8 maanden niet....Pepijn vraagt dus meteen waar ze die bon dan gekocht heeft en of ze dat (bij ons als goed bekend staande) bedrijf al gebeld heeft. Het verhaal is verward, maar het antwoord is nee. Pepijn vraagt die mevrouw dan ook om eerst contact op te nemen met de bemiddelaar, zoals net al beschreven weten wij niet altijd de precieze details. Soms ontvangen mensen de bestelde geschenkbon niet omdat ze helemaal niet betaald hebben of omdat er een fout (email)adres is aangegeven.  We vragen ons al af waarom je 8 maanden geen actie onderneemt als je de bon die je met kerst kado wilde doen niet ontvangen hebt, en die ook nog vanaf koop een jaar geldig is, beetje raar verhaal dus....

Een tijdje horen we niets meer. Dan krijgen we een email van een man die met de bewuste bon wil reserveren. Hij heeft hem van zijn dochter kado gehad. Hij wil hem eind november inlossen, hij wil een tweede nacht voor de gewone prijs erbij boeken en halfpension voor 2 dagen. Wij mailen terug dat wij die periode altijd gesloten zijn, dat dit duidelijk op de bon staat, en bieden een berg andere aankomstdata aan tussen nu en november dat hij hem kan inlossen. We krijgen een verbolgen email terug dat hij zich er zo op had verheugd in de adventstijd hierheen te komen. Waarom is ons volstrekt onduidelijk, want eind november is hier echt ALLES dicht, er zijn geen toeristen, de lokale bevolking doet aan onderhoud of is op vakantie, en kerstmarkten of zo hebben we hier ook niet. Nu schrijft hij een email dat hij in februari wil komen. Ons antwoord: dan is die bon allang verlopen, u dient voor 10 november te komen.

Pepijn staat op zijn ladder te verven als de telefoon gaat. De dochter: wij moeten die bon maar 8 maanden verlengen omdat zij hem nooit ontvangen had. Pepijn legt haarfijn uit dat dit niets met het hotel te maken heeft, dat ze dat maar met de verkoper moet onderhandelen. De bon is voor een aanbiedingsbedrag verkocht, die gaan wij niet gratis verlengen. Dan wil ze een verlenging tot eind februari, want dat wij vakantie hebben in november is oneerlijk. Pepijn rekent haar voor dat wij veel minder dagen dicht zijn als de gewenste verlenging, en deelt nogmaals mede dat de sluiting in november bij koop al bekend was. Hij komt haar nog tegemoet door haar een datum midden januari aan te bieden wanneer het toch rustig is, en we meestal toch lege kamers overhouden. Februari, wat zij wil, is vol wintersport-hoogseizoen, dan raken we die kamer makkelijk kwijt voor de volle prijs. Nee, er is voor haar geen enkel compromis mogelijk.

De volgende dag belt de contactpersoon van de hotelbonnenorganisatie. De dochter heeft bij hen geklaagd, en wil van hen een verlenging. Zij vertelt mij dat ze daar gek worden van die dochter. Die dochter heeft in november vorig jaar wel degelijk de bon gekregen, en heeft toen in januari, maart en mei geklaagd dat ze hem niet gekregen had. Iedere keer is de bon weer gestuurd. Nu in juli is haar te verstaan gegeven dat de bon nog 1 keer werd opgestuurd, maar dat dit echt de laatste keer was. Ze belde dus om ons even waarschuwen dat er weet-ik-hoeveel van die bonnen in omloop waren. Toen ik vertelde dat we heel veel data hadden aangeboden van juli tot november, zelfs in januari als de bon verlopen was, was het antwoord dat die dochter had beweerd dat het hotel niets wilde doen. Goed, het was duidelijk dat de dochter onze bedrijven tegen elkaar probeerde uit te spelen. De dochter had nu gevraagd of de bon niet verrekend kon worden met een verblijf van 2 nachten met halfpension, aangezien de vader toch voor een tweede nacht en 2 dagen halfpension wilde bijbetalen. Ik zei wel tegen de collega dat mijn ervaring was dat als er bijbetaald moest worden, dat het dan in 100% van de gevallen toch niet interessant was. We keken elkaar nog eens aan, en nou ja, vooruit dan maar. We zijn nergens toe verplicht, maar voor de vader vonden we het ook een beetje sneu om hem niet te laten genieten van zijn kado.We hadden weer eens beter moeten weten. Hoe zeggen de engelsen het zo mooi? No good deed goes unpunished.

De vader mailt ons dus weer en wij sturen hem een mail terug met alle mogelijke kamertypes (ook goedkopere) en gewone schappelijke prijzen, en de complete menukaart. De eis van onze kant was wel: boeking niet te veranderen, alles netjes betalen en verder afgelopen. Ik kon alleen nog maar heel hard lachen om de beledigende mail die toen terug kwam.....Sommige mensen zijn zo zielig, die moeten gewoon met hun vingers van de computer afblijven. Het aanbod sprak hem niet aan, hij ging niets betalen, en die menukaart was duidelijk ontworpen door mensen zonder fantasie. No way dat hij bij ons wilde overnachten, dat konden we vergeten. De email droop van de vreemdelingenhaat, en hij deed het voorkomen alsof hij ons een plezier deed om met die verlopen shit-bon bij ons te komen logeren. We zijn benieuwd wanneer we weer telefoon van de dochter krijgen.

Vergaderen enzo

Deze week was een vergaderweekje, met de vergaderingen van de lokale hoteliers, en van alle verhuurders in het dorp. Nou ja, alle verhuurders...het was rustig. Ook wij waren niet blij met een vergadertijd op dinsdag om 14:30 uur, maar dat was even niet anders. Het regende toch pijpenstelen, dus we hadden waarschijnlijk toch niets nuttigs met onze vrije dag gedaan. Pepijn is gekozen in de toerisme-commissie, dus hij mag samen met een aantal andere collega's, de winkeliersvereniging en de gemeenteraad meepraten over de toeristische toekomst van Lam. We hebben sinds een maand een nieuwe jonge vlotte burgemeester, en ik moet zeggen dat die een competente indruk maakt, en meteen voortvarend te werk gaat. Het was ook tijd dat de oude na 22 jaar eindelijk met pensioen ging. Hij heeft het goed gedaan, maar op het laatst stelde hij zich wel erg autoritair op en had hij wel met redelijk wat mensen wrevel. Ineens is er met de nieuwe burgemeester bijvoorbeeld weer een samenwerking mogelijk met de buurgemeenten.

Opeens merken we sinds de halve finales van het WK weer een opleving in het aantal boekingen. Sinds gisteren rinkelt de telefoon ineens van de haak. Het lijkt wel alsof mensen plotseling wakker zijn geworden dat het WK dit weekend is afgelopen, en dat ze dan nog geen vakantie hebben geboekt. Nu krijg je ook mensen die boos zijn dat we voor hun specifieke wensdatum niet meer het juiste vrij hebben. Tsja, dan had je maar eerder moeten boeken of tijdens het WK moeten komen.

Gläserne Wald en Passau

Ik ben blij dat ik vandaag even geen kwast ter hand hoefde te nemen. Ik heb op de raarste plekken spierpijn. Wie onze balkonhekken kent, weet waarom. Al die opengewerkte stukken zien er mooi uit, en het is voor de gasten fijn dat ze niet tegen een massieve plank zitten aan te kijken, maar al die kleine latjes en hoekjes moeten met een extra fijn kwastje één voor één geverfd worden. Gelukkig hoeft het maar iedere paar jaar.

Vanaf het weekend wordt het weer wat drukker. Het heeft lang geduurd voordat het zich een beetje vulde, en echt hoogwaardig zijn de meeste boekingen niet.Dat gebeurt pas weer als het WK afgelopen is.

Afgelopen dinsdag hadden we weer een perfekte Ruhetag. Omdat we zo gaar waren van het schilderen, en we nog moesten wachten totdat de laatste check-ins eindelijk weg waren, zijn we niet gaan wandelen. We zijn naar Regen gereden, naar de Burgruine Weißenstein. De ruine kun je beklimmen, met prachtig uitzicht vanaf de top, en in de tuin staat het unieke kunstprojekt "Gläserne Wald", een verzameling glazen bomen in allerlei vormen.

 

Daarna zijn we zwervend door het Beierse Woud in Passau uitgekomen. Hier hebben we een heerlijke middag gehad. Het weer was perfekt, we hebben heerlijk door de binnenstad geslenterd, en op een terras hebben we 's avonds nog buiten kunnen eten. We hadden een schotel voor 2 besteld bij de Griek waar we wel vaker geweest zijn. Nou, dat was meer een schotel voor 6.....Het was zo veel dat we serieus twijfel hadden of we niet iemand anders z'n eten hadden gekregen. We zagen bij andere tafels ook al paniek over de enorme hoeveelheid eten, en de obers boden overal aan om alles in te pakken. Lachwekkend..... Wij zijn eigenlijk niet van de "doggy bag", maar ik gok dat we misschien 25%-30% op hebben gekregen, dus té zonde om alles in de biobak te laten verdwijnen. We hebben alleen de enorme boerensalade, de vleesspiezen, de lamskarbonaadjes en de rijst ter plaatse opgegeten. Gisteren hebben we er dus nog een complete maaltijd van gehad (gyros, kritharaki, tzaziki), en er staat nu in de koelcel nog meer. Bifteki met gebakken aardappeltjes en tzaziki, anyone?

Drie dagen achter elkaar grieks vonden we wat te veel van het goede, vanavond wilden we toch wat anders eten.

WK-rust

Duitsland, Nederland, Zwitserland en Belgie gingen dus wel door naar de volgende ronde van het WK.... Driemaal raden hoe druk het hier is. Onze part-timer wilde graag een weekje vrij, en dat was geen enkel probleem, en wij staan ondertussen bij gebrek aan veel gasten vlijtig de buitenboel te schilderen.We hebben al besproken dat we over 2 jaar met het EK echt zelf op vakantie gaan.

De gasten die wij wel hebben, vallen voor een deel in de categorie vreemde kostgangers. Eentje wil graag een monoloog houden tegen alles en iedereen. Als er niets te klagen is, of dat nu over het weer is, de prestaties van een of ander voetbalteam op het WK, of iets anders vaags, heeft hij geen fijne dag. De medewerksters (en wij ook) duiken snel weg en hebben het ineens héél erg druk met iets als hij eraan komt, anders sta je een half uur naar gezever over niets te luisteren.
Een andere zou 5 nachten komen. Op de aankomstdag werd het later en later, en we kregen al zo'n no-show gevoel. Geen idee waarom, maar we voelen het vaak. Tussen 9 en half 10 een telefoontje: ze kwamen de dag erna. Prima joh, het was een speciale aanbieding waarbij je vooruit betaald hebt, dus het is jouw probleem als je een dag korter komt. De volgende dag kwamen ze. Bij het ondertekenen van de Meldeschein was het ineens: "Ja, ik blijf weliswaar 4 nachten, maar mijn vrouw gaat morgen weer naar huis, want die moet werken. " OK, alles in de computer veranderd. Zondagmorgen staat hij ineens voor de balie: "ik laat mijn spullen hier en breng mijn vrouw naar huis, maar ik kom morgenavond pas terug". Waar blijken de gasten te wonen? Straubing... 70 km of 1 uur rijden.... We moeten onze gasten niet altijd begrijpen....

Op dinsdag zijn we naar de Landesgartenschau in Deggendorf geweest. Het was best leuk, we zouden er ook wel mensen heen sturen, maar het was meer mooi aangelegd parklandschap dan tuinen. We hadden onverwacht een prachtige dag met warm weer, en zijn dan ook zeer verbrand. 

We weten nog niet wat we morgen gaan doen, we hebben geen aankomsten. We laten het een beetje afhangen van het weer en hoe we ons voelen. Het is goed dat we vandaag aan het verven waren onder de dakoverhang, want we hebben een aantal keer echt hoosbuien langs zien komen. De kans is ook groot dat we morgen spierpijn op onverwachte plaatsen hebben door het schilderen.
De komende week is ideaal om te verven: mooi weer en relatief rustig.

Vermoeid

De enorme vermoeidheid begint nu toe te slaan na weken van gekkenhuis hier. Vanaf vandaag wordt het een stuk rustiger, de vakanties en lange weekenden zijn voorbij. En als Duitsland in het WK-toernooi blijft (dat is nog de vraag, in die poule ligt alles nog open) is het de volgende weken ineens erg rustig. Niet dat we dat heel erg vinden. We hebben natuurlijk (zoals altijd) weer plannen om te klussen, en de boekhouding en de tuin moeten ook gedaan worden. Stiekum hopen we eigenlijk dat Duitsland verliest, dat is beter voor business.

Aan de andere kant is het fijn als het deze weken rustig is, want we hebben op dit moment een zieke medewerkster. Het is nog niet bekend wat ze precies heeft en hoe lang het gaat duren, dat zijn ze nu aan het uitzoeken. De arme schat maakt zich meer zorgen over wie haar werk moet doen als ze er niet is dan over haar gezondheidstoestand. Wat een loyaliteit!

Het ziet er naar uit dat we morgen geen vertrekkers en geen aankomsten hebben, dus een echte vrije dag. Het zou ook nog aardig weer moeten worden. Aangezien we beiden wel erg moe zijn, lijkt ons een stevige bergwandeling niet zo'n goed idee. In Deggendorf is de Landesgartenschau (zeg maar Floriade), en onze ontbijtmedewerkster die er het weekend was zegt dat het een aanrader is. Ook waren we al tijden niet in Deggendorf, dus daarna in de stad eten klinkt ook aanlokkelijk.

Eerste Hulp

Weer een hele drukke week voorbij, heel even tijd voor een logje voordat ik verder moet werken.
Het Pinksterweekend was afzien: hotel helemaal vol, gruwelijk warm weer, en ook nog een ongeluk.



Achteraf kon ik weer lachen, maar op het moment zelf was het een drama. Zaterdagmiddag had ik nog even snel boodschappen gedaan. Bij de Rewe was al een tijdje een spaaraktie aan de gang: als je genoeg zegeltjes spaarde, kreeg je een echt 5 sterren Zwilling mes kado, van dezelfde serie die wij hebben. Omdat ik zoveel spullen gekocht had voor de barbeque, was de spaarkaart vol en kreeg ik een mes mee naar huis. Thuisgekomen is die afgewassen en in de messenla gelegd.

Tijdens de barbeque gingen de salades sneller op dan verwacht. Ik ging snel in de keuken nieuwe sla snijden, en pakte gedachteloos een mes uit de la. Omdat er op de snijplank net tomaten gesneden waren en de plank dus nat was, gleed het nieuwe vlijmscherpe mes zo uit in mijn duim. Gevolg: topje van de duim eraf. Natuurlijk heb ik eerst zelf geprobeerd te verbinden, maar het bleef bloeden als een rund. Medewerkster Christine heeft het daarna verbonden, maar er was geen houden aan, het verband bleef doorlekken. Er zat niets anders op dan naar de eerste hulp te gaan. Fijn, zo midden in een drukke grillavond. Omdat we niet wisten wie er weekenddienst had, heb ik het telefoonnummer van onze huisarts gebeld, in de hoop dat ik een bandje kreeg. Het geluk was echter dat hij zelf dienst had, en ik kon meteen naar de praktijk komen. Niemand kon mij natuurlijk brengen, dus ik moest hevig bloedend zelf rijden. Ondertussen had Pepijn onze ontbijtdame gebeld of die misschien even kon komen helpen, want de hele barbeque liep in de soep. Anita heeft door 1,5 uur sla snijden, borden afruimen en afwassen de avond gered.

Volgens de huisarts was goed dat ik meteen gekomen was, het bloeden was uit zichzelf namelijk nooit gestopt. Hij heeft het met zwaluwstaartjes moeten dichtplakken, want hechten ging niet. Het drukverband was oranje, ik was natuurlijk met het WK een makkelijk doelwit voor grappen. Zoals misschien bekend is, helen wonden bij mij razendsnel. In het ziekenhuis moesten ze 2 jaar geleden elke dag een nieuw infuus aanleggen, aangezien het gat steeds dicht groeide. Dinsdag kon het drukverband er dus al af, en donderdag het zwaluwstaartje. OK, ik mis een stukje vinger, maar de wond is bijna helemaal dicht. Ik moet het nog een tijdje met een pleister afdekken om het tegen stoten te beschermen.

Dinsdag hadden we geen vertrekkers en geen aankomsten, theoretisch de ideale dag om te gaan wandelen. Het was echter 34 graden, en geen zuchtje wind, dus dat was geen goed idee. We hebben bijgeslapen van het zware weekend in onze koele slaapkamer, en daarna hebben we een terrasje opgezocht in Kötzting. Het was een échte rustdag, die we ook hard nodig hadden.

Aangezien het deze aankomende week ook in Beieren nog vakantie is (donderdag is hier weer een katholieke feestdag) dendert het bedrijf vrolijk door. Iedere avond zit het terras vol, en staan wij de hele avond in de keuken. We hebben nauwelijks tijd voor iets anders. Gisteren hebben we een dagje in kantoor doorgebracht, om wat dringend noodzakelijke papierzooi af te handelen waar zakenpartners op zaten te wachten. Gelukkig is het vandaag eindelijk wat koeler, en kan Pepijn het gras maaien. Aankomende week zal er weer weinig tijd om te bloggen zijn, tot volgende week zondag zitten we helemaal of bijna vol.

Kadootje!

Jane zag dinsdag de wandelschoenen, en 5 minuten later hadden we een verse dooie muis. De koolmezen waren zeker op.....Dinsdag hebben we heerlijk gewandeld, van de Blaibacher See naar de Höllensteinsee en weer terug.

We hebben het enorm druk, pinksteren is altijd heel erg vol, de hele periode van Hemelvaart tot Fronleichnam is hoogseizoen bij ons.. We hebben een grote groep in huis, die iedere avond eten. Het is dus even aanpoten! Straks mag ik weer boodschappen gaan doen.

Wandelen enzo

Tot onze grote schrik zagen wij ineens dat er weer een hele tijd geen logje was. Het is hier de afgelopen weken ook zo druk geweest, en we hadden ook nog gezellig bezoek. Vandaag hebben we al onze aankomsten al, en alle gasten zijn ook al weer buiten de deur. Pepijn is in de tuin bezig en ik ruim het kantoor op en doe de boekhouding (allemaal ook erg hard nodig). Het typen wordt mij echter vrijwel onmogelijk gemaakt door een kat die ook vindt dat ze de afgelopen week aandacht te kort heeft gehad. Afgelopen dinsdag hebben we voor het eerst in weken op dinsdag ook geen mooi kado van haar gehad, ze vindt ons nu echt niet meer lief. Jane vangt op dinsdag altijd een mooie koolmees voor ons als we de hele dag weggeweest zijn. Hij ligt altijd achter de deur, op de mat, of onder aan de wenteltrap erg dood te wezen als we thuis komen.

Morgen hebben we 1 aankomst, en die heeft al gebeld dat hij tussen 17 en 18 uur komt. Het weer is prachtig, we hebben geen vertrekkers, dus morgen wordt weer een prima wandeldag. Vorige week hadden we ook een leuke wandeldag met vrienden Heleen & Arno en hun 2 honden naar Kolmstein, en de week ervoor was de grote monstertocht van 20 km van de Große Arber naar Zwieslerwaldhaus.

Ik heb begrepen dat je ook de foto's van onze wandelingen op onze hotel-Facebook-pagina kunt zien als je geen Facebook-account hebt. Geen idee of dat waar is, maar ik post hierbij dan dus maar de link: https://www.facebook.com/HausAmBergLam

De Facebook-page van het hotel heeft de afgelopen week overigens ook geleden. Normaal gesproken proberen we echt iedere dag leuke dingetjes te posten over ons hotel en de omgeving, maar het schiet er met drukte wel eens bij in.

Gisteravond waren de gasten ineens allemaal de deur uit, en we waren goed gaar, dus we lagen voor de verandering om tien uur in bed. Ook wel eens een keertje lekker! De komende weken gaat het nog veel drukker worden dan afgelopen week. Met Pinksteren hebben we een groep motorrijders die hier 3 avonden halfpension hebben, het weer wordt erg mooi (er wordt gesproken over 26 graden), dus dat wordt buiten eten. De drukte loopt dan daarna naadloos over in het volgende feestdag-weekend met Fronleichnam, en ook daarna houdt het niet op. We zien dat juli nog niet zo goed geboekt wordt, dat komt natuurlijk zoals iedere 2 jaar door het internationale voetbal. De duitsers en nederlanders wachten even of hun team in de volgende ronde van het WK komt voordat ze boeken.

Eindelijk weer een logje

Ineens viel ons op dat we al anderhalve week niet geblogd hadden. Echt geen idee waarom niet. Dit weekend was heel erg hectisch vol, maar voor de rest was de bezetting voor de tijd van het jaar en de weersomstandigheden normaal.

Wel hebben we de afgelopen weken weer een aantal gasten gehad die gewoon wat tijd van je vragen. Onder andere een aantal mensen die erg graag gebruik willen maken van het openbaar vervoer, maar geen dienstregeling kunnen lezen. Zoals het echtpaar wat ons boos vanaf de bushalte belde waarom de bus van 11 uur niet kwam. "Euh...omdat die bus "skibus" heet en erbij staat dat die maar tot 15 maart rijdt...." De mooiste was iemand die bij een reisorganisatie had geboekt die nog met vouchers werkt. Zonder het nummer op de voucher krijgen wij geen geld. Ik vraag dus bij aankomst naar de voucher. Gast:"ja, die heb ik wel gehad van het reisbureau, maar die heb ik meteen weggegooid. De email heb ik ook meteen gewist. Ik dacht, het hotel krijgt toch wel een bevestiging". Gelukkig was de dochter des huizes na een paniektelefoontje van de gast handig genoeg om de boekingscode thuis even uit de email-prullebak te vissen. De gast was zo'n digibeet dat hij niet begreep dat zijn email ook werkte vanaf een andere computer als de computer thuis uit stond.

Vorige dinsdag heb ik nieuwe tanden gekregen. De specialist in Straubing had de definitieve kronen al klaar. Voor iemand die het niet weet, is het echt niet te zien dat de tanden nep zijn. Hij wilde dat ik even langs de kaakchirurg ging om ze te showen, en om meteen een afspraak te maken voor de volgende implantaten. De eerste week van onze bedrijfssluiting in november ga ik dus meteen onder het mes voor nog 2 implantaten aan de andere kant. We hebben dan ook besloten geen vakantie te boeken, en eerst rustig af te wachten hoe de operatie verloopt. Eind november/begin december zijn er toch veel goedkope last-minutes, en als ik mij niet goed genoeg voel om weg te gaan hebben we zowiezo nog een weekje in januari dat we ook traditioneel gesloten zijn.

Overmorgen ziet het ernaar uit dat we geen aankomsten en geen vertrekkers hebben. Dat zou een ouderwetse wandel-Ruhetag kunnen betekenen. Buiten is het op dit moment nog heel koud en heel nat, maar dit zou de laatste slechte dag moeten zijn voordat het zomerse weer vanuit west-Europa onze kant op komt. Dinsdag zou het 23 graden moeten zijn - fantastisch wandelweer! We zitten dus nu enthousiast te brainstormen welke monsterwandeling we gaan doen. Waarschijnlijk wordt het weer een stuk van de Goldsteig-lange afstandswandelweg E6.

Drama slecht weer? Waar?

Time flies....gewoon, met niks eigenlijk.... Alles gaat hier z'n gangetje. De bezetting is normaal voor de tijd van het jaar, ongeveer half vol.
Afgelopen weekend hadden we hier een lang weekend, omdat 1 mei op donderdag viel hadden velen de vrijdag erbij genomen. Helaas werd er al dagen vantevoren geroeptoeterd op de radio dat het beestenweer zou worden, dus waren we lang niet zo vol als eigenlijk de bedoeling zou moeten zijn. Ook last-minute boekingen zijn grotendeels uitgebleven. Ach, het ging weer als altijd: van slecht weer was geen sprake, de gasten hebben zelfs op donderdag op het terras in de zon gegeten. Alleen voor het ontbijt heeft het vrijdagochtend vroeg een beetje gespetterd en voor de rest was het een mooie dag. Op zaterdag was het grijs, maar wel droog. En op de radio ging de DJ maar door over het naderende noodweer.... Geen noodweer gezien, maar wel de omzet van het hele weekend naar de maan.

Gisteren was het hier weer stralend weer en een heerlijke 20 graden. De aankomst waarop we moesten wachten had aangekondigd om 14 uur al te komen. We hadden er dus voor gezorgd dat we de wandelschoenen al aan hadden en dat de rugzak al klaar stond! Het werd een korte wandeling, we waren ook wat moe en we hadden natuurlijk alleen een paar uurtjes 's middags. We zijn naar Rittsteig gereden, vanwaar we een leuke rondwandeling van 5 km gedaan hebben.

Vorige week maandag waren we met 2 medewerkers en de buurman op het Frühlingsfest in München. Dit is net zoiets als het Oktoberfest, alleen iets kleiner en er komen geen dronken buitenlandse toeristen, dus echt voor de Beierse bevolking en zoals het Oktoberfest vroeger was. Ieder jaar organiseert de Beierse Hotelbond dit uitje. Je wordt met de bus opgehaald, krijgt 2 halve liters drinken naar keuze en ruimschoots gratis middageten (broodmaaltijd én een halve kip met aardappelsalade), en wordt 's avonds laat weer keurig thuis gebracht. Pepijn was vorige jaren al meegeweest, en de buurman ook, voor mij en de 2 medewerksters was het de eerste keer. De rest van de medewerksters kon niet of had geen zin, die hebben thuis het fort bewaakt. Het hotel was niet erg vol, en de gasten die er waren aten toch niet bij ons, dus we konden best een dag weg.

Dan zijn we weer eens een medewerkster kwijt. Ze kwam een paar weken geleden zeuren waarom er nog geen rooster voor mei was. "Nou, dat is omdat jij zoveel roosterwensen hebt ingediend dat ik geen rooster kan maken". Ik zat met een onmogelijke puzzel: alle weekenden en feestdagen vrij, doordeweeks ook nog een hele schep aanvragen voor vrije dagen, ook geen twee dagen achter elkaar willen werken, maar wel 3 tot 4 keer in de week ontbijtdienst willen draaien.... Zoals een andere medewerkster al clever opmerkte: "dat kan mathematisch helemaal niet". Toen wij tegen de medewerkster in kwestie opmerkten dat het voor de rest van het personeel niet eerlijk was dat zij kerst, oud & nieuw, driekoningen, carnaval, 1 mei, hemelvaart en pinksteren had vrijgevraagd, en zich pasen had ziekgemeld, én nooit een weekend wilde werken, vond zij dat die anderen dat maar te werken hadden "want haar familie was voor haar belangrijk, en anders nam ze ontslag". Nou ja schat, be my guest, vergeet onderweg naar buiten vooral je jas niet. Ik kon haar de hele maand mei maar 4x indelen, dus het was niet alsof de andere medewerkers nu zoveel meer moesten werken als ze er niet meer was. Vanaf volgende maand hebben we 4 maanden geen personeelsprobleem, want onze studente wil de hele zomer fulltime werken. En dan is het al weer oktober, en wordt het al weer rustiger.

Morgen ga ik naar Straubing naar de tandarts: de tijdelijke kroon voor mijn implantaten is klaar. Ben heel benieuwd.